Geenstijl

Een ONTKETENDE Tuur aan de bar in Het StamCafé

In haar oneindige wijsheid heeft burgermoeder Femke Halsema besloten dat de Nationale Dodenherdenking op de Dam voor iedereen vrij toegankelijk is. Vorig jaar moesten bezoekers zich nog van tevoren aanmelden en waren er poortjes, maar Halsema maakte in een brief duidelijk dat er dit jaar geen enkele aanleiding is om te veronderstellen dat er mensen of groepen doelbewust op uit zijn om de herdenking te verstoren.

Mijn eerste gedachte was: “In welk ei onder welke steen woont dat mens?!”

De stad is een kolkende kookpot vol krankzinnige activisten en aanverwante onrendabelen en deze natuurlijke aanhang van de partij van Halsema is de afgelopen jaren geen strobreed in de weg gelegd als het ging om onversneden jodenhaat, subtiel verpakt in het holle containerbegrip antizionisme. Je hebt maar één waxinelichthoudergooier of één damschreeuwer nodig om de pleuris te doen uitbreken, om nog maar te zwijgen over het gevaar van roedels “taxichauffeurs”, “fatbikejongeren”, de reguliere dealers en junks die rond de Dam scharrelen, palliewappies, Martin Bosma-haters, Antifa-mafketels, stinkrebellen en de reguliere jodenjagers waarvan de stad vergeven is. Deze wandelende tijdbommen lijken mij de perfecte ingrediënten voor een rampzalige dodenherdenking en misschien is het ook maar eens goed dat de boel explodeert en dat Amsterdam na de walgelijke teringzooi rond de opening van het Holocaustmuseum wederom de wereldpers haalt als de Europese hoofdstad van hedendaags antisemitisme en onversneden jodenhaat. Groep Timmermans 020 wil toch geen toeristen, dus dat ruimt mooi op.

Vredelievend als ik ben, hoop ik dat er in het monsterverbond van jodenhaters nog een paar “fatsoenlijke” mensen zitten die naar de ontjoodste en ontnederlandste dodenherdenking op de Koekamplaan in Den Haag gaan. ‘De verschrikkingen van de genocide op de Palestijnen en door het hierop terzijde schuiven van mensenrechten en internationaal recht door de Nederlandse staat,’ staat op de website van ‘4 mei inclusief’ als reden voor dit nobele initiatief. Je hoeft alleen maar naar de krankzinnige kop van initiatiefneemster Faryda Hussein te kijken om te weten wat het niveau is van dat clubje zwaar gestoorden.

“4 mei inclusief” is overigens het debiele bastaardkind van het keurige antisemietengenootschap The Rights Forum, het gedrocht dat Driss van Agt baarde.

Die freakshow in Den Haag is dermate hilarisch en sneu-inclusief dat Ruben Gischler en ik er onze potkast van afgelopen vrijdag mee vulden, met als centrale vraag: wordt het niet eens tijd om ook de genocide op lilliputers en hottentotten te herdenken, onder leiding van Klukkluk, wiens familie geheel uitgeroeid is door de erven Meuldijk? Over Pipo gesproken: klimaclown Frenske zal er ook wel mee hobbelen in Den Haag, want hij wil immers dat er een jaarlijkse dag komt waarop de slachtoffers worden herdacht die vallen als gevolg van extreem weer dat veroorzaakt wordt door klimaatverandering.

Ik neem aan dat socioloog en polderfascistenjager Jacob Boersma ook meedoet aan dit 4 mei-circus. Hij schreef:

De Nationale Dodenherdenking op 4 mei lijkt voor velen steeds meer op een ritueel zonder werkelijke bezinning. Niet alleen vanwege de situatie in Gaza, waar Israël na de aanval van Hamas op 7 oktober tienduizenden doden veroorzaakt, met steun van Nederland, maar ook door de kranslegging door Kamervoorzitter Martin Bosma. Als complotdenker en revisionist van de Tweede Wereldoorlog personifieert hij alles wat deze herdenking zou moeten afwijzen. Toch krijgt hij, ondanks publiek protest, opnieuw deze eer. Daarmee wordt de herdenking een toneelstuk waarin oorlogsslachtoffers, vrijheid en democratie slechts bijrollen spelen. Bosma’s prominente rol staat symbool voor het succes waarmee extreemrechts de oorlogsgeschiedenis politiek misbruikt. De manier waarop zij de herinneringscultuur manipuleert en herschrijft is ingrijpend. Denk aan de onvoorwaardelijke steun voor het geweld van de eveneens extreemrechtse Israëlische regering, en het misbruik van de strijd tegen antisemitisme om mensen met een migratieachtergrond, moslims en linkse politici aan te vallen. Extreemrechts is hierin leidend, maar het politieke midden werkt mee of kijkt weg. Het succes van extreemrechts begint bij het karakter van de herdenking zelf.

NRC-huppelkutje Stine Jensen zal er ook wel bij zijn. Zij schreef: De nog levende Gazanen en de meer dan 50.000 dode Palestijnen verdienen dat zij tijdens de Nationale Dodenherdenking ook aandacht krijgen. ‘Nooit meer’ is niet gelukt. En daar hebben we uit respect voor alle slachtoffers op een waardige wijze bij stil te staan.

Ik ga er gemakshalve vanuit dat de helft van die 50.000 dode Palestijnen Hamas-terroristen waren, en het gaat toch wat ver om die samen met de Nederlandse oorlogsslachtoffers en de shoa-slachtoffers te herdenken. Uiteraard herdenkt Hamas Nederland op 4 mei de slachtoffers van de non-genocide in Gaza, en wel op gepaste en smaakvolle wijze.

Op alle fronten zien we dat de dodenherdenking ontjoodst en ontnederlandst wordt. Ik geef toe dat ontnederlandsing een verschrikkelijk lelijk woord is, maar het is hoe dan ook correct Nederlands. Net als ontjoodsing, dat heftiger klinkt in het Duits: Entjudung. In Duitsland zijn hele deftige boeken geschreven over dit fenomeen, zoals »Entjudung« von Theologie und Kirche. Das Eisenacher "Institut zur Erforschung und Beseitigung des jüdischen Einflusses auf das deutsche kirchliche Leben" 1939-1945. Wie dit schitterende Duitse taal niet machtig is, moet dit essay van theologe drs. Irene Meijer maar lezen, getiteld: 'Bonhoeffer, Luther en de 'ontjoodsing' van kerkliederen,

De NOS blinkt uit in de onttakeling van 4 mei en kwam deze week met fopnieuws in aanloop naar de de dodenherdenking: 56 procent van de Nederlanders herdenkt "alle slachtoffers uit de hele wereld van alle oorlogen". Dat gelooft toch geen hond, twiette ik.

Nausicaa Marbe viel de berichtgeving van de NOS keihard aan: Vanavond maakt @NOS journaal propaganda voor Gaza-herdenking op #4mei: voorstander ervan mag leeglopen over wat herdenking op de Dam niet biedt en over ‘genocide van nu’ en ‘behoeftes’ aan meer en anders. Onbenullige reporter stelt niet één kritische vraag, vindt het prima. De NOS is bezig begrip te kweken voor Gazaherdenking op #4mei. Niemand die hier kritisch over is komt aan het woord. Ze gaan prompt over op Stolpersteine voor slavernij, zonder één woord over vernielingen stenen voor Joden nú in NL. De allerfoutste radicalisering vd redactie is voltooid.

En Ronny Naftaniel schreef: Vanaf begin 2012 woedde er een burgeroorlog in Syrië, met ca 600.000 doden. In 2021 viel Rusland Oekraïne binnen: ca 1 miljoen doden. Al die jaren was er niemand die een “inclusieve #dodenherdenking” organiseerde of nodig achtte. Nu Israël, na te zijn aangevallen, tienduizenden slachtoffers maakt in Gaza wordt er opeens geroepen dat ook de Palestijnen in die 2 minuten herdacht moeten worden. Niemand zal ontkennen dat de situatie in Gaza verschrikkelijk is, maar daar gaat het niet om. Op 4 mei herdenken we alleen NEDERLANDERS. Dus moet je je afvragen waar die noodzaak om buitenlandse slachtoffers van hedendaagse conflicten te betrekken plotseling vandaan komt.

Ik ben een typisch oorlogskind, in die zin dat mijn hele jeugd in het teken van WO II stond.

Met mijn hele klas van de Willem van Oranjeschool ging ik op 4 mei naar de dodenherdenking bij het Mausoleum in Ede. Eerder die dag moesten we naar een grote tent op de Ginkelse Heide naar filmpjes over Auschwitz kijken. De helft van de kindertjes kwam spierwit en kotsend de tent uit. Ede, samen met Winterswijk de stad met het hoogste percentage NSB’ers, is nadien vooral bekend geworden door het Marokkaanse kransenvoetbal op 4 mei en het mohammedaanse straatfeest op 9/11. Ik herlees rond deze tijd graag die column van Theo van Gogh: Paarden van Troje: Het meest pittoreske nieuws deze week was natuurlijk de mededeling dat de geweldige burgemeester van Amsterdam blijkbaar met het verkeerde moskeebestuur aan tafel heeft gezeten om zijn bezwaren kenbaar te maken. Cohen – in de woorden van Felix Rottenberg ‘de lafste en de luiste’, in de mijne ‘de leukste’ burgemeester die Amsterdam gekend heeft -, is de man die tijdens Dodenherdenking de autochtonen van zijn stad als schuldigen aanwijst voor het moeizaam verlopende ‘integratieproces’ terwijl even verderop de Marokkaanse jeugd haar betrokkenheid met de Nederlandse samenleving kenbaar maakt door met rouwkransen te voetballen, ‘want’ – ik citeer – ‘jullie zijn joden’. ‘t Is altijd verfrissend om nieuwe gezichtspunten te horen, nietwaar?

De dodenherdenking heeft mij nog steeds iets sacraals, en iets waardigs. Toen ik nog in Amsterdam woonde, ging ik op 4 mei naar de herdenkingsbijeenkomst in de Hollandsche Schouwburg. Wat mij betreft nog steeds de juiste plek om de doden te herdenken, samen met de ceremonie op de Waalsdorpervlakte.