PaasPreek in Het StamCafé

Het is de koudste Pasen ooit in de Algarve en dat is maar goed ook want pokkenweer houdt mij van de straat. Op Goede Vrijdag was het ook al bar en boos maar bleef het gelukkig droog toen ome Rob Hoogland, professor Arie Pos en ik een cheque van 10.000 euro aan de hondenopvang van APAR overhandigden in de tuin van Quinta Nova Rockanje. Ook onze signeersessie was een groot succes want we verkochten de hele stapel exemplaren van De Grote Straathonden Bijbel.

Rob en ik waren meteen van ons Sittard-trauma verlost. We zaten daar ooit op een zaterdagmiddag in een boekhandel met ons Foute Jongensboek en er kwam geen hond in die twee uur. Op een gegeven moment zette de eigenaar een fles troostwijn en glazen op ons tafeltje en kocht hij puur en louter uit erbarmen een exemplaar van onze page turner. Zoveel literare ellende kon zelfs Peter van Straaten niet in een tekening proppen.

We waren vorige week ook nog op audiëntie bij Margriet Leemhuis, onze ambassadeur in Lissabon, en ik fluisterde toen in Hoogland’s oor (jaja, ik had mijn keukentrapje meegenomen): nu kunnen we rustig sterven, Robbie.

David, de charmante echtgenoot van mevrouw Leemhuis, liet ons proeven van zijn bijzondere mezcal en van een exquise medronho en we stapten zingend de trein naar Faro in. We hadden er natuurlijk al een eind aan kunnen maken toen we vereeuwigd werden in het Stan Huygens Journaal, maar onze hondse missie zat er nog niet op.

Lekker makkelijk scoren met zielige straathondjes, hoor ik een cynische reaguurder verzuchten, en die heeft natuurlijk helemaal gelijk. Hoogland en ik hebben ook nog overwogen om ons in te zetten voor minderjarige weesmeisjes in Cambodja maar het briljante plan om die een betere toekomst te geven in Nederland, strandde toen de systeemmedia er achter kwamen dat wij ietwat ongelukkig hadden besloten om onze stichting te vernoemen naar Peter Klashorst.

Inmiddels ben ik de grapjes over onze vermeende affiniteit met straathonden - “Hitler hield ook van honden, en Pol Pot ook en die bakte ze roer in de wok” - wel beu maar het is nu hoe dan ook onomstotelijk bewezen dat hondjes mediaal scoren. Kijk maar naar Rossana Kluivert.

SIIIIIIUUUU

Echt zo'n avond dat je zegt F*K dat klote-EK vandaag we slingeren Netflix, Videoland, Xhamster en/of HBO Max aan voor onvervalste drakenporno met mocro's, dikke Engelse pruikenwijven en/of kapotkomische relatieproblemen. Met dank aan de desastreuze wanvertoning van die elf oranje klaplopers die gisteravond te beroerd waren om een zooitje Milka-koeien naar de slachtbank te leiden. Maar we pingen toch weer naar de NOS met Ramsj van Sjoerdhorst cum suis voor het actuele live verslag van Turken/Portugezen die Het Oostblok naar de gallemiezen gaan schoppen. Foto boven: Cristiano Ronaldo met het tongetje naar buiten (tegen de Tsjechen). Kijk, dat is focus, dat is concentratie, dat is IN DE WEDSTRIJD ZITTEN. Geinig feitje: als Cristiano Ronaldo vanavond scoort, is hij de eerste voetballer die op ZES EK's (!) mag JUICHEN. En daar willen we graag bij zijn. Go malle Portugay! LIVESTREAM
LOL: 1-0 Georgië (naam zoeken we op)
1-2: TsjTur
Strafschop: 2-0 Georgië (naam zoeken we op)
Update: Nederland dinsdag 18:00 uur tegen Roemenië

Wowzers

Okee dat was rowdy hey. Kennelijk helemaal niet zo heel erg bijzonder maar wel op deze manier: een gruwelijke meteoor / meteoriet boven Portugal, uiteraard vastgelegd door meerdere camera's. Heeft allemaal met klimaatverandering te maken EN ZO NIET DAN TOCH. Dus geniet er maar van, nu het nog mag!

Tevens StamCafé

Ik ben op twee manieren betrokken bij de Zaak Madeleine McCann: mijn vriendin deed de catering voor de 8-delige Netflix-documentaire, en ik ben bevriend met Jon Clarke, de hoofdredacteur van The Olive Press, een Engelstalige krant die in Spanje verschijnt.

Clarke zit al 17 jaar bovenop de verdwijning van het Engelse meisje in Praia de Luz en publiceerde in 2021 MY SEARCH FOR MADELEINE: One Reporter’s 14-Year Hunt To Solve Europe’s Most Harrowing Crime.

Jon gaf Ivo Teulings en mij veel tips over zware criminelen aan de Costa del Sol tijdens onze research en roadtrips voor Costa del Coke. Ik heb als dank een paar dingetjes met betrekking tot de verdwijning van Maddie voor Jon uitgezocht in de Algarve, en de afgelopen week deed ik opnieuw research voor hem.

Kinderschenders

Overigens schrijf ik liever helemaal niets over kinderschenders. In mijn ongelukkige jeugd op de Veluwe wemelde het van de pederasten, of het nou bij de voetbalclub, de zwemvereniging, de padvinderij of de wandelclub was. Daar komt nog bij dat Propria Cures ooit een bloedstollend essay van mij voor hun Pedospecial heeft geweigerd. Hoofdredacteur Arie Storm vond mij een waardeloze broodschrijver, en mijn bijdrage erbarmelijk slecht. Enfin, ik heb dat drama met tranen in de ogen opgeschreven voor HP/De Tijd. Hier een klein stukje:

Stamcafé in Het Onbekende Portugal

Donderdag 28 september

Wat nou green deal? Leve de vliegmasjien!

Ik vlieg voor twee tientjes van Faro naar Porto met Ryan Air. Met de trein zou de reis mij ongeveer 50 euro kosten en dan ben ik zes tot acht uur kwijt. Een vlucht van Faro naar het treurige moederland kost een paar tientjes. Met Frenske’s groene trein duurt dat tripje minimaal anderhalf etmaal, moet ik 6 keer overstappen en kost een enkel 400 euro. Tel uit uw winst. 

Ik ga met Arie Pos door het woeste hoge noorden van Portugal reizen, in het kader van ons nieuwe boek Het Onbekende Portugal. We hebben ruim een jaar nagedacht over deze titel en vinden hem geniaal in zijn eenvoud. 

Van de heerlijk overzichtelijke luchthaven van Porto rijden we meteen naar de markt van Barcelos, een van de grootsten in Europa, en tevens the best kept secret van Portugal (volgens de ANWB-reisgids). 

De legende van de beroemde galo komt hier vandaan en het lijkt ons origineel om die haan op de voorkant van Het Onbekende Portugal te zetten. Toen ik nog in Maastricht bivakkeerde, een jaar of tweeëntwintig geleden, mocht ik graag naar de La Batte-markt in Luik gaan, langs de Maas. Meestal doorgezopen na een nacht stappen, herstelbier drinken (Blanche de Liège van l'Abbaye du Val-Dieu), worstjes en kaas kopen en daarna chansons zingen in Aux Olivettes. Das war einmal. Mijn verloofde is dol op vlooienmarkten en elke zondag is er wel eentje in de Algarve. Ik heb geen oog en geen geduld voor bric-à-brac en het leukste gedeelte van zo’n zondags uitstapje zijn de gegrilde kippen en het ochtendbier.

We gebruiken ons Volkskrantquotum van één vliegreis per jaar voor een bezoekje aan Tuur

Zo vrienden/innen, uw Roze Redactie is even helemaal weg om het bleek van de energiearmoede om te zetten in het lichtbruin-tot-dieprood van de korte UV-kuur die Zuid-Europa heet. We zijn met het Nationale B-Merk naar de Algarve gevlogen waar we terwijl u dit leest al ons geld geheel in Dijsselbloemstijl aan drank en vrouwen uitgeven in de ondiepe genenpoel aan de Atlantische rafelranden van het Avondland. Verkijk je niet op je kalender wanneer deze webzijde ineens alle weekendcolumns op vrijdag plempt, de programmering is aan de omstandigheden aangepast. Daarover later meer, nu eerst een dienblad ijskoude canecas Super Bock en vechten om de beste bedden in de quinta. U bedruipt zichzelf maar vanavond, want dat doen wij ook. Saude!

Europese Patriotten, deel IV - Portugal. Tekst & foto's Arthur van Amerongen

“Nou nou, dat zou in Nederland niet kunnen horen hoor, zo’n gigantisch schilderij met negerslaven”, fluister ik tegen Ricardo Regalla Dias Pinto, de kabinetschef van Chega!, de derde partij van Portugal en tevens de meeste patriottische. Chega betekent genoeg. Basta! 

Op het enorme schilderij zien we hoe de legendarische ontdekkingsreiziger Vasco da Gama (bekend van de sigaren  en een fijne straat in 020-Gaza) met alle egards wordt ontvangen door de samorijn, de vorst van Kozhikode (Calcoen in het Nederlands) aan de Malabarkust in het huidige Kerala in India. De negerslaven buigen voor Vasco.

Aflevering 2 van onze nieuwe Europese serie INCLUSIEF TWEE PODCASTS!

Wie naar de wortels van patriottisme zoekt, komt al snel terecht bij de volksaard van een land. Volksaard lijkt me niet zo’n woke begrip. Ik ging even googelen en kwam meteen terecht bij Trouw, fout na de oorlog. De titel van het pamflet spreekt boekdelen: Weg met de term volksaard.

Gijs Moes: “Volksaard leek een wat belegen begrip geworden, neigde het zelfs niet naar racisme? Het klonk naar de negentiende eeuw, toen westerlingen in verre landen optekenden welke vreemde volkeren daar woonden, om in een moeite door hun land te koloniseren. Als de volksaard aan bod kwam, was de schedelmeting niet ver meer. In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, met de opkomst van het fascisme, beleefde de volksaard zijn hoogtijdagen. Na de oorlog werd het een dubieus begrip en in de progressieve tijdgeest van de jaren zestig en zeventig leek het in het vergeetboek terechtgekomen. Alleen in borrelpraat stak het de kop op, met flauwe grappen over Belgen of Duitsers. Soms, met wat jaloezie, over levensgenietende Grieken of Italianen.”

Ach, WEF-cheerleader Maxima zei precies hetzelfde in haar babbeltje bij de presentatie van het WRR-rapport Identificatie met Nederland, in 2007.

“De Nederlandse identiteit? Nee, die heb ik niet gevonden. Nederland is: grote ramen zonder gordijnen, zodat iedereen goed naar binnen kan kijken. Maar ook: hechten aan privacy en gezelligheid. Nederland is: één koekje bij de thee. Maar ook: enorme gastvrijheid en warmte. Nederland is: nuchterheid en beheersing. Pragmatisme. Maar ook: samen intense emoties beleven.”

Nee, dan de Nederlands-Portugese schrijver José Rentes de Carvalho in het nog steeds actuele meesterwerkje Waar die andere God woont:

'Het Nederlands karakter is een mengelmoes van evenredige porties onvervalste trots, huis-tuin-en-keukenfilosofie en een argeloosheid die elders in verband gebracht wordt met zwakzinnigheid. De Nederlander vertoont een samengaan van naïviteit en verwaandheid; een menging van twee karaktertrekken die, als ze tegelijkertijd aan de oppervlakte komen, een rampzalig en onhandig mens van hem maken.' Ook een vrij dodelijk boek over de Nederlandse volksaard is Een reservaat van pekelharingen. Nederlandse schrijvers over hun vaderland.

Boos? Vlucht uit Nederland maar besef dat u altijd uzelf meeneemt

Het treurigste kerstverhaal van 2022 staat in de Groene Amsterdammer van deze week: Nadia Duinker, medeoprichter van Moederhart, was boos en in verzet tegen het Rutte-regime en emigreerde met haar hebben en houden naar de negorij van Portugal. Als ik met het openbaar vervoer van mijn Villa Vischlugt in de Algarve naar Malhadil moet reizen, ben ik bijna een dag kwijt. Het goede nieuws voor Nadia is dat zij niet ver van de locatie van het Boom Festival woont.

De Groene: Tijdens de coronapandemie groeide Duinker uit tot een spreekbuis van de virus-critici, een bonte verzameling criticasters van het regeringsbeleid, die zichzelf ‘het verzet’ noemt. Als medeoprichter van Moederhart en activist voor Vrouwen voor Vrijheid, twee organisaties met felle kritiek op het coronabeleid, stond ze meermaals op het Museumplein en het Malieveld. ‘Liefde, vrijheid, geen dictatuur!’ scandeerde ze. Gelijkgestemden roemen haar welbespraaktheid en wilskracht; tegenstanders zien haar als een symbool van ‘wellness-rechts’ of ‘verwende yogamoeders’, die bijdragen aan een normalisering van uiterst rechts.

Werkelijk alles wat er mis kan gaan, gaat mis en het zou een schitterende aflevering van Ik Vertrek hebben kunnen opleveren.

Nadia: ‘Het land is zo’n dertig jaar niet goed onderhouden, dus we wilden het tuinafval verbranden. We hadden een vergunning aangevraagd en overal brandblussers neergelegd.’

Toen kwam haar oudste dochter naar haar toe. ‘Mam, het bos staat in brand!’

‘We hadden veel geluk dat de wind de goede kant op stond’, zegt Duinker, ‘anders was er weinig van ons basecamp en onze spullen overgebleven. We stonden oog in oog met het gevaar van de natuur, heel dom eigenlijk achteraf. Iedereen weet hoe gevaarlijk eucalyptus is, maar een dennenbos is net zo brandbaar.’ Haar man moest met de gendarmerie mee naar het bureau voor een verklaring. Er wordt nog onderzocht of hij laakbaar heeft gehandeld. Maandenlang mocht hij de provincie niet verlaten zonder zich eerst op het bureau te melden.

Portugezen met 1-0 VERSLAGEN.

Koud. Kater. Glad. Mistig. Ideale omstandigheden om die treurbuis des middags al aan te knippen en te schaamkijken naar kwartfinale nummertje 3 in Qatar. De Leeuwen van Lombok vs Vervelião en Consorten. Alles ten noorden van Tanger en Tetouan is inmiddels een veiligheidsrisicogebied vol gele hesjes, "jongeren"werkers, buurtvaders, bibberburgermeesters met deegsliertruggengraten want we weten wat ze doen als ze winnen, maar niet als ze verliezen. Hele volkswijken zitten vanmiddag verplicht op het pliesiebureau, wegens dat bekende "westerse probleem". Dus mensen & middenstanders... LUIKEN naar beneden en dan maar genieton van die splijtende no look steekpass van Hakim de Tovenaar! LIVESTREAM
Persalarm: ME grijpt in tijdens onrust Schilderswijk in Den Haag na gewonnen WK-wedstrijd Marokko
Persalarm: Politie kondigt noodbevel af voor de straat Tussen Meer in Amsterdam-Osdorp
Persalarm: ME grijpt ook in op Kruisplein Rotterdam tijdens onrustig WK-feest