Geenstijl

Je moet er niet aan denken dat al die woningen straks naar Nederlanders op een wachtlijst gaan

Het zijn polariserende tijden, maar gelukkig heb je ook nog de Raad van State. Die heeft een advies gegeven over het plan van minister Keijzer om gemeenten te verbieden statushouders voorrang te geven op de wachtlijst voor een sociale huurwoning, ALLEEN OMDAT ze statushouder zijn. En u raadt het al, dat mag van de Raad van State (die kapot moet en er gelukkig niet over gaat, Keijzer gaat de wet 'zo snel mogelijk' naar de Kamer sturen) helemaal niet. Want gelijke gevallen gelijk behandelen is juist ongelijk.

Omdat het toch maandag is hebben wij het complete advies van de Raad betreffende het Wetsvoorstel voor het schrappen van voorrang voor statushouders in de sociale huur eens even helemaal gelezen en wij vinden het: een slecht advies. De redeneringen die worden gebruikt overtuigen niet, en als dit juridisch de enige manier is om naar deze kwestie (wat toch echt een politieke kwestie zou moeten zijn omdat who gets what, when and how? bij uitstek een politieke vraag is) te kijken, dan is de juridische bril misschien een beetje stuk. 

Wat wij ten eerste een beetje vreemd vinden, is dat de Raad van State erop wijst (oa onder punt 3b) dat deze mensen in Nederland mogen blijven en dat de Staat daarom extra verplicht is hen te helpen, en dat die hulp de vorm moet krijgen van een sociale huurwoning die met voorrang is toegewezen. Dat is toch een beetje alsof je iemand die aan het verdrinken is alleen maar uit het water mag halen als je daarna een kop warme chocolademelk voor hem gaat kopen. 

Maar het gekste is toch wel dat de Raad van State zegt dat statushouders, door ze NIET te bevoordelen, ongelijk behandeld worden ten opzichte van niet-statushouders. Onder verwijzing naar een eerder advies van zichzelf (op een voorstel van PVV-Kamerlid Kops) schrijft de Raad (3c): "Vergunninghouders staan op achterstand als het gaat om het opbouwen van wachttijd, het beschikken over een sociaal netwerk, het machtig zijn van de taal en het beschikken over huisvesting van waaruit zij een woning kunnen zoeken (anders dan de per definitie tijdelijke COA-opvang, die bovendien plaatsgebrek heeft)." Omdat deze omstandigheden niet worden aangepakt, mag de Staat volgens de Raad statushouders niet benadelen, door hen een voordeel (namelijk de voorrangsregeling) af te pakken.  

Wat de Raad van State daarmee eigenlijk zegt: omdat DE MEESTE statushouders er slechter voorstaan de DE MEESTE niet-statushouders, moeten we ALLE statushouders bevoordelen ten opzichte van ALLE niet-statushouders. Niet-statushouders die ook kort op de wachtlijst staan en geen netwerk hebben en niet zo goed Nederlands spreken, hebben pech. Zij worden ook benadeeld ten opzichte van die paar statushouders die toevallig wel een goed netwerk hebben en al Nederlands spreken (prima voor die paar statushouders trouwens, ga zo door, jullie zijn welkom, welkom in ons land, red.), omdat ze niet over een specifiek vinkje, namelijk 'statushouder', beschikken. En dat is JUIST gelijke behandeling, vindt de Raad van State. 

Wij zouden zeggen: als de Raad van State mensen die kort op een wachtlijst staan, een beperkt netwerk hebben en slecht Nederlands spreken bevoordeeld moeten worden ten opzichte van andere mensen, dan moet de Raad van State de regel invoeren dat mensen die kort op een wachtlijst staan, slecht Nederlands spreken en een beperkt netwerk hebben, eerden een sociale huurwoning krijgen. Een onderscheid maken op een indirect punt (namelijk wel/geen statushouder zijn) lijkt ons juist discriminerend. 

Van deze verschillen valt natuurlijk vooral de 'achterstand als het gaat om het opbouwen van wachttijd op'. In feite staat hier gewoon letterlijk dat mensen die al langer op een wachtlijst staan voor een sociale huurwoning een stap naar achteren moeten doen voor statushouders, omdat die nooit zo lang als zij op die wachtlijst hadden kunnen staan. Terwijl: dat die mensen zo lang op de wachtlijst staan, is nou juist het probleem. En het probleem meneer, dat blijft.