Geenstijl

Het boekenkatern van NRC is een soort wekelijkse pogrom, maar dan gericht op lezers

Thomas de Veen wil graag dat niemand boeken leest, vooral niet de boeken die hij recenseert, omdat iemand die zo'n boek daadwerkelijk leest zomaar eens tot de conclusie zou kunnen komen dat Thomas de Veen ook maar wat doet, een beetje zoals de gemiddelde spoken word-wenkbrauwfronser, en voor je het weet is die arme donder zijn baan kwijt. Serieus: voor de supermarkt hier om de hoek staan nitazenes-junkies te bedelen die coherentere gedachtes formuleren dan dhr. De Veen. 

Hadden wij even gemist want iets beters te doen maar dit weekend schreef monsieur over de nieuwe Stefan Hertmans, een boek dat wij nooit gaan lezen. Niet omdat het twee ballen kreeg, maar omdat we bang zijn dat elke bladzijde, elke alinea, elke zin ons zal doen terugdenken aan de recensie van Thomas de Veen. 

"Twee mannen in een Vlaams kerkje kijken naar een beeld van een liggend meisje – ze is weerloos, het hoofd afgewend. Bevangen zwijgen ze en in die ‘woordeloze minuten’ gebeurt het. Het beeld van de Heilige Cecilia lijkt terug te kijken. Het is, volgens Anton, alsof het beeld ‘ons wilde zeggen: hier gaat het om in je leven, maak je keus. Ben je ontvankelijk of niet? Trek je je sceptische muurtjes op om buiten schot te blijven, trek je een zuinig pruilmondje om je intellectuele hachje te redden, of “laat je dit binnenkomen”, zoals het tegenwoordig modieus heet?’"

Dit moeten wij even laten binnenkomen, zoals dat tegenwoordig modieus heet. Sterker: hier trekken wij even een sceptisch muurtje op. Onzin-onzin-onzincitaat. Wat zwatel je nou, rare panfluit? Waarom haat je Stefan Hertmans en waarom is het zo belangrijk voor je dat niemand zijn boeken leest? 

Zeg nou zelf. Hieronder een greep uit De Veens recente proza. Zet één van deze zinnen of alinea's aan tot lezen, of is er ook maar eentje werkelijk informatief? 'Lekker knus, die mensen die op de camping verblijven. Winnaarstypes die even bij hun tentje op adem moeten komen. Maar blijf wel opletten, lezer, want waar is de boze buitenwereld gebleven?' 'In Ik kus uw handen duizendmaal, het zesde deel ‘Faxen aan Ger’, worden de dagelijkse beslommeringen van Nicolien Mizee toch weer niet banaal. Scherpte en reflectie tillen ze boven de willekeur uit.' 'In haar vijfde roman dringt ze overtuigend door in de psyche van de beroepsactivist. Het levert knisperend proza op, rijkgeschakeerd, op moreel en menselijk vlak.' 'Een hedendaagse libertijnse roman, in de geest van Markies de Sade, met een liederlijke aaneenrijging van gruwelen en uitspattingen. Wat zou de schrijver daarmee willen?' 'Saskia de Coster goot haar ‘kleine filosofie’ over jaloezie in een novelle. Maar doet dat etiket recht aan haar personages?' 'Een oorlogsverhaal, een stervende gouvernante – de schrijver combineert in Nirwana vele verhalen, het ene boeiender dan het andere. Maar de roman drijft, vaart en zinkt niet.' 'Op geheel eigen wijze mengt Richard Osinga wetenschap en avontuur in Munt weer tot een ideeënroman, die leidt naar ondoordringbaar Congo. Daar komen de personages tot inzicht.' 'Ook in haar nieuwe roman draait alles om de vraag of je aan je afkomst kunt ontkomen. Deze keer vertelt ze haar verhaal vanuit meerdere perspectieven.' 'Een vrouw fietst door Europa, op de vlucht voor haar leven en de prestatiemaatschappij. Maar door welk Europa laat zij zich omringen?' 'Er wordt wel degelijk gedroomd van het hogere, in het Groningen van de verhalenbundel Sellinger. Schröders hang naar het toverachtige en romantische, past daar prachtig bij.' 'Het levensverhaal van een Brabantse weduwe krijgt ineens een misdaadplot. Maar deze novelle is wurgend door de nabijheid van Tuinmans personages.'

Weet u trouwens waar niet-idioten niet idiote recensies over boeken schrijven? Hierzo, op Goodreads. Is gratis, dan kunt gelijk wat andere kosten besparen.