Geenstijl

Tsjaaaaaaa

Waar de gemeente Amsterdam heel druk mee is: het husselen van statushouders met jongelui en studenten. Immers: asielzoekers zijn zielig want die hebben hun huis verlaten, jongelui zijn zielig want die kunnen geen huis betalen, studenten zijn zielig want zij kunnen geen huis vinden. Gooi ze lekker samen in een woonblok en dan komt het vast goed. Alleen zitten er wat haken en ogen aan deze triangle of sadness: jongeren en studenten zijn tijdelijk zielig, statushouders zijn met een rugtas PTSS-bagage emotioneel instabiel zielig. Volgens de gemeente Amsterdam verlopen de husselprojectjes dan ook met 'wisselend resultaat', in de praktijk blijkt 'wisselend resultaat' een nogal hoge beoordeling voor een ruime onvoldoende. Neem nu dit bijzondere verhaal van ene Luna: "'Waar het vooral aan ontbrak, was enige vorm van zorg en begeleiding voor de statushouders, mensen uit een oorlogsgebied, vaak met depressieve en psychotische klachten. Ook voor ons als studenten was er geen coaching, we kregen geen training of handleiding over hoe samen te leven met zwaar getrauma­tiseerde mensen. We konden wel terecht bij de wijkagent, maar verder werden we aan elkaar overgelaten. Het idee van het project was heel mooi, maar helaas was de ­uitwerking niet goed'. Pols voelt zich er al snel onveilig, helemaal als er ook sprake is van enkele zedendelicten en een steekpartij. 'De sfeer werd alsmaar grimmiger. Het liefste was ik zo min mogelijk thuis, ik sliep meestal bij mijn vriend'." Natúúrlijk blijft de gemeente het proberen en kloppen ze zichzelf op de borst, ook al moet er een half bos voor verdwijnen, wat kan het schelen. Zoals onze favoriete vent Don Arturo schrijft: "Tja, wat zou er toch mis kunnen gaan als je bronstige Afghaanse en Somalische knullen in het kader van de maakbare samenleving samen laat hokken met piepjonge Nederlandse studentes?"