Voortreffelijk

Het is misschien lastig voor te stellen, maar wij zijn ook niet perfect. Achter al die sneren, achter dat spottende, soms bijtende cynisme, gaan heel gewone mensen schuil. Mensen van vlees en bloed, mensen met ochtendhumeuren, studieschulden, onzekerheden. Mensen die het soms ook allemaal niet meer weten, mensen die elkaar bellen om advies, mensen die soms googlen hoe lang je bloemkool ook alweer kookt, mensen die een liedje Shazammen omdat ze helemaal vergeten waren dat het Madonna is. Mensen met bevliegingen, maar ook bedenkingen. Mensen met zorgen over de toekomst, mensen die soms worden gegijzeld door vertwijfeling. Die het soms ook even niet meer weten allemaal - die de wijsheid evenmin in pacht hebben als u. 

Gelukkig is er op zulke momenten altijd nog NRC, meer specifiek het opiniekatern, met zijn van generatie op generatie overgedragen oerkennis. Och, wat mogen we ons daar graag aan laven. Vandaag weer: een prachtig stuk over Black Friday, of beter gezegd, ter relativering van Black Friday.

Vuistdiep.

Het boekenkatern van NRC is een soort wekelijkse pogrom, maar dan gericht op lezers

Thomas de Veen wil graag dat niemand boeken leest, vooral niet de boeken die hij recenseert, omdat iemand die zo'n boek daadwerkelijk leest zomaar eens tot de conclusie zou kunnen komen dat Thomas de Veen ook maar wat doet, een beetje zoals de gemiddelde spoken word-wenkbrauwfronser, en voor je het weet is die arme donder zijn baan kwijt. Serieus: voor de supermarkt hier om de hoek staan nitazenes-junkies te bedelen die coherentere gedachtes formuleren dan dhr. De Veen. 

Hadden wij even gemist want iets beters te doen maar dit weekend schreef monsieur over de nieuwe Stefan Hertmans, een boek dat wij nooit gaan lezen. Niet omdat het twee ballen kreeg, maar omdat we bang zijn dat elke bladzijde, elke alinea, elke zin ons zal doen terugdenken aan de recensie van Thomas de Veen. 

"Twee mannen in een Vlaams kerkje kijken naar een beeld van een liggend meisje – ze is weerloos, het hoofd afgewend. Bevangen zwijgen ze en in die ‘woordeloze minuten’ gebeurt het. Het beeld van de Heilige Cecilia lijkt terug te kijken. Het is, volgens Anton, alsof het beeld ‘ons wilde zeggen: hier gaat het om in je leven, maak je keus. Ben je ontvankelijk of niet? Trek je je sceptische muurtjes op om buiten schot te blijven, trek je een zuinig pruilmondje om je intellectuele hachje te redden, of “laat je dit binnenkomen”, zoals het tegenwoordig modieus heet?’"

Dit moeten wij even laten binnenkomen, zoals dat tegenwoordig modieus heet. Sterker: hier trekken wij even een sceptisch muurtje op. Onzin-onzin-onzincitaat. Wat zwatel je nou, rare panfluit? Waarom haat je Stefan Hertmans en waarom is het zo belangrijk voor je dat niemand zijn boeken leest? 

Zeg nou zelf. Hieronder een greep uit De Veens recente proza. Zet één van deze zinnen of alinea's aan tot lezen, of is er ook maar eentje werkelijk informatief? 'Lekker knus, die mensen die op de camping verblijven. Winnaarstypes die even bij hun tentje op adem moeten komen. Maar blijf wel opletten, lezer, want waar is de boze buitenwereld gebleven?' 'In Ik kus uw handen duizendmaal, het zesde deel ‘Faxen aan Ger’, worden de dagelijkse beslommeringen van Nicolien Mizee toch weer niet banaal. Scherpte en reflectie tillen ze boven de willekeur uit.' 'In haar vijfde roman dringt ze overtuigend door in de psyche van de beroepsactivist. Het levert knisperend proza op, rijkgeschakeerd, op moreel en menselijk vlak.' 'Een hedendaagse libertijnse roman, in de geest van Markies de Sade, met een liederlijke aaneenrijging van gruwelen en uitspattingen. Wat zou de schrijver daarmee willen?' 'Saskia de Coster goot haar ‘kleine filosofie’ over jaloezie in een novelle. Maar doet dat etiket recht aan haar personages?' 'Een oorlogsverhaal, een stervende gouvernante – de schrijver combineert in Nirwana vele verhalen, het ene boeiender dan het andere. Maar de roman drijft, vaart en zinkt niet.' 'Op geheel eigen wijze mengt Richard Osinga wetenschap en avontuur in Munt weer tot een ideeënroman, die leidt naar ondoordringbaar Congo. Daar komen de personages tot inzicht.' 'Ook in haar nieuwe roman draait alles om de vraag of je aan je afkomst kunt ontkomen. Deze keer vertelt ze haar verhaal vanuit meerdere perspectieven.' 'Een vrouw fietst door Europa, op de vlucht voor haar leven en de prestatiemaatschappij. Maar door welk Europa laat zij zich omringen?' 'Er wordt wel degelijk gedroomd van het hogere, in het Groningen van de verhalenbundel Sellinger. Schröders hang naar het toverachtige en romantische, past daar prachtig bij.' 'Het levensverhaal van een Brabantse weduwe krijgt ineens een misdaadplot. Maar deze novelle is wurgend door de nabijheid van Tuinmans personages.'

Weet u trouwens waar niet-idioten niet idiote recensies over boeken schrijven? Hierzo, op Goodreads. Is gratis, dan kunt gelijk wat andere kosten besparen.

Slim hoor

Ondernemer Elon Musk vindt zichzelf naast ondernemer ook wereldbeschouwer en door zijn achtergrond als ondernemer heeft hij een gigantisch achterban op het door hem overgenomen Twitter dus die zit hij nu de godganse dag enorm te vervelen bedienen. Nu neemt weinig ons zo voor een man in als een gezonde portie zelfoverschatting, maar in combinatie met een toetsenbord en instant access tot miljoenmiljard mensen wordt het soms wat veel van het goede. Reden voor tout krantjesland om Musk hoogstpersoonlijk verantwoordelijk te houden voor de grootschalige rellen in Groot-Brittannië eerder deze maand. Dat lijkt ons wat vergezocht maar het kan misschien geen kwaad als Musk iets minder twittert (je zou de vrijgekomen tijd kunnen gebruiken om, we noemen maar een zijstraat, te werken aan de band met je kind). Alhoewel. Ook zonder Twitter kun je in korte tijd met hele domme ideetjes honderdduizenden onze-soorties bereiken, bewijst een NRC-lezer dit weekend maar weer eens middels een ingezonden brief. 

De strekking: NRC-journalisten mogen niet meer op Twitter en in de krant mag niets of niemand meer van Twitter worden geciteerd. Lalala vingers in je oren ho niet zo diep gek dat kan je je trommelvlies kosten. 

Ingenieus idee natuurlijk, dat onmiddellijk moet worden toegepast, en eigenlijk is het zonde om het daarbij te laten. Ijzer heet: smeden maar. Vanaf nu graag geen woord meer over pvver's, bbb'ers, mensen met lelijke spijkerbroeken (enige overlap), auteurs die boeken hebben geschreven die Thomas de Veen niet leuk vond, mensen die boeken hebben gelezen die Thomas de Veen niet leuk vond, mensen die Thomas de Veen niet leuk vindt of columns van Youp in de krant. We kunnen prima zonder, toch? Er zijn meer dan voldoende andere bronnen.

Als iedereen akkoord is kunnen de commerciële jongens en meisjes vast een ledendag op touw zetten, uiteraard in samenspraak met de redactie. Als thema is Woke Zone misschien leuk, als locatie hadden we Boedapest in gedachte.

Wie luidt nou eigenlijk de alarmbellen over die alarmbellen over Bunq? Een analyse

Klein beetje nieuws veroorzaakt klein beetje rimpeling. Mensen die bij Bunq werken maken van die gelegenheid naar hartelust gebruik om mensen die niet bij Bunq werken te geldstalken. Maar dan.

Er blijkt een complot te zijn van een nietsontziende, wraakzuchtige NRC-journalist, die zichzelf zomaar, uit de losse pols, zonder daarvoor verantwoording af te leggen, een dossier lijkt te hebben toegeëigend. 

Interessant: de bron van de berichtgeving hierover is Tinkebell. En wie volgt zij op LinkedIn? Juist ja. Ali Niknam, oprichter en CEO van Bunq.

Uitermate dubieus. Voorts: wij bespeuren een patroon van paranoïa, idioterie en gaslighting.

De opzichtheid voorbij

Vooropgesteld: de faculteit sociale wetenschap van de UvA is geen onderwijsinstelling, maar een intersectioneel vormingskamp. En het NRC-opiniekatern is geen opiniekatern, maar Lotfi El Hamidi's Sofistisch Vakblad dat alles afdrukt zolang het netto de positie van de islam maar bevordert, de weerbaarheid van gastsamenlevingen maar verzwakt of islamitische gebreken maar uit de wind houdt — inderdaad, een soort Nederlandse AJ+ [Al Jazeera's 'progressieve' Engelstalige jongerenkanaal].

Maar goed, hun samenspel komt vandaag dus neer op: meer vrouwen, maar niet die vrouwen.

"De winst van de partijen van Meloni en Le Pen is niet per definitie een voordeel voor vrouwen. (...) Daarnaast leiden Meloni en Le Pen radicaal-rechtse partijen met traditionele standpunten over genderrollen. Gendergelijkheid in de samenleving en politiek zijn geen speerpunten van hun beleid. Het succes van radicaal-rechts voedt groeiende weerstand tegen gendergelijkheid in Europa."

Zoals gebruikelijk wordt u hier op een dwaalspoor gezet door intersectioneel vierdegolfsfeminisme - "Of het nu gaat om maatregelen voor gelijkheid op machtposities te bevorderen, zoals quota of streefcijfers in politiek of bedrijfsleven (...)" te presenteren als louter 'gendergelijkheid', om uiteindelijk weer terug te kruipen onder de gemoedelijke deken van het eeuwige slachtofferschap.

"De groei van radicaal-rechts, ook als die wordt aangevoerd door vrouwen, is een brede maatschappelijke voedingsbodem voor haatdragend antifeminisme. Het wordt een gure tijd voor politici die zich uitspreken voor feministische thema’s in de Europese politiek."

Ondanks dat het opzettelijk valselijk verwoord is, voelt het tweetal wel degelijk iets correct aan: het draagvlak van het intersectionalisme nadert inderdaad heel snel een einde - en dat is een ondubbelzinnig goede zaak.

Kortom, verwacht tijdens de laatste stuiptrekkingen komende jaren nog veel meer van deze UvA-NRC'tjes, en elk artikel wordt een nog holler vat dan het vorige.

Zet 'm op Tom-Jan Meeus en Caroline de Gruyter

Het jaarlijkse WEF in Davos is de poor man's Bilderberg Meeting. Er zijn livestreams, zelfs Thierry Baudet is welkom en aan het eind van de rit krijgt iedereen een geinige goodiebag mee naar huis. De Bilderbergconferentie is andere koek: pottekijkers niet welkom, alles onder de Chatham House Rule (die Mark Rutte nog steeds niet snapt) en voor zover bekend geen tasje voor op de terugweg. Vandaag tot en met zondag confereren de dames en heren in het Mirasierra-hotel in Madrid, zoals gebruikelijk zijn alleen de te bespreken onderwerpen openbaar en de gastenlijst. De Nederlandse equipe bestaat ditmaal uit de moedige vorst, Oranje-fluisteraar, Bilderbergveteraan (in 1980 werd hij Honorary Secretary General) en PvdA'er Victor Halberstadt, Mark Rutte, Charlene de Carvalho geboren Heineken, Sigrid Kaag over hoe ze de bezem door Gaza gaat halen en Wopke Hoekstra over het EU-klimaat. En TWEE journalisten van NRC: Tom-Jan Meeus én Caroline de Gruyter. En dat is wel even andere koek want dit duo gaat uiteraard, hoe noemde die NRC-Journalist van de Eeuw dat ook alweer, oh ja: TEGELS LICHTEN! Als TJ en Gruytertje klaar zijn, liggen alle pissebedden uitgeteld op hun rug in de Madrileense straten en is het eindelijk afgelopen met alle geheimdoenerij. Vanaf maandag wekenlang dagelijks onthulling op onthulling in de courant, de champagne kan open aan het Damrak. Lux et libertas!

Nu het construct 'plant' nog

Ha, daar hebben we Eva Meijer van de kerstborrel. Na tientallen NRC-columns en boeken over dieren is de filosoof, kunstenaar, schrijver en singer-songwriter tot het inzicht gekomen dat de aanduiding 'dier' ook maar een mensenwoord is."Geen enkel dier zou zichzelf dier noemen. Misschien zou een vogel zeggen: ik ben iemand die vliegt. Of: ik ben een wezen van de lucht." Dat zijn ook een boel mensenwoorden maar enfin; de term dier deugt dus niet en leidt alleen maar tot geweld en hiërarchisch antropocentrisme: "Mensen uit gemarginaliseerde groepen wijzen op het belang van zelfrepresentatie en correct taalgebruik in hoe ze worden omschreven. Denk aan de verandering van ‘slaaf’ naar ‘tot slaaf gemaakte’. Ook ‘dier’ is een woord dat geweld in zich draagt. (...) De indeling in ‘dieren’ en ‘mensen’ doet het lijken of er twee categorieën zijn, terwijl mensen ook dieren zijn. (...) Vrouwen en mensen van kleur worden bijvoorbeeld vaak als dierlijker gezien dan witte mannen. (...) Het punt is dat ‘dier’ niet alleen naar een biologisch gegeven verwijst, maar ook naar een sociaal-culturele constructie. (...) Deze manier van denken wordt ‘hiërarchisch antropocentrisme’ genoemd. (...) Er zullen altijd weer groepen mensen zijn die buiten de categorie mens vallen. Bovendien laat dit geweld tegen niet-mensen intact, terwijl dat net zo goed geweld is. (...) We hebben andere relaties nodig, te beginnen met andere woorden voor degenen om wie het gaat." Want: WE ZIJN ALLEMAAL WEZENS VAN DE AARDE. Een varken kan ook Frans heten en een vogel Gijp, nietwaar. Volgende week in de courant voor de aardwezens die kunnen lezen: Wat te doen met de sociaal-culturele constructie 'plant'.

Formatie gaat nog steeds lekker

Na deftige media als De T. en WNL mengt NRC Roddelblad zich nu ook in het Geval Omtzigt. Niet verbazingwekkend natuurlijk, de """krant""" schreef in het verleden al weinig vleiend over de NSC-voorman. Onder het kopje aNaLySe concluderen ze nu aan het Rokin: Formatie stokt onder Putters, lekken over Omtzigt. Om vervolgens wat van die lekkers te laten leeglopen, onder meer uit de fractie zélf. Het lijkt wel of ze bij NRC een mol in NSC hebben. Wel lollige quote van het lijdend voorwerp; op de vraag of hij nog vertrouwen heeft in gesprekspartners Geert Wilders, Dilan Yesilgöz en Caroline van der Plas wil Omtzigt dinsdag na zijn gesprek met Putters alleen zeggen dat hij nog vertrouwen in de informateur heeft. Hoe nu verder? Putters ontvangt morgenochtend Van der Plas, 's middags Yesilgöz. De rest is ongewis.

Amnesty en VOLT doen lekker mee

Gaan we nu het NRC-verhaal van gisteren over dat sChAdUwTeAm van Dilan Yesilgöz en overlastgevende asielzoekers wat verder afpellen. Allereerst is het opvallend dat qua presentatie alles in de schoenen van de minister wordt geschoven terwijl staatssecretaris asielzaken Eric van der Burg net zo'n belangrijke rol speelt. Hij is qua portefeuille verantwoordelijk voor het asielbeleid, doet alle debatten over asielonderwerpen en loodste onlangs nog zijn Dwangwet door de Eerste Kamer. Bovendien steunt hij het beleid om van overlastgevende asielzoekers af te komen. Dat loopt volgens hem als een ‘tierelier', vertelt hij eind vorig jaar trots aan de Tweede Kamer. De Kamer is sowieso van (bijna, daarover zo meer) álles op de hoogte van wat in het stuk staat. De verscherpte aanpak van overlastgevende en criminele asielzoekers, de benoeming van Kees Loef als Coördinator Nationale Aanpak Overlast en de 'procesbeschikbaarheidslocatie' (PBL) met z'n door NRC o zo dramatisch omschreven 'glimmende grijze tralies'. Maar wat is dat schaduwteam dan waar alle heisa over is?

En Jezus is een Jood

Aanhoudende bombardementen van rectificaties deze dagen. Na het teruggetrokken bloedsprookje van de NOS vandaag NRC Hamasblad door het stof op pagina 17 onder de vouw. Het opinieartikel van vorige week waarin de Palestijnse Finse Umayya Abu-Hanna (die op 7 oktober stond te juichen) stelt dat Kerstmis eigenlijk een Palestijns feestje is klopt namelijk niet. Abu-Hanna verwees in haar originele stuk qua 13.000 jaar geleden naar dit wetenschappelijke artikel maar de krant legt verder niet uit wat daar wel of niet schedelmeettechnisch aan klopt óf dat Abu-Hanna er zelf de ballen van begrijpt (Community notes zijn doorgaans makkelijker). Enfin, lekker gewerkt Lotfi!