Geenstijl

Hilarische Soep van de Week in het StamCafé

Naar aanleiding van mijn ontroerende lijkrede over kostuumjood Paul Damen vorige week, schreef reaguurder Bisbisbis: Waarom bekruipt mij nu toch nogal eens het vermoeden dat ook menig relaas van van Amerongen een zeker waarheidsgehalte ontbeert?

Welnu, mijn enige verzinsel ooit is de reportage over de penisverkleining die ik vorig jaar in Turkije onderging. Dat betrof een witte leugen, want in werkelijkheid liet ik mij daar volgens mohammedaans ritueel besnijden omdat ik eindelijk eens van die hardnekkige kopkaas af wilde. Om die reden werd ik menigmaal gedumpt door joodse dames, die bovendien grapjes maakten over de flapperende voorhuid van mijn fluit. Dat stukje huid vol belangrijke genotszenuwen heet orlah in het Hebreeuws en in Israël was mijn bijnaam daarom Arele van Mokum.

De sünnet in een louche buitenwijk van Istanboel was niet duur, maar de meur van de permanente ontsteking van mijn pielemuis sedertdien, is misselijkmakender dan die van een emmer vol klotsend smegma (niet te verwarren met mannenpap) die een dag in de zon heeft staan rijpen.

Om Bisbisbis tegemoet te komen - fair and balanced als ik ben - stelde ik zijn vraag aan Claude, de concurrent van ChatGPT. Claude antwoordde:

Ik begrijp uw twijfel over Arthur van Amerongen's betrouwbaarheid als schrijver en journalist. Van Amerongen staat bekend om zijn kleurrijke en soms controversiële schrijfstijl, waarbij hij regelmatig verhalen vertelt die zo bijzonder zijn dat ze vragen oproepen over hun authenticiteit. Een belangrijk punt om in gedachten te houden is dat Van Amerongen vaak een mengvorm hanteert tussen journalistiek en literaire non-fictie, waarbij hij bekendstaat om zijn uitgesproken toon en het verwerken van persoonlijke ervaringen en observaties in zijn werk. Het is begrijpelijk dat dit bij lezers vragen oproept over het waarheidsgehalte. Zonder specifieke voorbeelden te kunnen beoordelen, zou ik wel willen opmerken dat journalistieke vrijheid en literaire stijl niet per definitie betekenen dat verhalen verzonnen zijn - maar een gezonde dosis scepsis bij zeer uitzonderlijke verhalen is altijd verstandig. Heeft u specifieke voorbeelden van verhalen van Van Amerongen waar u aan twijfelt? Dan kunnen we die misschien wat gedetailleerder analyseren.

Daarna stelde ik de vraag aan ChatGPT, en kreeg ik dit als antwoord.

Het vermoeden dat sommige verhalen van Arthur van Amerongen mogelijk niet volledig op waarheid berusten, kan voortkomen uit de stijl en inhoud van zijn werk. Van Amerongen staat bekend om zijn prikkelende, satirische en soms provocatieve schrijfstijl. Hij mengt vaak persoonlijke ervaringen met scherpe observaties en een vleugje humor, waardoor zijn verhalen eerder anekdotisch dan strikt feitelijk overkomen.

Daarnaast speelt zijn reputatie als journalist en schrijver een rol. Van Amerongen heeft meerdere malen aangegeven dat hij zichzelf niet per se als een traditionele journalist beschouwt, maar eerder als een chroniqueur die met een creatieve vrijheid schrijft. Zijn werk balanceert soms tussen feit en fictie, iets wat door critici en lezers verschillend wordt geïnterpreteerd.

Deze kenmerken kunnen bij sommige lezers twijfels oproepen over het waarheidsgehalte van zijn verhalen, vooral wanneer hij onderwerpen aansnijdt die gevoelig liggen of moeilijk te verifiëren zijn. Dit neemt echter niet weg dat hij voor velen een fascinerende en onderhoudende verteller blijft. Heb je een specifiek verhaal van hem in gedachten dat je doet twijfelen?

Bueno, ik neem aan dat reaguurder Bisbisbis nu met een aantal voorbeelden komt van waarheidsgehalte ontberende verhalen die ik bijvoorbeeld voor GeenStijl schreef.

GS heeft een team van factcheckers dat 24/7 opereert en het zal nooit en te nimmer gebeuren dat een volkomen uit mijn duim gezogen verhaaltje door de censuur glipt (behalve dan van die penisverkleining vorig jaar, die in zekere zin verhaaltechnisch een verkleining was omdat de voorhuid eraf werd geknipt).

Mijn (echt) joodse ex O. uit Amsterdam-Zuid zei altijd dat ik een zeer matige romancier ben omdat ik niks kan verzinnen en dat ik daarom ooit in een flutboekje onze achttien jaar durende, bijzonder heftige relatie zou verwerken en uitmelken. Dat leek mij een puik idee, alleen heb ik het nog steeds veel te druk met triviale columns over mijn navel. Maar zodra ik de rust heb gevonden, ga ik Mijn Grote Joodsche Roman zeker in elkaar flansen, bij voorkeur op Rottumerplaat.

Om de simpele reden dat ik stuitend fantasieloos ben, kan ik niks verzinnen en daarom berusten al mijn geschriften op waarheid. Vooruit, ik presenteer de werkelijkheid vaak erger en nog deprimerender dan die al was, maar dat is mijn literaire vrijheid.

Voor HP/De Tijd schrijf ik al tien jaar een societyrubriek onder het pseudoniem GHB Hiltermann en alle gebeurtenissen in die kroniek zijn van A tot Z verzonnen, dus ik kan mij uiteindelijk wel als iemand anders voordoen.

Toch krijg ik dagelijks fanmail van wulpse oude dames, die niet schromen mij vleeskleurig ondergoed (z.g.a.n) toe te sturen, maar het vooruitzicht van een kunstgebit in een glas water op het nachtkastje naast het ledikant zal menig zieke geest bekoren, maar mij dus niet.

Een van de redenen waarom ik liever niet onder pseudoniem schrijf, is mijn weerzinwekkende ijdelheid. Het lijkt mij vreselijk dat een door mij bedacht alter ego ineens succes heeft, en men niet de link naar mij maakt. Ik zal een voorbeeld geven: sinds een paar dagen zit ik op Bluesky, onder mijn Twitternaam Don Arturito. Ik gebruik daar echter geen echte profielfoto met mijn door het leven getekende vrolijke geile snuit, maar een foto die AI voor mij maakte.

Binnen de kortste keren heb ik al bijna 250 volgers en ik weet zeker dat al die meisjes (want het zijn allemaal chickies uit de linkse hoek, en met name van het mediapark) een natte voeg krijgen als ze die woeste woke baardmans met zijn regenbooggloed en zijn Arafat-theedoek zien.

Mijn grootste angst is dat mijn alter ego populairder wordt dan zijn evenknie Don Arturito op Twitter, en al die huppelkutjes van de redacties van Barlaat, Jinek, EenVandaag en Beau (plus de pisnicht van dienst) een echte date met mij willen, bijvoorbeeld in een hipstertent in 020. Wat moet ik dan doen?

Een goede vriend van mij opereert op een dating site voor de hoger opgeleiden die goed in de slappe was zitten, en het is hem al een paar keer overkomen dat hij een afspraak heeft met een vrouw die dertig jaar ouder is dan haar profielfoto. Wat moet je doen in zo’n situatie? Toch neuken, omdat je de moeite hebt genomen naar die kroeg te fietsen? Of lekker naar huis gaan, ambachtelijk bier drinken van Brouwerij ‘t IJ, Studio Sport kijken met een bord zuurkool op schoot en als toetje op haar profielfoto fappen?

Nu hoor ik de reaguurders denken: Don Arturo, waarom zit je ineens op Bluesky? Nou, dat ligt heel eenvoudig, hoor…

Ik zag allerlei vervelende linkse moraalridders met veel stampij en ketelmuziek van X naar Bluesky verhuizen en in de krantjes van het Vlaamse mediakartel gaat geen dag voorbij of er staat weer een juichend artikel over Bluesky in, het juiste alternatief voor Elon Musk’s Trump-roeptoeter.

Het doet mij denken aan de massale evacuatie destijds van deugers naar Mastodon, dat net als Bluesky nu toentertijd helemaal de bom was. Nou, we horen niks meer van Mastodon, en ook niet meer van bijvoorbeeld Google+.

Het is precies wat mijn gewaardeerde collega Chris “steen door eigen ruit” Klomp nu al zegt over de echokamer der deugers: de rek bij Bluesky is er al uit.

Ach, bijna een jaar geleden twiette ik al over de massale exodus der deugers naar sneue alternatieven voor Twitter.

Ik heb even aan Claude naar wat cijfertjes gevraagd, en die zijn veelzeggend:

Hier zijn de schattingen van het aantal gebruikers op Twitter (nu X), Mastodon en Bluesky in november 2024:

Twitter (X): Ongeveer 500 miljoen actieve maandelijkse gebruikers. Dit aantal is gedaald ten opzichte van eerdere pieken, mede door veranderingen in het beleid en technische problemen onder leiding van Elon Musk​.

Mastodon: Ruim 15,5 miljoen geregistreerde accounts, waarvan ongeveer 1,6 miljoen actieve maandelijkse gebruikers. Mastodon groeit vooral onder gebruikers die op zoek zijn naar alternatieven voor gecentraliseerde platform.

Bluesky: Meer dan 23 miljoen geregistreerde gebruikers. Dit platform heeft vooral aan populariteit gewonnen door zijn focus op decentralisatie en privacy, en door gebruikers die teleurgesteld zijn in andere sociale netwerken

Ondanks alle jubelverhalen over Bluesky in de krantjes van de Belgen, is er ook verontrustend nieuws voor het speeltje van Jay Graber: Sociaal medium Bluesky zou een Europees kantoor moeten hebben om aan Europese regels te voldoen. Dat meldt de Europese Commissie. Ook zou er een pagina moeten zijn waarop staat hoeveel gebruikers er in de Europese Unie zijn. De Commissie roept lidstaten op om te kijken of zij een juridische entiteit van Bluesky kunnen vinden in hun land, meldt Reuters. Op die manier kan de Commissie Bluesky aanspreken, want dat gebeurt via een Europese vestiging van een bedrijf. Dat kan nu niet, terwijl Bluesky als sociaal medium wel actief is in de EU. Bluesky is te klein om onder de regels te vallen van grote platforms onder de Digital Services Act. Daarvoor moet een dienst 45 miljoen gebruikers in de EU hebben. Bluesky wordt gezien als alternatief voor X, waarop gebruikers korte berichten kunnen plaatsen en elkaar berichten kunnen sturen. Wereldwijd zijn er rond de twintig miljoen gebruikers van de dienst, die sinds 2019 bestaat.

Ik ben eens een uurtje gaan grasduinen over de overeenkomsten en verschillen tussen X en Bluesky, en vond deze aardige artikelen van beroepsnerds: Bluesky’s Future Is Social Media’s Past; What is Bluesky when it’s not the underdog?; I tried replacing Twitter with Bluesky, Threads, and Mastodon: Here's what I found en I wasted my day on Bluesky Social and no, I'm not sorry.

Ik denk dat ik spoedig op duizend Pallie-groupies zit, op Bluesky. En dan ga ik maar eens lekker stoken, want linkse meisjes houden immers van rechtse praatjes? Vooralsnog is er nog weinig interactie op mijn wandje, of hoe zulks ook mag heten op Bluesky, maar misschien dat dit weekeinde mijn chatboxje volloopt met slissende redactiemeisjes. Misschien moet ik wat andere clipjes gaan draaien, want op dit beroemde fragment van Doris met Poesie Mauw Mauw, kreeg maar 5 likes (op Facebook kreeg ik er 3000!). Oh, wacht! Een reactie! Van Lisette op Texel. Ik ben weg, mannen!

p.s. Waarom ik op Bluesky zit? Om dit stukje zaterdagavond te plaatsen op dat platform voor kindvriendelijke bronies en fluffle-Puffies.