Terwijl Joden decennialang in angst en onder zware beveiliging leven, struikelen politici over woorden

Een Joods jeugdelftal werd in Berlijn achtervolgd met stokken en messen. Parijs zette 5500 agenten in om een wedstrijd met 150 Israëlische supporters te beveiligen en het ging nog mis. Antwerpen deed zes arrestaties toen de Amsterdamse jodenjacht in Vlaanderen een kopietje kreeg. De Britse SAS had hun grootste anti-terreuroperatie ooit: Dodenherdenking, want vorig jaar werd het verstoord.

Het politieke debat waagt zich niet aan een discussie over het te voeren beleid, maar verzandt veel liever in een nutteloos discours over de woordkeuze. Jodenhaat zit heel diep, maar het blijft wel aangeleerd gedrag, het zit niet in DNA of genen van “jongeren”. Probleem is wel hoe intens dit gedrag door middel van preken, online propaganda of lesmateriaal van UNRWA wordt aangeleerd (PDF).

Wie zich een week na diverse pogroms verspreid over Europese hoofdsteden druk maakt over de ongenuanceerde woordkeuze van geëmotioneerde bewindspersonen, heeft moeite met het onderscheiden van hoofdzaak en bijzaak. Natuurlijk worden er grenzen overschreden en hebben we een streep in het zand nodig. Eerst tegen discriminerend geweld op straat, daarna tegen woordkeuze.

Terwijl wij Theo en joden herdenken, gingen "jongeren" herhalen

De Kristallnacht werd in de Portugese Synagoge herdacht onder uitgebreide militaire bescherming. De jodenjacht werd later die avond buiten nagespeeld. De jagende jongeren op scooters vroegen mensen die niets met de voetbalwedstrijd of het jodendom te maken hadden, of ze soms joods waren. Deze jongeren hebben bewezen dat we geen fobieën hebben, maar terechte angsten.

De driehoek vertelde dat ze deze dagen maanden hadden voorbereid met dreigingsanalyses, en nu onderzoeken en evaluaties zullen starten hoe het zo mis heeft kunnen gaan. De kletsende klasse sleept hier een monsterklus uit. De politie mocht achter de feiten aanhollen, de meeste verdachten vrijlaten om vervolgens strafregels te typen. Beide instanties starten een schrijfactie tegen geweld.

De voetbalwedstrijd begon met 800 agenten, de teller eindigde op 1210. Een deel daarvan observeerde minimaal een uur een hechte groep die zich schuldig maakte aan openbare geweldpleging. Er werden stalen buizen van bouwplaatsen gestolen, pallets gesloopt en stenen gegooid. Dit is uitgebreid gefilmd en de groep is grotendeels in lijnbussen door de politie afgevoerd.

De reactietijd van Vrouwe Justitia biedt genoeg ruimte om als God in Frankrijk te leven

Het is nu vier jaar geleden dat Ghislaine Maxwell werd opgepakt en tot twintig jaar werd veroordeeld. We wachten nog op dagvaardingen van haar pedofiele klanten. Bill Clinton (78) is beter bekend als John Doe 36, hij staat 50 keer in het Epstein-dossier. Jeffrey Epstein bespreekt Trump als president in 100 uur aan opnames, de eerste fragmenten werden gisteren gedeeld door Michael Wolff.

Amerikaanse politici hebben vermogens die niet te verklaren zijn uit hun salarissen, senatoren verslaan de beurs met gemiddeld twaalf procent. Jeffrey Epstein had naast een eilandje en de Lolita Express ook nog een reeks ondernemingen in financieel beheer en belastingadvies. Hij was verweven met rijke zakenlui en machtige politici. Kan de Amerikaanse rechtstaat dit moeras ooit aan?

Trump smeekte Georgia een uur lang om 11.780 stemmen te vinden. Een president heeft geen rol in zijn eigen verkiezing, alles is bij wet gedelegeerd. Trump gebruikte op 18 november 2020 een Egyptische burner phone om met Michigan hetzelfde delict op te lijnen. (PDF p555, 556 en 557) Gelukkig is Trump een micromanager die zelf belt, daarom kon dit gedrag in de afgelopen weken worden gepubliceerd.

Dat telefoongesprek ontbrak in het bij wet verplichte presidentiële archief. Net zoals bij Clintons e-mailserver saboteert de uitvoerende macht bij voorbaat een stukje toezicht van media, politici, rechters, historici en kiezers. De impact is onbekend en onbeperkt. Een goed geïnformeerde kiezer is het fundament onder een democratie, het is niet in te schatten hoe schadelijk deze Ruttedoctrine is.

Op BNR mocht de voorzitter van de asieladvocaten wederom leeglopen met een achterhaalde karikatuur van het asielrecht, dat we louter iedereen zingend met open armen mogen ontvangen. Hij kreeg geen enkele kritische vraag. Er werd niet gevraagd naar bijvoorbeeld België dat al dertien maanden geen alleenstaande mannen opvangt. De EU kent grote verschillen in asielbeleid, het komt niet ter sprake.

Hoe dat doorwerkt is het beste te zien in Bureau Maastricht. Een dronken en snuivende asielzoeker breekt een AZC af, de overige asielzoekers zijn naar buiten gevlucht. Die staan naast de politie, die niet naar binnen gaan, omdat deze ongewenste messentrekker bescherming zou hebben in “zijn woning”. Wij laten over ons heen lopen en doen daarmee onszelf en oorlogsvluchtelingen tekort.

De ellende stopt daar niet. Een andere, afgewezen asielzoeker onderneemt pogingen zijn leven te beëindigen, hij wordt in een knuffelcel geplaatst, waar hij de cel, zichzelf, het deurraampje en de camera's insmeert met zijn poep. Hij wordt verplaatst naar een schone knuffelcel met zijn handen in onrustbanden. Daar probeert hij zijn hoofd kapot te slaan, waarna hij totaal gefixeerd wordt.

Er zijn ongeveer zes politieagenten een dagdeel met hem bezig. Althans, dat is het deel dat visueel gedocumenteerd wordt. Ze vermoeden dat de afgewezen asielzoeker dit doet om zijn uitzetting te frustreren. Voor elke ingreep moet toestemming gevraagd worden, alles moet uitgetypt worden. De politieagenten schrijven achteraf zijn bibliografie en raken daardoor gedemotiveerd en overbelast.

Zuid-Libanon werd een militaire uitvalsbasis van Hezbollah

UNIFIL heeft sinds 1978 de taak de vrede in het zuiden van Libanon te bewaken. Recht onder hun observatieposten zijn door Hezbollah complete tunnelnetwerken en bunkercomplexen uitgegraven, binnen honderden meters van de grens. Raketten, scooters en wapens stonden klaar om Israël net zoals 7 oktober binnen te vallen. Dat gebeurde niet, omdat Israël het grensgebied al had geëvacueerd.

Een halve eeuw probeerde UNIFIL een wapenstilstand te behouden. Wie ziet wat er allemaal onder hun observatieposten in keiharde rotsgrond weer is uitgeboord, gaat twijfelen over hun neutraliteit. Misschien heeft UNIFIL die niet vrijwillig ingeleverd, maar van een effectieve vredesmissie is niets meer over. Ze hebben weinig tegengehouden en nog minder gerapporteerd. Zuid-Libanon was verloren.

UNIFIL kan fysiek nog wel aanwezig zijn, de reden waarvoor ze er zijn, is al jarenlang vertrokken. De ziel is eruit. De vraag is een beetje wat ze nog observeren en voor wie. Wapenopslagplaatsen van Hezbollah exploderen onder en naast woningen, secundaire explosies bewijzen het misbruik van menselijk schild. Libanon had de opdracht militanten zoals Hezbollah uit Zuid-Libanon te verwijderen.

Basisvaardigheden leer je pas echt in bètavakken

Aanstaande woensdag praat ons parlement over de inhoud van ons voortgezet onderwijs. 30% minder tijd voor natuurkunde en biologie op de havo. 18% minder op het vwo. Net zoals in 1998, 2003 en 2016 (iets moderner, vooral minder) gaat het mes erin, steeds dieper. Het restantje is niet meer levensvatbaar. Elke dag ontdekken we meer, we gaan steeds minder met onze jeugd delen.

Deze week ging de Nobelprijs voor de Natuurkunde naar de uitvinding van neurale netwerken, het fundament onder artificiële intelligentie. Deze artificiële intelligentie was nodig om de structuren en vormen van eiwitten te begrijpen, dat leverde de Nobelprijs voor Scheikunde op. Eiwitten worden aangestuurd door microRNA, voor die ontdekking is de Nobelprijs voor Geneeskunde gegeven.

Het ene was niet mogelijk zonder het andere. Het was allemaal niet mogelijk zonder jarenlange gemoedelijke en intensieve internationale samenwerking door tienduizenden wetenschappers en hun studenten. Een duidelijker signaal dat burgerschap, logica en digitale vaardigheden nauw zijn verweven met exacte vakken is er niet. Hun vrije debat leverde wetenschappelijke ontdekkingen op.

Wie kijkt naar de wiskunde-examens over de afgelopen decennia, ziet dat de contexten vooral komen uit economie, natuurkunde, scheikunde en biologie. De kracht en schoonheid van wiskunde komt pas tot leven als de gebruikte verbanden en formules met een kwantitatieve analyse in exacte vakken een betekenis krijgen. Wiskunde nuttig leren gebruiken in exacte vakken kost serieus tijd (PDF).

Alleen het tastbare biedt zekerheid

Wie de asielinstroom ziet, ziet alleen maar verdriet. Alleenstaande mannen krijgen in België geen bed meer en wij zitten een dagje wandelen verderop. Zou ik ook doen. Oorlogsvluchtelingen zien een overbelast systeem. Uitgeprocedeerde asielzoekers krijgen jarenlang post dat ze moeten vertrekken, terwijl activisten en advocaten hun pushen te blijven en te procederen. Faber zette een bordje neer.

Criminele asielmisbruikers zien een gratis uitvalsbasis die ook nog eens contant geld verstrekt. Een motel met een negatieve kamerprijs. Af en toe slapen ze niet op een AZC of opvangplek maar op het politiebureau. Het verschil is voor kansarme migranten bijzonder klein. Het lukt niet hun uit te zetten. Turkije, Algerije en Marokko hebben de geldstroom die deze lieden naar hun familie sturen nodig.

De drang naar micromanagement en perfecte zorgvuldigheid verzandt in besluiteloosheid en handelingsverlegenheid. Door heel Europa verzuipen politici, justitie en politie in voldongen feiten. Beleidsmedewerkers vangen nieuwe visies in zwaarlijvige rapporten die niemand op de werkvloer leest of kan uitvoeren. Zodra deze theorie de praktijk ontmoet, schrijven we een nieuwe versie.

Wie duizend asielzoekers per week ontvangt, weet dat je bij een inwilligingspercentage van 85% ongeveer 850 statushouders per week zult krijgen. Het moment dat asiel wordt aangevraagd, is ook het moment dat je voor hen kan gaan bouwen. Voor de rest ook, want afgewezen asielzoekers uitzetten lukt zelden. We bouwen niet zelf, dus de huisvesting voor gastarbeiders komt er bovenop.

Je kan op een bierviltje uitrekenen dat vijftigduizend asielzoekers per jaar plus een veelvoud aan arbeidsmigranten niet passen in de 32.700 woningen...

Het politieke discours wordt al weken gegijzeld door ongeveer duizend nieuwkomers per week. Een eindeloze discussie of we een asielcrisis of een opvangcrisis hebben, een gevecht over woordkeuze zonder bestemming. De obsessie met nieuwe asielzoekers geeft verwaarlozing van anderhalf miljoen woningzoekenden. Deze tunnelvisie staat adequate grootschalige bouwprojecten in de weg.

De Vereniging van Nederlandse Gemeenten mocht zonder enige realiteitszin of kritiek leeglopen op Radio1. Als politici maar een beetje gezellig zouden overleggen, dan komt alles goed met asielopvang. Een waar sprookjesverhaal, want het lukt zelfs welwillende gemeenten niet om met voldoende locaties te komen, daarom moest er een spreidingswet komen om andere gemeenten te dwingen.

Een bed, bad en broodregeling zorgt volgens hen voor zicht op uitgeprocedeerde migranten. Het voorkomt inzet van schaarse politiecapaciteit. Helaas zorgt het ook voor overbelasting van voorzieningen zoals woonruimte, gezondheidszorg en vreemdelingenrechters. Het geeft mensen die al jaren zijn uitgeprocedeerd valse hoop. Die bedden hebben we nodig voor oorlogsvluchtelingen.

Wie denkt in problemen, vindt geen oplossingen

Gevestigde partijen en politieke verslaggevers zijn zo gewend aan achterkamertjespolitiek, dat transparantie of dualisme tussen Kamer en Kabinet wordt gezien als zwakte, chaos en het begin van het einde. Wie de verkiezingsprogramma`s kent, wist dit. Die afstand tussen coalitiepartijen is er altijd al geweest, het is nieuw dat er openlijk over wordt gedebatteerd en gerapporteerd, zoals het hoort.

Koopwoningen zijn onbetaalbaar, private huurwoningen verdwijnen en in 2021 gingen 23 sociale woningen in Amsterdam naar normale woningzoekenden. Er zijn werkenden die al jaren dakloos of thuisloos zijn. Ouderen wachten in ongeschikte huizen op zorg. Ze kregen politieke beschouwingen waar de oppositie beweert dat er geen noodsituatie is, omdat hun nood te lang voortduurt.

Dit nieuwe kabinet zoekt de koninklijke weg om te sturen op migratie. We sturen zelfs een nette aankondiging naar Brussel. Een stap die mij blijft verbazen, want België vangt al dertien maanden geen alleenstaande mannen op. Wij dromen over een opt-out, zij doen het. Een stap die de Belgische Raad van State veroordeelde, samen met het Europese Hof. Wij zoeken een juridische basis, zij niet.

Het is vanaf Brussel een dagje lopen naar het pittoreske Budel. Een AZC dat bekend staat om overlast, bijvoorbeeld rond treinverkeer. Je kan niet aan de ene kant open grenzen hebben en aan de andere kant binnen 112 kilometer scherp wisselend opvangbeleid. België heeft qua asiel hun eigen rechtsstaat, de Europese rechtsstaat en het vluchtelingenverdrag losgelaten. Dat is crisis waardig.

Een veilig thuis eist geluk en handhaving

Duitsland gaat zes maanden grenscontroles houden, terwijl ze ook 250.000 Kenianen importeren. De arbeidsparticipatie van statushouders blijft achter, de Duitse bevolking vergrijst, hun geboortecijfer is al een halve eeuw onvoldoende voor vervanging en keldert verder. Duitsland kampt met een enorm tekort aan geschoolde medewerkers, dus gaan ze gastarbeiders uit Afrika ophalen. VOC-mentaliteit?

Het VK zag de afgelopen jaren 660.000 extra niet EU-migranten per jaar, vooral om humanitaire redenen. Hun zorg, sociale cohesie en huisvesting stort in. Brussel vangt geen alleenstaande mannen meer op, recht tegen de vonnissen van hun eigen rechters in. Wij hebben angst voor de Europese reactie op ons nieuwe beleid, terwijl Belgisch Brussel niet bang is voor Europees Brussel.

Europees Brussel gaf een boete van 200 miljoen voor premature uitzettingen, grenshekken en gebrekkige opvang aan Hongarije. Hongarije dreigt deze migranten per bus naar Brussel te brengen. Finland, Estland, Letland en Litouwen sloten hun grenzen. Terwijl wij hier discussies houden over push-backs, schiet Polen op migranten, er wordt op hen gegooid met geïmproviseerde speren.