Geenstijl

Welkom bij de rubriek "lezersvragen met tante Zentgraaff". Vandaag Jorrit in de mail: "Erg benieuwd naar verdere analyses door Geenstijl vwb Myanmar en hun strijd tegen Moslims." *Goeie vraag Jorrit. Lekker to the point. Complex geopolitiekie in een paar snedige zinnen duiden op basis van vage aanwijzingen, wie denk je dat we zijn, Arend-Jan Boekiemeister? ANYWAY! Laten we het toch proberen met een paar leuke observaties. *

Even het conflict in het kort: Myanmar is in hoofdzaak een Boeddhistisch land dat, ondanks recente democratische vernieuwingen, in hoofdzaak door een militaire junta wordt geregeerd. Er is ook een stukje Burma (Rakhine-state) dat deels bewoond wordt door een moslimvolk, de Rohingya. Die worden langzaam gegenocideerd door fanatieke Boeddhisten, waar de regering aan mee werkt door de Rohingya op te jagen en door hun rechten te ontzeggen. Als gevolg van de jarenlang sluimerende burgeroorlog proberen veel Rohingya het land te ontvluchten, wat tot immense refugee-ellende voert in de buurlanden. Goed. 

\

A) Het is natuurlijk immens grappig dat moslims nu ook ergens eens een keer niet de daders zijn. In de band van Mohammedaans geweld van de Filipijnen tot het westpuntje van Afrika is er eindelijk eens een gebiedje gevonden waar de moslims daadwerkelijk om hun geloof vervolgd worden. Geen wonder dat het dus volledig wordt uitgemolken door de Salafistische landverraders als Nourdeentje Wil-de-man. De sentimenten worden maximaal opgeklopt: ziejewel dat de moslims overal verdrukt worden, ziejewel dat we de nieuwe joden zijn. Is niks van waar en het is gewoon een handige stok om mee te slaan, want om de verdere burgeroorlogen in de islamitische wereld wordt geen fuck gegeven. Kortom, de Rohingya zijn een beetje de Palestijnen van de 21 eeuw: ver weg, onboeiend, maar een prima kapstok om binnenlandse grieven en duistere sentimenten aan op te hangen. 

A1) Wat u niet zoveel hoort in de berichtgeving is dat er ook onder de Rohingya een aan de wereldwijde jihad in het algemeen en aan Al Quaeda in het bijzonder gelieerde terreurbeweging is opgestaan. Sinds de globalisering van de communicatie in de loop van de 20e eeuw is er geen enkel land met een substantiële moslimgemeenschap waar de kanker van de jihad niet is binnengeslopen. Kortom: Mohammed in het land, de boel in de brand. Wat dit voor Europa - waar de moslims met bootladingen worden binnengehaald en de migrantengroepen tegen de vergrijzing opkezen - moet u zelf maar bedenken, maar dat Sjeikh Google ook hier de mossels aanspoort tot jihad staat buiten kijf. 

B) Het toont aan dat het Boeddhisme niet alleen maar beeldjes van grijnzende dikke prinsjes bij de Xenos is, dat het meer is dan Truus uit Habbekutteveen die nu "aan meditatie doet" en helemaal zen is. Nee, Boeddhisme is ook gewoon een kudtreligie die, eenmaal uit op macht en geweld, ook in de psychomodus gaat. Van de toortsmonniken nu tot de Kamikazepiloten in Japan. Meer bij ome Christopher. 

C) Bij de Joop en op de UvA hoort u dat de bruine volkeren elders allemaal moreel op een veel hoger voetstuk staan dan wij de boze witte mensen. Jammer alleen dat wij de blankes wel alles in het werk stellen om boten met dobbersukkels aan land te trekken en de opvarenden vervolgens met Mieles en fietscursussen het land van Melk & Honing in te zeden: de bruine corrupte en indolente faallanden rond Myanmar teften de Rohingya aanvankelijk net zo vlug het land weer uit als dat ze binnenkomen en ook nu bestaat de hulp voornamelijk uit temporary resettlements in kampen en harde worden voor de regering. Goh. Voorts blijft de zaak voornamelijk een middel om de islamitische straatknokploegen in Indonesië zelf te mobiliseren, ook een uiterst gevaarlijke ontwikkeling. Blijken de rassistiese en seksistiese imperialisten van het Westen toch zo gek nog niet. 

 D) Een van de meest misselijkmakende aspecten van de huidige post-religieuze cultuurmoeheid in het Westen is de loze verering van mensenrechten-voorvechters als een soort vervangende heiligen. Moeder Theresa, Martin Luther King, die ene Zuid-Afrikaan die zoveel lijkt op Morgan Freeman en uiteraard Aung San Suu Kyi, ooit winnares van de Nobelprijs voor de Vrede door haar strijd tegen de militaire Junta. Haar partij is inmiddels gecoöpteerd door het leger, ze is zelf een soort regeringsleider en behandelt de Rohingya op een manier die niet helemaal getuigd van een vrolijke Benetton-regenboogland gedachte. Eerst zweeg ze moslims dood en nu doet ze alsof het conflict de schuld van de Rohingya zelf is. Fijn toch, zo'n icoon dat vroeger met deuglaars Bono op de foto ging voor een betere wereld nu ook maar gewoon een perfide, berekende machtspoliticus blijkt. Optimisme en melige heldenverering is immers maar zo-zo en voor nuffige correspondentlezers.