Geenstijl

PaasPreek in Het StamCafé

Het is de koudste Pasen ooit in de Algarve en dat is maar goed ook want pokkenweer houdt mij van de straat. Op Goede Vrijdag was het ook al bar en boos maar bleef het gelukkig droog toen ome Rob Hoogland, professor Arie Pos en ik een cheque van 10.000 euro aan de hondenopvang van APAR overhandigden in de tuin van Quinta Nova Rockanje. Ook onze signeersessie was een groot succes want we verkochten de hele stapel exemplaren van De Grote Straathonden Bijbel.

Rob en ik waren meteen van ons Sittard-trauma verlost. We zaten daar ooit op een zaterdagmiddag in een boekhandel met ons Foute Jongensboek en er kwam geen hond in die twee uur. Op een gegeven moment zette de eigenaar een fles troostwijn en glazen op ons tafeltje en kocht hij puur en louter uit erbarmen een exemplaar van onze page turner. Zoveel literare ellende kon zelfs Peter van Straaten niet in een tekening proppen.

We waren vorige week ook nog op audiëntie bij Margriet Leemhuis, onze ambassadeur in Lissabon, en ik fluisterde toen in Hoogland’s oor (jaja, ik had mijn keukentrapje meegenomen): nu kunnen we rustig sterven, Robbie.

David, de charmante echtgenoot van mevrouw Leemhuis, liet ons proeven van zijn bijzondere mezcal en van een exquise medronho en we stapten zingend de trein naar Faro in. We hadden er natuurlijk al een eind aan kunnen maken toen we vereeuwigd werden in het Stan Huygens Journaal, maar onze hondse missie zat er nog niet op.

Lekker makkelijk scoren met zielige straathondjes, hoor ik een cynische reaguurder verzuchten, en die heeft natuurlijk helemaal gelijk. Hoogland en ik hebben ook nog overwogen om ons in te zetten voor minderjarige weesmeisjes in Cambodja maar het briljante plan om die een betere toekomst te geven in Nederland, strandde toen de systeemmedia er achter kwamen dat wij ietwat ongelukkig hadden besloten om onze stichting te vernoemen naar Peter Klashorst.

Inmiddels ben ik de grapjes over onze vermeende affiniteit met straathonden - “Hitler hield ook van honden, en Pol Pot ook en die bakte ze roer in de wok” - wel beu maar het is nu hoe dan ook onomstotelijk bewezen dat hondjes mediaal scoren. Kijk maar naar Rossana Kluivert.

Vandaag is het dus Pasen en ik voel mij - uitgerekend op deze dag van wederopstanding en hoop - hol, leeg en eenzaam nu het feestgedruis is verstomd. Steeds somberder werd ik deze ochtend, en mijn intense verlangen naar de dood werd er bepaald niet minder op toen ik Een Nieuw Paaslied van Gerard Reve hardop voorlas aan mijzelf. Normaal word ik vrolijk van Reve, maar nu dacht ik: waar heeft al dat gespot en dat blasfemische gezever nou toch voor nodig?

Zeg nou zelf, waarde reaguurder: is dit geestig of alleen maar goedkoop effectbejag?

Nochtans werd ik niet moede, U te loven.

Want onbegrijpelijk groot zijn al Uw werken:

Gij, die het wezen gemaakt hebt

dat van achteren een kut en van voren een staart heeft.

Zoals gezegd, ik had niet eens gedronken, maar toch wilde ik

U schreiend eren en in tranen voor U knielen,

O Meester, Slaaf en Broeder, Geslachte en Verrezen God.

Al neuriënd en in het geheim profeterend

vervolgde ik mijn weg.

Kom, Tuurtje, sprak een stem in mij, (wellicht de stem van mijn moeder): stop met dat gedweep met die ouwe viezerik en ga even luisteren naar een preek van jouw goede vriend Jan-Jaap van Peperstraten, hij die ook wel Pastoor des Vaderlands wordt genoemd. Mijn moeder heeft mij vergiftigd met een grondige hekel aan alles wat rooms, toffelemoons en van het houtje is, maar voor JJ maakt zij die in den hemelen is een uitzondering.

Hier een fragment uit zijn Paaspreek.

God werkt altijd aan iets nieuws. Wat verloren lijkt, kan zomaar weer een nieuw begin krijgen. Maar één ding weten we zeker. Dat nieuwe begint op een plek waar wij niet op letten. Dat nieuwe bevindt zich in onze blinde vlek, onze dode hoek en bij mensen die we niet goed zien. De eerste die er ons over vertelt is waarschijnlijk iemand die we niet willen geloven. Omdat we dat zo geleerd hebben, of we dat zo verwachten.

Ik werd spontaan blij van deze troostvolle woorden en dacht: zou het niet zo kunnen zijn dat Van Peperstraten verwijst naar Frans Timmermans, die ons als een hedendaagse verlosser naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde gidst?

Frenske werd tijdens de afgelopen Veertigdagentijd vaker genoemd dan de Heere Jezus zelve en alles wijst er naar dat de NPO-bobo’s en het Vlaamse mediakartel hebben besloten dat hij premier moet worden. The Powers That Be hadden met een Kaag een leermomentje: nooit meer een vrouw lanceren voor zo’n topbaantje. En dan kom je al snel bij Frans Timmermans natuurlijk: wit, polyglot, homo universalis, Europeaan en last but not least is hij de Grote Verbinder.

Ik schreef altijd een beetje pissig en zuur over Frans, maar nu, zeker op deze steenkoude Paasdag, besefte ik dat hij weleens het verschil kon gaan maken in het treurige moederland. Er zijn weinig andere kandidaten natuurlijk en GroenLinks heeft geen premiersmateriaal. Kijkt u maar eens naar dit treurige beeld met vrouwke Pollewop Kröger die een handjevol gestaalde kaders (lees: levende doden) toespreekt in een naar soppende Tena Lady’s walmende achterafzaaltje in Driebergen toespreekt.

Ik als teleurgestelde en verdrietige sociaaldemocraat heb liever Robbie Oudkerk als premier maar die is geen verbinder zoals zijn grote vriend Frenske. Oudkerk was natuurlijk de bijzonder ambtenaar die mij in het huwelijk verbond maar dat eindigde in een flitsscheiding dus wellicht is de goede man niet de aangewezen persoon om het treurige moederland van de ondergang te redden. Maar lees dit interview van Ruben Gischler met Oudkerk maar eens aandachtig en dan zult u zien dat Robbie een toffe peer is.

Ik was letterlijk opgewekt geraakt door de gedachte van Frenske als Vader des Vaderlands en sloot af met een vrolijk mopje muziek uit de Mattheüs Passie, ‘O Haupt voll Blut und Wunden’

Voor de leken onder ons hier de vertaling van Jan Rot, die ook in den hemelen is.

O hoofd vol bloed en wonden,
Vervloekte doornenkroon.
Nu komt je grootste wonder:
Het pijnhout als icoon.
Straks hang je aan drie wonden,
De spieren scherp verzuurd,
Je sterft elke seconde,
Terwijl het dagen duurt.

De kramp stokt ademhalen,
Wie steun zoekt krijgt een schok;
Je hart verhit, gaat malen,
Wie uitdroogt, raakt in shock.
Vanavond wordt het Pasen,
Dus Jezus heeft geluk:
Ze slaan, wie dan nog asemt,
Als hulp de botten stuk.