Vier afleveringen gekeken, zin om onszelf op te blazen

Het was niet makkelijk om mensen zover te krijgen voor de camera deel te nemen aan de vierdelige Powned-serie Moslims, vertelde documentairemaker Sahar Meraji eerder aan Trouw. Gematigde moslims willen niet, uit vrees gestigmatiseerd te worden, wat resulteert in een docureeks met uitsluitend orthodoxe moslims, wat ongetwijfeld weer stigmatiserend werkt voor gematigde moslims. Een andere reden voor gematigde moslims om vriendelijk te bedanken, volgens Sahar: "Wat ook meespeelde is dat binnen de islam spreken over zaken in je leven die een zonde zijn op zichzelf ook al een zonde is."

Staat genoteerd.

In drie uur trekt een bonte stoet gelovigen voorbij - man, vrouw, jong, oud. De gemene deler: stuk voor stuk zijn ze zo gek als een spin. Zo is er de knul die bang is in zijn slaap te sterven als hij een gebed heeft gemist of heeft gezondigd. De knaap die niet te dicht bij maker Sahar Meraji in de buurt wil zitten uit vrees dat-ie anders te berig wordt. De bekeerlinge die stelt dat vrouwen in de islam juist meer recht hebben dan mannen - dat is het mooie ervan. Eigenlijk kan je dankzij de islam teruggaan in de Nederlandse cultuur, zegt ze. Vroeger zaten de vrouwtjes hier ook alleen maar thuis! De dame die stellig beweert dat een vrouw een leider (m~/v/x~) nodig heeft, voor als ze het allemaal emotioneel even niet aankan. De aanstaande moeder die zich heel erg schaamt omdat op camera wordt gezegd dat ze zwanger is, want dat is taboe (?). Haar echtgenoot, die vertelt dat hij niet aan vrienden vertelt dat ze zwanger is want ook dat is taboe. De gelovige vader met volwassen dochter in Niqab die trots zegt dat hij haar nooit heeft gepusht; ze kreeg op haar elfde zomaar ineens superspontaan ontzettende interesse in de islam. De mevrouw die na haar komst naar Nederland ‘mentale problemen’ overhield aan al die wijven op straat zonder hoofddoek. De pakketbezorger die bij huizen waar eerder een schaars geklede vrouw heeft opengedaan nu aanbelt, het pakketje neerzet en snel wegvlucht opdat hij zoiets vreselijks niet nog een keer hoeft te ondergaan. De moeder die woedend wordt wanneer haar vijfjarige zoon met nagellak terugkomt van school. Gelakte nagels! Hoe verzin je het? Verderfelijk.

Goedenavond, dit is studio boksbal

Interessant duel vandaag tussen Ajax (links) en SC Heerenveen (rechts) onder de thuistribune van de Pompeblêdden. Onder Farioli spelen de Amsterdammers vaak wat defensief, maar hier zien we na een weifelende start toch de gezonde aanvalsgeest zoals Cruijff 'm ooit voor ogen had. Als je de bal niet bent, kun je ook geen beuken krijgen. Vechten is een spel van klappen, de ploeg er de meeste geeft, is de beste. Friezen kennen niet van je winnen maar je ken ze wel de touwtyfus slaan. Volksvermaak. Leuk!

Letterlijk?

André Hazes, die zich in feite geen André Hazes meer mag noemen, heeft het weer eens aan de stok met zijn moeder, die in feite een gecremeerde kroket is. Die gecremeerde kroket heeft hem dan wel weer normen en waarden bijgebracht, dus is in feite een hele goede moeder, die haar kroost juist kundig heeft klaargestoomd voor de echte wereld. Een van de leukste personen op aarde bovendien, maar in feite natuurlijk ook een beetje een kreng. Een gecremeerde kroket die opvallend koud is geworden; mogelijk is Rachel Hazes in feite al langer dood dan zoonlief doorheeft. In feite is dat onze zaak natuurlijk niet, maar we zijn er nou toch.

Een podcast over het persoonlijke, het politieke, het professionele, het pietluttige, het potsierlijke en het polemische

Dit is: Nederland. Halina Reijn verovert de wereld met Babygirl - een fictief verhaal over fictieve personages - en prompt staan de kwaliteitskranten propvol met slecht geschreven en matig doordachte opiniestukken over de vraag of deze film nu juist feministisch is, of niet. Deugt de film? AvroTros maakt een of andere serie waarin fictieve boeren als fictief protest een fictieve aanslag plegen op een fictief asielzoekerscentrum, waarna een fictief personage dit fictieve zooitje vergelijkt met de NSB, en prompt grist Lientje haar telefoon uit haar BH en begint te twitteren. Kamervragen! 

We bespreken het deze week met niemand minder dan Martin modderfokking Koolhoven, de Dennis Bergkamp van de vaderlandse cineasten, die ook nog eens een ontzettend goede smaak heeft en net zo goed is in films maken als in over film ouwehoeren. Voorts blijkt hij uitstekend te kunnen ranten en als wij iets op prijs stellen is het dat wel. 

Ja, sorry, maar je bent gek als je 'm niet luistert.

Nou ja beetje

Wat links nodig heeft is niet zozeer een nieuw verhaal, of iemand die het huidige verhaal op een nieuwe manier vertelt, maar iemand die op een nieuwe manier vertelt dat het huidige verhaal op een nieuwe manier moet worden verteld. Dat, of heropvoedingskampen, want dit loopt helemaal de klauwen uit. The Telegraph propte de 1,5 miljard stemmen die vorig jaar in 70 landen werden uitgebracht in een grafiekje. Rode lijntje is rechts, blauwe lijntje links, en die denivelleren dus helemaal de moeder, waarbij blauw aan een soort snoekduik bezig is. Gevolg: grote kansenongelijkheid tussen politieke partijen bij toekomstige verkiezingen. Kan de bedoeling niet zijn jongens, snel wat aan doen.

El Salvador

Allemaal een heel groot muiltje over de meest triviaal denkbare zaken, maar toen het er echt op aankwam, gaven ze niet thuis, de dames en heren van het vaderlandse columnistengilde, en dus hebben wij nu al dik twee maanden geen flauw idee wat we tegen elkaar moeten zeggen bij de koffieautomaat. Trump heeft de verkiezingen gewonnen, maar waaróm? Niemand die het weet. 

Gelukkig heeft Trouw nu iemand bereid gevonden toch de handschoen op te pakken, en niet zomaar eentje. Leonie Breebaart heet ze, kersvers columnist, komt als geroepen. "Economisch gezien had noch Harris, noch Trump heel vertrouwenwekkende plannen, heb ik begrepen," schrijft ze, en dat is hartstikke verfrissend, eindelijk iemand die er gewoon voor uitkomt dat ze zich helemaal niet inleest maar afgaat op wat ze zoal tegenkomt op BlueSky. Geweldig oog voor talent heeft die Karel Smouter toch, we kijken uit naar het jubelende LinkedIn-bericht over deze knappe productie.

Niet geheel onterecht

Leuk lezersbriefje in het voornaamste uithangbord van de oligarchen van DPG Media. Want ja, als je moreel verheven bent en het immoreel vindt als mensen veel en ver vliegen, waarom zou je dan mensen zover proberen te krijgen dat ze veel en ver gaan vliegen? Of zou het Pieterman alleen om de Pietermannen te doen zijn? Dat kan de Volkskrant beter zelf vertellen.

Zou het

Hoor eens wij hebben geleerd altijd de macht te wantrouwen, behalve als het Elon Musk is, want dat is een toffe peer. Stabiel genie twittert tot 150 keer per dag, en nu gaan rancuneuze oude vrienden ineens doen alsof hij helemaal niet stabiel is, en bovendien geen toffe peer. Hartstikke verwarrend allemaal. Alsof een ridder in de orde van het Vrije Woord geen tegenspraak zou dulden, kom zeg. Die man krijgt mokerveel voor elkaar, dan kan je natuurlijk niet tegelijkertijd een ontzettende pedaalemmer zijn. Ja of wel natuurlijk. Althans, dat beweert de erudietste islamcriticus ter wereld Sam Harris, in wiens voordeel het dan weer niet spreekt dat hij zowel een meditatie-app heeft als een meditatie-boek. Wel een interessant stuk, over hoe macht de houdbaarheidsdatum van toffe peren beïnvloedt.

Dag Joe

Ja Joe Biden hoe zullen we ons die herinneren zeg. Als een totale zombie, om te beginnen. Beetje warrige man. Koppig ook. Als de eerste zwarte vrouw die onder een zwarte president diende. Als een man die iets te scheutig was met het eigen belang, zo nu en dan. Als iemand die strandwandelingen maakte. Als iemand die iedereen voor hem liet liegen. Als een 'well-meaning, elderly man with a poor memory'. Als een machtspolitieke Gollem. Als koppig (II). Als bedoelde one term-president die onbedoeld one term-president werd. Als man die krampachtig het sluiten van een deal tussen Israel en Hamas claimt, hoewel de betrokkenen daar zelf anders over denken.

Als een meme, kortom.

Einde van een nachtmerrie

Het perfecte vredesakkoord bestaat niet, maar wat een zegen en wat een zege dat dit nu toch door alle betrokkenen is goedgekeurd. Het betekent - als iedereen zich aan de afspraken houdt - dat het einde van de oorlog in zicht is. Het betekent dat de nog levende gijzelaars na een langgerekte helletocht eindelijk terug naar hun huis en familie kunnen. Het betekent ook een einde aan de overduidelijke maar niet bijster succesvolle poging van Israël om de voltallige Gazaanse bevolking uit te roeien. De wederopbouw van het gebied gaat nog wel even duren, maar het betekent op termijn ook dat de getroffen Gazanen weer een huis krijgen om naar terug te keren. En het betekent dat wij ongestoord en onbeschaamd kunnen mijmeren over wat thuis precies is en omvat, of in ieder geval onze favoriete liedjes over thuis(komen) onder elkaar kunnen zetten. 

Proost.