Geenstijl

Daar zijn we weer, en waag het niet iets gemeens te zeggen over de islam

Na 1 november wordt het altijd weer 2 november. Het is nu 15 17 18 21 jaar geleden dat Theo van Gogh door een nogal verongelijkte moslim werd afgeslacht in Amsterdam. Sindsdien valt het gelukkig enorm mee met door de islam geïnspireerde ongezelligheden! Londen, Egypte, Mumbai, Toulouse, Boston, Kenia, Bataclan, Brussel, Berlijn, Barcelona, Nice en dan zijn we er wel O NEE we vergeten Marseille, Manchester, Londen, Stockholm, Kopenhagen, Würzburg, Tel Aviv, Tours, Solingen, Toronto, Murcia, Wenen, Dresden, Reading, Straatsburg, Amsterdam, Luik, Den Haag, Hamburg, Sint-Petersburg en tachtigmiljoen andere plekken waar we hier nou eenmaal wat minder aandacht voor hebben zoals Baghdad, Mosul, Erbil, Borno, Peshawar, Radda, Baga, Garissa, Suruc, Gurdaspur, Yola, Zliten, El Adde, Kano, Mogadishu, Jakarta, enzovoorts. Schieten, steken, snijden, bombarderen, moorden. Theo, Paty, Hebdo, Hamel, Knoll, Foley, ach ja, iedereen moet maar dood en iedereen mag maar dood. Wilders, Rushdie, Hirsi Ali, nonnen, Joden, afvalligen, vrouwen, andersdenkenden, andersgelovigen, intellectuelen, vrijdenkers, homoseksuelen. Hell, straks denken ze bij de Volkskrant nog dat zelfs zij een anti-islamkast moeten bouwen.

Vorig jaar vroegen we ons al af, en nu doen we dat weer: is er nou iets veranderd in onze wereld, behalve dan dat het debat ook is vermoord? De man die nooit meer naar de kroeg kan is Het Grote Gevaar en de man die vanaf morgen mogelijk links gaat leiden deed alle moeite een aan de Moslimbroederschap gelieerd plofgevaar wit te wassen. Waar we vroeger vochten voor vrijheden en rechten van de vrouw, vecht progressief Nederland nu keihard voor het recht van de man om die vrouw onderdanig aan te kleden, met 'keuzevrijheid' als fopalibi: het is immers niet de islam die vrouwen de keuze biedt wel of niet een hoofddoek te dragen laat staan af te werpen, dat doen de individuele vrijheden die we in een vrij land als Nederland kennen. Overal waar de (politieke) islam genoeg invloed krijgt gaat de klok honderd jaar terug. Het door een deel van Nederland toejuichen van een dwangmiddel waarmee blijk gegeven moet worden van loyaliteit en gehoorzaamheid aan mannen en opperwezens is slechts één van de manieren waarop we onze vrijheden laten verkrachten. Er is keihard geknokt om de vrouw van achteruit de bus naar voren te halen, maar nu de vrouwen bij het eindpunt niet door de hoofdingang naar binnen mogen vinden we allemaal maar doodnormaal en staan de Marjolein Moormannetjes van deze wereld er nog net niet bij te applaudisseren - en loop dan voor de lol ook nog maar eens een rondje over Plein 40-45. De vrijheden staan onder druk, vrijheden die we dus ook niet verder moeten uitruilen of verhoeren omdat de gekwetste partij voortdurend het slachtoffer zou zijn van 'islamofobie'.

De mores in Nederland, nu we alweer toewerken naar het Vijfde Linnaeusstraat Lustrum: de goorste hypocriete lafbekken staan met een joekel van een moraalpaal in de broek te koketteren met werkelijk belachelijke Je Suis Charlie-shirts, roepend dat de pen machtiger is dan het zwaard en wat dies meer zij, om de keer erna weer met dezelfde inzet te roepen dat het wel heel erg kwetsend is als je een grapje maakt over een geloof. Dan heb je dus geen fluit van begrepen van het vrije woord.

Dreiging vanuit islamitische hoek en de angst daarvoor is gemeengoed geworden, en dat stemt treurig. Gemeengoed dat door sommigen gelaten wordt geaccepteerd en waar sommigen doodgemoedereerd mee leven, waar sommigen nadrukkelijk van wegkijken en waar anderen met gevaar voor eigen leven toch iets van blijven zeggen. Die groep wordt niet groter. De tekeningen zijn op. De boekjes zijn uit. De stemmen fluisteren. Zelfs de grappenmakers zijn doodsbang, of plegen hoogverraad aan het vrije woord. En ondertussen doen we krampachtig ons best aanknopingspunten te vinden om de homohaat, de vrouwenhaat, de Jodenhaat en de anti-Westerse retoriek te bagatelliseren: de buurman bakt koekjes, het theehuis zoekt verbinding, de politie doet toch ook mee aan de iftar, 'In deze hidjabvriendelijke pilatesstudio komen moslima's en Oud-Zuidvrouwen samen' en sjongejonge wat staat de Volkskrant toch altijd vol met superinteressante stukken over moslimhaat. Maar de dreiging, die is er nog altijd. Altijd. De ene keer wat groter dan de andere keer, en die andere keer kunnen die voornoemde Charlie-vingertjes weer fijn roepen dat het allemaal wel meevalt, maar het wordt altijd weer die ene keer.