Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

Wat een gezellige Allerhandesque reportage in NRC Handelsblad over winkelstraat ‘Zwart Jan’ in het Oude Noorden van Rotterdam, het ideale mohammedaanse shoppingparadijs. Zelfs uit Duitsland, Belgikistan, Frankrijk, Zweden en Denemarken komen de moslims naar deze islamitische koopgoot voor trouwjurken, hijabs, salafistische boekjes en andere gezellige cadeau-artikelen, Marokkaanse, Turkse en Syrische delicatessen, halal restaurants en koffiecorners. Bij een straat waar de islamitische gemeenschap zich thuis voelt, hoort ook een gebedsruimte, vond ondernemer Talhaoui, die de hippe en superknusse Prayer Lounge opende.

NRC Handelsblad: “Het zijn twee mooie, schone ruimtes met tapijt op de vloer, waar mannen en vrouwen kunnen bidden. Inclusief wasgelegenheid en toilet. Zo hoeven bezoekers het gebed niet uit te stellen of in winkels te vragen of ze in het magazijn hun bidkleedje mogen uitrollen.” Gevraagd naar de reden om deze Prayer Lounge te openen, antwoordt Talhaoui met één woord: „Da’wah.” Een islamitisch begrip dat vertaald kan worden als: uitnodigen tot de islam. Op vrijdag en zaterdag, de drukste dagen, staat er een rij voor de lounge. En: de wachtenden kunnen ondertussen het assortiment souvenirs, kinderboeken en luxe bidkleden bekijken.

Deze reportage doet mij denken aan de talloze jubelverhalen in de krantjes van het Vlaamse mediakartel over Molenbeek, reeds decennia voor en vooral ná de aanslagen in Parijs en Brussel. Toen ik bijna twintig jaar geleden neerstreek in Brussel om aan mijn boekje te gaan werken, vond ik de islamitische getto's in Molenbeek, Anderlecht en rond het Noordstation ook best exotisch, net als de twee dames die de advertorial in NRC Handelsblad schreven: Sheila Kamerman en Hanina Ajarai.

Ajarai, een kruising tussen John Leerdam en Paul de Leeuw als de non Godelieke, is een vriendin van de show en GeenStijl schreef dit, dit, dit, dit, dit, dit en dit over haar.

Columnisten en het AD is een moeizaam huwelijk. Paul de Leeuw flopte er hopeloos, en Debby Gerritsen, oud-hoofdredactrice van de Viva en de Donald Duck en qua uiterlijk een kind van Gijs Gans en Katrien Duck en nu bekend door verzonnen vieze verhaaltjes voor vrouwen van het type Libelle Zomerweek (Crocs, kortpittig kapsel, afritsbare driekwartsbroek) vloog er bijna uit nadat ze een column had gepubliceerd waarin ze schreef dat de holocaust verbleekte bij onze koloniale slavernij.

Ajarai, net zo’n genuanceerde taalvirtuoos als Emine Uğur - de gewezen huisturk van Trouw - is een van de vele token muslims en muslimas van de dawah-sector van het Vlaamse mediakartel.

Zij schreef in een column dat de ramp met vlucht MH17 haar op emotioneel niveau helemaal niets deed. "Ik heb geen seconde getreurd om de slachtoffers, ik ben niet geïnteresseerd in het onderzoek en de rechtszaak en ik sla de meeste berichtgeving over de MH17 over. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het zielig voor de nabestaanden en ik had gewild dat de ramp niet was gebeurd, maar het raakt bij mij geen snaar." Einde oefening, want ze werd ontslagen.

Celal Altuntas schreef notabene op de Joop: Wat mij ook opvalt is dat Hanina in haar column discrimineert. Ik zie en lees ook racisme in haar stuk. Racisme betekent: dat (groepen) mensen als minderwaardig gezien of behandeld worden op basis van hun huidskleur, afkomst of culturele achtergrond. Het is een vorm van discriminatie. Daarom vind ik dat Hanina vervolgd moet worden voor haar discriminerende en racistische column.

Ook Sheila Kamerman, co-autreutel van de NRC-advertorial is een vriendin van de show. Hier wordt ze belachelijk gemaakt omdat ze meer mensen van kleur bij roeiverenigingen wil en hier wordt ze belachelijk gemaakt omdat ze nul negers telde in kerstreclames. GS: Sheila Kamerman (witter dan een pak witte chocola) heeft negers en/of Marokkanen zitten tellen tijdens de kerstreclames van de grote supermarkten in Nederland en heeft maar liefst 961 woorden (spiegel) nodig om uit te leggen dat het er nul zijn.

Overigens schreef Kamerman een prachtige in memoriam voor Jaap Mollema alias Prof. Drs. G.B.J. Van Frikschoten. Dat dan weer wel. Ik heb voor Kamerman dus iets meer respect dan voor die rare trol van een Ajarai, van wie ik nooit een tweedehands autootje zou kopen, laat staan een rol tapijt. Het is net zo’n griezel als Emine, en altijd maar maar druk met die strontvervelende en griezelige dawah.

Wellicht ben ik overdreven achterdochtig, maar ik vertrouw dit soort jubelverhalen over de islam al heel lang niet meer. Ik zie geen enkel verschil tussen de agitprop over climapocalyps, de verrijking door asielzoekers, de hetze tegen vliegreizen, vlees, tabak en alcohol en het constante gedram in de media over de islam als een liefdevolle, verbindende sekte. Bij het uitstekende Bruzz.Be, nota bene betaald door de lokale overheid, slaan ze inmiddels een andere toon aan. Het blog houdt een gedetailleerd archief bij over het geweld in de exotische islamitische getto's van de hoofdstad van de Europese Unie. Gisteren nog dit vrolijke bericht: Kogelhulzen op de stoep, verzegelde cafés of verdwaalde kogels op weg naar school of werk. Voor veel Brusselaars zijn de schietpartijen geen ver-van-mijn-bedshow meer. Dat leidt tot stress, slaaptekort, vermijdingsdrang en zelfs verhuizingen. “Waar kan ik naartoe? Mijn leven is in Molenbeek.”

Zwart Jan, de islamitische koopgoot van Rotjeknor, is geen jihadistische enclave zoals Molenbeek en andere mohammedaanse ghetto’s in Brussel en elders in Belgikistan. NRC schrijft: Er zijn een paar zaken in de Zwart Jan die een overwegend witte klandizie trekken. Café Centraal, precies in het midden van de straat, is nog van voor de Tweede Wereldoorlog. Naast Café Centraal is er een kaasboer met Hollandse kaas die nauwelijks moslims in zijn winkel ziet. En de wijnhandel Chateautjes.

Maar wat gebeurt er met die zaken als er een overgrote meerderheid van mohammedanen is? Toen ik voor het eerst in Molenbeek kwam, zaten er nog zeker tien echte Belgische kroegen. De avondwinkels, meestal uitgebaat door Pakistanen, verkochten alcohol en zijn inmiddels allemaal drooggelegd.

Drugsprofessor Teun Voeten in het onverdachte One World: Ondanks de goed functionerende middenklasse van de moslimgemeenschap in Molenbeek, was er een kleine groep die de sfeer wist te verzieken. Er heerst een enorme sociale druk om ongeschreven sociale regels na te leven. Iedereen loopt er hetzelfde bij, en voldoe jij niet aan hun ideale plaatje? Dan word je daar gerust op aangesproken. Het is net een boerendorp waar iedereen voor het raam zit en elkaar continu in de gaten houdt. Het was vrij verstikkend.”

Aangezien Voeten veel op reis is, duurt het even voordat hij inziet in wat voor buurt hij werkelijk is gaan wonen. “Het beeld, dat Molenbeek een etnisch-religieuze enclave is, groeide met de tijd. Ik las steeds meer over de gebreken en problemen van de buurt en zag dat steeds meer mensen radicaliseerden. Op straat werd je agressief aangekeken, winkelruiten werden ingegooid en cafés waar alcohol werd geschonken sloten achter elkaar de deuren. Hoewel ik hoopte dat mijn wijk zou opknappen, ging het er alleen maar achteruit.”

Ondernemer Peter Sluijters heeft zojuist zijn filiaal in de mohammedaanse koopgoot gesloten, na veertig jaar. Sluijters, in de volksmond bekend als Peter Tapijt: “Het aantal Nederlandse bezoekers is schrikbarend afgenomen. De autochtone Nederlander zie je bijna niet meer. Het viel me laatste tijd op dat blanke Nederlanders die elkaar niet kennen, elkaar groeten op straat, zoals motorrijders dat doen, of mensen in een lelijke eend.”Sluijters is al jaren actief bij Leefbaar Rotterdam, zit in de wijkraad van het centrum en was huisvriend van Pim Fortuyn. Sluijters:

“Rond de gemeenteraadsverkiezingen hangt alles hier vol met DENK-propaganda. Wij hangen altijd posters op van Leefbaar Rotterdam, maar die worden ‘s nachts weggehaald. Ik sprak Pim twee dagen voor hij werd vermoord, ik zou zijn huis gaan inrichten. “Peter,” zei hij, “ik heb het op dit moment zo verschrikkelijk druk met die verkiezingen, met alles. Maar na volgende week dinsdag, heb ik wat meer tijd en dan gaan we afspreken.” Op maandag werd hij vermoord. Ik ken hem vanaf het moment dat hij in Rotterdam kwam wonen. Ik had toen ook een keurig Marokkaans vriendje, net als Pim, en we hadden er vaak over dat die jongens gediscrimineerd werden. Imam Abdullah Haselhoef vroeg in een programma met Pim: “Ken jij eigenlijk wel moslims?” “Jawel,” zei Pim, ¨ ik ga er mee naar bed.” Fortuyn heeft met al zijn voorspellingen gelijk gekregen. De media waren doodsbang voor hem. De VPRO nam een interview van ruim een uur met hem op, en dat is nooit uitgezonden. Ze waren het zogenaamd kwijtgeraakt in het archief. Tien jaar later dook het op op YouTube. Die hele uitzending is profetisch.”

YouTube: In de archieven vond VPRO recent een nooit uitgezonden interview met Pim Fortuyn. Voor het programma De Nieuwe Wereld klopte IJsbrand van Veelen begin 2002 bij Fortuyn aan om zijn mening te horen over leefbaarheid, de veiligheid van steden en gated communities. Het werd een college over veel meer: over onderwijs, verantwoordelijkheid van burgers, openbaar bestuur, een sterke overheid, de Nederlandse identiteit en het belang van emancipatie van islamitische vrouwen.

Ik vond nog een aardig stukje in de geest van de NRC-advertorial voor de opgepimpte mohammedaanse koopgoot Rotterdam, en wel in de Morgen, misschien nog wel verschrikkelijker dan haar debiele zusje Trouw. Een dag na de aanslagen in Brussel trok theatermaker en schrijver Fikry El Azzouzi naar Molenbeekse snackbars en theehuizen en schreef, of beter gezegd kwijlde: “Zelfs Nederlandse klanten komen van heinde en verre om hier te winkelen. Blijkbaar heeft Molenbeek voor sommigen nog steeds een onweerstaanbare aantrekkingskracht.” El Azzouzi slentert door een theehuis, bestelt een koffie verkeerd en ziet mensen ontspannen muntthee of koffie drinken. Hij schetst het beeld van een warme, gemeenschapsgerichte sfeer in een islamitisch-gekleurde wijk, echt dat gevoel van “gezellig winkelen” met een uitnodigende sfeer.

En wat te denken van deze lofzang van een roomblanke huisarts op het extreem-linkse blok Dewereldmorgen? “We waren toen ongeveer de enige blanke Vlamingen in heel de straat en omgeving. Die warme ontvangst heeft me niet meer losgelaten. Molenbeek werd snel onze thuis. Ons integreren was niet zo moeilijk. Hoe fantastisch kan het zijn om op 2 minuten stapafstand te kunnen kiezen tussen een Turkse of Marokkaanse warme bakker, verse Pakistaanse samosa's, het beste halal-vlees bij beenhouwer Omar, overheerlijke Italiaanse pizza’s bij El Bari, bakbananen uit Congo en zelfs Heineken-bier in de nachtwinkel van de teleshop. Verse munt en koriander en de lekkerste olijven van de wereld op de donderdagmarkt.”

Ik heb even AI gecheckt op de alcoholverkoop in de nachtwinkel van de teleshop, maar de ghost in the machine weet van niks. Vermoedelijk is daar een steen door de ruit gegaan. De enige kroeg in het hart van Molenbeek is bij mijn weten La Chope tegenover het politiebureau. De flikken drinken daar graag een pintje en misschien moeten de twee dames van NRC Handelsblad eens met de eigenaar gaan praten, over de gevolgen voor een buurt als die door de islam bezet wordt.