Geenstijl

Ja doei

Nou. Concertgebouw-baas Simon Reinink mocht in Nieuwsuur tegenover een uitstekende Wollaars nog effe een rondje huilie huilie doen over de 'ongekende ingreep' die hij als Concertgebouw heeft moeten doen. U weet wel, een bordje timmeren voor de hoogste officiële zanger van religieuze liederen van de staat Israël, om hem later met tegenzin via een geitenpaadje toch maar te gedogen. Niet vanuit morele of ethische retrospectie maar: "Omdat we zagen wat voor controverse in de samenleving dit met zich mee brengt." Tsja. De Volkskrant maakte er ook al van: 'omstreden Israëlische voorzanger'. Nou omstreden omdat wat, omdat hij toevallig Israëlisch is, omdat Israël een actieve dienstplicht kent en omdat hij bij de IDF een louter religieuze en niet beleidsbepalende functie heeft? Omdat zélfs als hij een beleidsbepalende functie zou hebben dat eigenlijk ook niks zou moeten zeggen, en zélfs als het wel wat zou zeggen het nog steeds heel raar is dat wij (in casu: een artistiek centrum) in ons veilige Nederland moreel scheidsrechtertje spelen over een existentiële oorlog van een land waar we kennelijk niks van snappen? Omdat we niet begrijpen wat een krijgsmacht betekent in en voor zo'n land, wat er broeit in een door de holocaust getekende en door antisemitisme geplaagde gemeenschap, wat het is op te groeien als luchtalarmen en schuilkelders nooit ver weg zijn, hoe het moet voelen om omgeven te zijn door schurkenstaten en -actoren die nog niet zo lang geleden een ongekende massamoord op je onschuldige landgenoten hebben gepleegd?

Maar die oorlog, daar gaat het zo'n Reinink helemaal niet om joh. Het gaat om die 'controverse in de samenleving' en z'n larmoyante zinnetje: "We konden het niet goed doen." Het gaat om de angst voor agressief pallie-activisme, voor extreemlinkse verfsmijters en keffiyahkrijsers die je, met wat gewillige media in hun kielzog, letterlijk en figuurlijk kunnen besmeuren. Het gaat erom dat Reinink na een paar vergadersessies met wat andere achteruitkijkspiegelkijkers ervoor heeft gekozen dan maar die brave concertjoden (die het Concertgebouw immers niet zullen onderkalken) te offeren, ten faveure van de stokkenhorde. Bestuurskamerlijke Rode Lijn-capitulatie, noemen we dat. En als je de redenering van Simon Reinink volgt is iedere Jood verdacht. Ook als je inhoudelijk niet betrokken bent bij de oorlog, ook als je afstand bewaart, er geen mening over hebt of er geen uitspraken over doet. IDF? Moordenaar! En dan hoeft er maar iemand wat te roepen, of een of andere gare Annet een boosaardig mailtje te sturen, of iemand een enge tweet te plaatsen, en de kettingreactie komt op gang en zo'n blauw pak staat in de hoek van de bestuurskamer krampachtig in z'n broek te poepen. Besloten bijeenkomsten, alleen maar omdat er Joden komen. We moeten er kennelijk maar aan wennen.