Geenstijl

Meer meer meer EU, minder U

Het is weer eens zo ver; de EU heeft weer een nieuw plan bedacht. Na het Next Generation EU plan, Recovery&Resilience Facility (RRF), European Sovereignty Fund (wat trouwens een uiterst cynische naam is voor een EU fonds…), RePower EU Plan, is er nu het Green Deal Industrial Plan. Wat nou precies wat is wordt steeds moeilijker te ontwaren in de EU, maar waar men zeker van kan zijn is dat het tot meer EU, ofwel verdere soevereiniteitsoverdracht naar Brussel, zal leiden.

Al eerder werd op dit blog het plan van Gentiloni besproken, dus geheel als verrassing kan dit nieuwe plan niet heten voor de fervente Geldblog lezer. Het is tevens bedoeld als een tegenhanger van Biden’s IRA, Inflation Reduction Act. Dat slecht genaamde plan (is juist inflatoir) voorziet in een Groene Omwenteling door middel van subsidies, korting op belasting, en nog van zulks. Klinkt precies wat de EU ook wil doen, alleen gaat Biden verder waar Trump gebleven was: het moet allemaal Made in America zijn. Protectionisme dus.

Daarom heeft de EU heeft haar grootste generaal erop afgestuurd, maar Macron kreeg, lollig genoeg, alleen 100% USA Made Franse nep gerechten en champagne. Biden liet doodleuk weten dat hij niks ging veranderen aan zijn IRA en dat de EU gewoon hetzelfde moest doen. Welnu, Von der Leyen komt dus nu met het Green Deal Industrial Plan, G-DIP.

Het plan is gebaseerd op vier pilaren die allen te maken hebben met Net Zero en digitalisering: een voorspelbaar en gesimplificeerd (LOL) regulatoir stelsel, versnelde toegang tot financiering, het vergroten van vaardigheden, en open handel om zodoende veerkrachtige aanvoerlijnen te stimuleren.

Het eerste punt zal onder andere inhouden dat er sneller vergunningen afgegeven kunnen worden voor EU projecten. Of dit ook voor nationale projecten gaat gelden is mij nog onduidelijk (en zal dit nationale vergunningstrajecten terzijde schuiven, of wordt het dan via een delegated act geregeld?).

Het tweede punt doelt op iets wat ik al jaren heb betoogd: alles wat groen is, krijgt preferente behandeling. Over het negeren van groene schulden met betrekking tot de Maastricht criteria, staat nog niks geschreven, maar gezien de kritiek zoals Gentiloni heeft geuit, zal er vast zoiets komen.

Als eerste stap, zal er schuld op EU niveau worden aangegaan om vervolgens het geld aan de zwakke eurolanden uit te lenen (een schuldenunie dus). Het zal wel moeten anders kunnen de zwakkere EU landen (die allen veel staatschuld hebben) niet bijdragen aan de groene omwenteling.

In deze context is het ook belangrijk op te merken, dat de EU de regels voor staatssteun dus wil versoepelen (als het groen of digi is, dan mag alles…). Duitsland en Nederland zeggen faliekant tegen te zijn, maar het valt nog te bezien of ze die positie volhouden of net als in de meeste gevallen braaf bij het kruisje zullen tekenen.

Het vergroten van vaardigheden zal wellicht in hetzelfde licht moeten worden bekeken; alles wat de groene en digitale transitie zou kunnen ondersteunen, moet gestimuleerd worden door goedkope financiering, staatsgaranties dan wel staatssteun.

De vierde pilaar van open handel is een aparte; de EU blijft reppen over vrijhandel, maar wil wel tarieven invoeren op bepaalde goederen (die niet groen zijn). Tevens wil de EU een soort kartel vormen wat zeldzame grondstoffen moet veilig stellen om dit alles eerlijk te verdelen over de lidstaten. Dit laatste is een typische inbreuk op de soevereiniteit van de lidstaten. De EU blijft ook verwijzen naar de WHO, maar dat is een lege huls. Immers, de Amerikanen hebben nog geen rechter benoemd dus is de WHO nu al een tijdje (bewust) vleugellam. Hierdoor kan Biden zijn IRA uitvoeren terwijl dit overduidelijk in strijd is met WHO regels. En zo gaat ook dit EU plan tegen het WHO verdrag in, maar de EU lijkt zich wat in te willen dekken en tevens een signaal af te willen geven aan de VS dat ze liever terugkeert naar de WHO dagen van weleer.

Er gebeurt dus veel vanuit de EU. Dit kan niet los worden gezien van Fit for 55, de 2050 Parijs doelstellingen en natuurlijk de EU Green Deal. Iets wat, onder andere, ook aan bod komt in dit gesprek dat ik met Buitink en Beemsterboer heb gehad. De enige constante is dat er meer, meer, meer EU komt. Ofwel, minder, minder, minder invloed voor u, en meer, meer, meer kosten voor u. En de baten, daar heb ik zo mijn twijfels bij.