Geenstijl

In een week waarin de democratie is afgeschaft, de organen zijn geroofd, de gekkies van Denk herrie maken op de publieke tribune, Van Aartsen dweept met salafisten, rechters het opsporen van fraude discriminatie noemen, kinderfeestjes geen cowboys en indianenthema’s meer mogen hebben, in Amsterdam de criminele islamitische medemens in de ban wordt gedaan (nou ja, in ieder geval die ene hoofddoek), Rutte geen nieuwe Halbe kan vinden, het Rotterdams links islamitisch blok (SP, GL, PvdA, Nida) concludeert dat hoofddoekjes bij de politie moeten kunnen, de Armeense genocide wel erkend wordt door de Tweede Kamer maar niet door het Kabinet (hoezo sturen we die dan niet naar huis?), is er maar één conclusie mogelijk: dit land is stuk. 

Om vervolgens tot die andere conclusie te komen: maar het is wel mijn land. 

En je af te vragen: hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Stuk, en dan hebben we het niet eens over bejaarden die een luier om krijgen.

Of leraren die moeten staken voor een fatsoenlijk salaris. Politie die geen aangiftes meer opneemt of kinderen opspoort. Banken die ZZP’ers geen hypotheken geven ondanks de extreem lage rentestand. Justitie die  opsporing discriminatie noemt (nou ja dat wel). Gewoon: stuk.

We staan erbij en kijken ernaar. 

Lezen erover.

Twitteren erover.

Mopperen erover.

En morgen gezond weer op.

Repeat.

Wat anders kunnen we doen dan alle initiatieven die er zijn, van Oekraïne-referendum tot ThePostoffline, te steunen? Wat anders kunnen we doen dan van verkiezing tot verkiezing onze stem te laten horen? Hoe zal  het lukken, om degenen die dit land stuk maken, al jaren- en decennialang stuk maken, weg te sturen? Om de zelfvoldane smoelen te doen afdruipen? Dat de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen niet genoeg zal zijn, twijfel ik niet over. De speech van Rutte is al klaar: “Ik trek mij deze uitslag zeer aan en zal  er alles aan doen om met mijn kabinet het vertrouwen van de burgers te  herwinnen.” Dat is Ruttiaans voor: dikke middelvinger, doei. 

Gelukkig gaat Willem-Alexander skiën. Met het tijdelijke regeringsvliegtuig. Door ons betaald, nooit in gezeten. Het kan allemaal in een land dat stuk is.