Geenstijl

De nieuwe normalen blijven zich opstapelen

Size inclusivity heet dat binnen de Ring. En ja weet je, écht boos kunnen we ons er inmiddels ook niet meer om maken, en op de Amsterdamse modeweek zit het dus als volgt. Exposerend modeontwerper Ruben Breed is namelijk zelf ook niet de smalste en was vroeger "vooral ongelukkig dat hij als "grote jongen" niet de kleren kon dragen die hij wilde dragen. Ze werden simpelweg niet gemaakt. Toen hij op de modeschool AMFI (Amsterdam Fashion Institute) begon, wilde hij daar zelf verandering in brengen."

Ja, kijk, dat snappen we ook wel weer. Het leven wordt er 2+ standaarddeviaties boven (of onder) een gemiddelde natuurlijk zelden leuker op. Al moet er natuurlijk wel een onderscheid gemaakt worden tussen het vieren van 'meer realistische, gemiddelde lichamen' en het vieren van bijvoorbeeld Tess Holliday's levensgevaarlijke morbide obesitas. 

Maar tegelijkertijd zijn al die "onrealistisch" fitte modellen natuurlijk ook gewoon een ideaalbeeld waar je zelf naar kunt streven. En het is maar zeer de vraag of het geleidelijk opheffen van dat ideaalbeeld onderaan de streep nou beter is. Bovendien, je kunt zoiets wel proberen top-down af te dwingen, maar uiteindelijk gelooft niemand het écht. Helaas is de onderstaande Marissa dus niet wat er met het nieuwe normaal bedoeld wordt - eindeloos meer Marissa na de breek.