Ik verhuisde naar Bluesky en u raadt nooit wat er toen gebeurde
Hilarische Soep van de Week in het StamCafé
door Arthur van Amerongen
Naar aanleiding van mijn ontroerende lijkrede over kostuumjood Paul Damen vorige week, schreef reaguurder Bisbisbis: Waarom bekruipt mij nu toch nogal eens het vermoeden dat ook menig relaas van van Amerongen een zeker waarheidsgehalte ontbeert?
Welnu, mijn enige verzinsel ooit is de reportage over de penisverkleining die ik vorig jaar in Turkije onderging. Dat betrof een witte leugen, want in werkelijkheid liet ik mij daar volgens mohammedaans ritueel besnijden omdat ik eindelijk eens van die hardnekkige kopkaas af wilde. Om die reden werd ik menigmaal gedumpt door joodse dames, die bovendien grapjes maakten over de flapperende voorhuid van mijn fluit. Dat stukje huid vol belangrijke genotszenuwen heet orlah in het Hebreeuws en in Israël was mijn bijnaam daarom Arele van Mokum.
De sünnet in een louche buitenwijk van Istanboel was niet duur, maar de meur van de permanente ontsteking van mijn pielemuis sedertdien, is misselijkmakender dan die van een emmer vol klotsend smegma (niet te verwarren met mannenpap) die een dag in de zon heeft staan rijpen.
Om Bisbisbis tegemoet te komen - fair and balanced als ik ben - stelde ik zijn vraag aan Claude, de concurrent van ChatGPT. Claude antwoordde:
Ik begrijp uw twijfel over Arthur van Amerongen's betrouwbaarheid als schrijver en journalist. Van Amerongen staat bekend om zijn kleurrijke en soms controversiële schrijfstijl, waarbij hij regelmatig verhalen vertelt die zo bijzonder zijn dat ze vragen oproepen over hun authenticiteit. Een belangrijk punt om in gedachten te houden is dat Van Amerongen vaak een mengvorm hanteert tussen journalistiek en literaire non-fictie, waarbij hij bekendstaat om zijn uitgesproken toon en het verwerken van persoonlijke ervaringen en observaties in zijn werk. Het is begrijpelijk dat dit bij lezers vragen oproept over het waarheidsgehalte. Zonder specifieke voorbeelden te kunnen beoordelen, zou ik wel willen opmerken dat journalistieke vrijheid en literaire stijl niet per definitie betekenen dat verhalen verzonnen zijn - maar een gezonde dosis scepsis bij zeer uitzonderlijke verhalen is altijd verstandig. Heeft u specifieke voorbeelden van verhalen van Van Amerongen waar u aan twijfelt? Dan kunnen we die misschien wat gedetailleerder analyseren.