Ombudsman van Amsterdam kraakt de Politiek van de Burgerhaat

Lollig stukje over een jaarverslag van de ombudsman van Amsterdam. 'De ombudsman bevordert en bewaakt dat de gemeente behoorlijk omgaat met burgers' en dat laatste gaat al jaren niet zo goed. U weet, Nederland is een middelgrote Duitse holding met Mark Rutte als filiaalmanager en Amsterdam is de zevende etage, met Femke Halsema weggemoffeld in de hoek van het rookhok als chef van de afdeling, en haar valse nichtje Rutger Groot Wassink als leidinggevende op de vloer. Als zo'n Groot Wassink niet de politiek had ontdekt, was-ie salesmanager Laminaat & Vinylvloeren bij Carpetright in Winterswijk en dan had Amsterdam geen last gehad van z'n burgerhatende gepruts. Enfin, die ombudsman dus, lang verhaal kort: Amsterdam is helemaal niet (meer) bedoeld om in te wonen. "Amsterdam moet beter luisteren, beter leren en beter doen. Aan mooie woorden geen gebrek, maar uiteindelijk blijft veel steeds bij hetzelfde." Wij roepen dat al jaren: Amsterdam pretendeert nog steeds het tofste en ruigste jochie van de klas te zijn, maar er kán niks meer en er mág niks meer. Amsterdam is niet die hippe bruisende startup met plannen, ideeën en onbegrensde mogelijkheden; Amsterdam is de allerstomste afdeling van het bedrijf. Het enige waar Amsterdam nog goed in is, na jarenlange regressiepolitiek, is het instellen en handhaven van verboden en het innen van boetes. Je staat met je biertje om 20.01 uur op het terras of er hijgt al een boa in je nek. Je staat met 1 wiel op de stoep en na 5 minuten zit er al een bon achter de ruitenwisser. De vijf vaakst uitgesproken woorden in de Amsterdamse gemeentepolitiek zijn, in willekeurige volgorde: vergunning, subsidie, commissie, richtlijn, boete. Amsterdam is een speeltuin van minions en niemand durft meer van de glijbaan. Mensen beboeten, mensen een poot uitdraaien, mensen het leven zuur maken. Dáár is Amsterdam heel goed in. De ombudsman spreekt dan ook over 'een organisatiecultuurprobleem' dat 'zich uit in een verstoord contact met de burger'. Ja, die burger is de contact met de Stopera inderdaad helemaal kwijt. En luisteren doen ze toch niet - neem die duizenden klachten voor dat megalomane windmolenplannetje van Marieke van Doorninck. Het gaat helemaal niet om de belangen van de burger; het gaat om carrière maken, om scoren, om een politieke erfenis. En als er burgers in de bek getuft moeten worden om dat te bewerkstelligen, dan is dat maar zo. Het enige in Amsterdam nóg groter dan de wieken van die megawindmolens is de afstand tussen de regenteske ivorentoreniërs van GroenLinks en het gewone volk. Of, hoe de ombudsman constateert: "Burgerparticipatie gaat niet goed." Omdat er niet geluisterd wordt en áls men dat al doet, er tóch niks mee gedaan wordt, en áls er al wat mee gedaan wordt, dat op z'n vroegst gebeurt in 2043. Waar het allemaal wél goed gaat? IN DE BUURGEMEENTEN. Amsterdam, lieve mensen, is helemaal niet (meer) bedoeld om in te wonen.