Er fikken nogal wat biggenstallen af de laatste tijd, met duizenden dode knorrende spareribpakhuisjes tot gevolg. Dat doet de discussie over brandveiligheid en dierenbescherming enorm oplaaien.

Dat is goed. Ook dieren moeten een stalbrand kunnen overleven in plaats van te barbecreperen in een stalen kooitje van een vierkante meter. Anderzijds komt het islamitische offerfeest er weer aan. Duizenden schapen, geiten en runderen krijgen onverdoofd een mes langs de keel om langzaam dood te bloeden uit naam van een of ander stom sprookjesverhaal. Daarover natuurlijk geen woord, want 'traditie' en 'godsdienstvrijheid'. Plak een profeet op je martelpraktijken en ineens moeten we d'r allemaal respect voor hebben. Sterker nog, het is gewoon FOLKLORE, volgens het Algemeen Dawahblad. Waarbij ze de martelmoord op maaltijdbeesten nog even fijn verdedigen met een leugen: "Van kritiek op het onverdoofd ritueel slachten wil de ondernemer niks horen. Want het dier is volgens hem direct dood. In een doorsnee slagerij lijden dieren bij het slachten volgens hem veel erger. 'Dan zijn ze een tijd half levend én half dood'." Nee, dat is dus alleen bij stalbranden. Bij reguliere slacht - mits niet in België of bij martelslachthuizen zoals een onlangs uitgebrande boerderij van Straathof - zijn slachthuisbeesten doorgaans op slag dood. Bij onverdoofd halal slachten duurt dit minstens een minuut, en niet zelden veel langer. Al die tijd is het dier bij bewustzijn. Dat AD zo'n leugenachtig slachtcitaat zonder context of duiding optekent, draagt alleen maar bij aan het vergoelijken van dierenleed. En wij maar denken dat er anno 2017 wat kritischer naar ons consumptievlees gekeken moest worden.