door Arthur van Amerongen

Tevens StamCafe

Korte samenvatting van het voorafgaande: een roedeltje van wajongtrekkers, tot op het bot vervuilde krakers (een pleonasme, ik weet het), Antifavogelverschrikkers, een als vrouw verklede Chinees en nog wat buitenlandse “studenten” die geen woord Nederlands spreken, psychopatische asielzoekers die allang naar hun thuislanden gedeporteerd hadden moeten worden, hardcore Hollandse Hamas-huurlingen (als taxichauffeur vermomde jodenjagers) en, last not least, vieze vunzige pokdalige schimmelende troostmeisjes met paars en groen haar en roestend schroot door alle ledematen en lichaamsdelen, dampend en walmend van de soa’s, hebben het voor elkaar gekregen dat de Universiteit van Amsterdam de uitwisseling van studenten verbreekt met de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem.

Bijna 5 miljoen euro schade richtte deze bende primaten aan op mijn oude alma mater, maar niemand - behalve de knettergekke homosjinees die als viswijf verkleed was - kreeg straf. Sterker nog: de bende werd beloond.

We kijken even naar de historische beelden:

Folia schreef:

De uitwisseling van UvA-studenten met de Israëlische Hebrew University of Jerusalem wordt stopgezet omdat er sprake zou zijn van ‘mensenrechtenschendingen’ en ‘inperking van de academische vrijheid’. Dat zegt rector magnificus Peter-Paul Verbeek donderdagmiddag. ‘Er is een risico dat studenten in aanraking komen met deze schendingen of in een omgeving belanden waar academische vrijheid onvoldoende wordt gehonoreerd,’ aldus Verbeek. De uitwisselingssamenwerking liep al sinds de jaren tachtig. De UvA besloot tot een herziening na de demonstraties en bezettingen in het voorjaar van 2024, waarbij studenten protesteerden tegen de samenwerking van de universiteiten met Israelische instituties.

Laat ik nou een van de eerste studenten zijn geweest die werd uitgewisseld met Jeruzalem. Het eerbiedwaardige Juda Palache Instituut - bekend van Martin Bosma - bood mij via Bureau Buitenland van de UVA de mogelijkheid om een jaar aan de Hebreeuwse Universiteit te studeren. Ik kreeg een kamer op de schitterend gelegen campus, had een studiebeurs en niets stond een zorgeloos en onbezonnen jaar in de weg, met veel Wein Weib und Gesang.

Ik had een pretpakket gekozen, met colleges over de shoah, zionisme, de Mossad, Hebreeuwse literatuur en het Palestijnse dialect, en verder zat ik al vroeg in de middag - na mijn workshop krav maga - op het gras voor de supermarkt van de campus Goldstar, Maccabi en blindmakende arak te zuipen en Noblesse te kettingroken met Nigeriaanse en Ghanese studenten en een paar Oxbridge-boys. De Israelische studenten dronken niet en waren alleen maar aan het blokken en de Palestijnse studenten waren wel gezellig, maar zaten - heel verrassend - alleen maar aan de thee.

Het geluk in mijn rukbunkertje duurde niet lang, want Brian deed zijn intrede. Het was mijn eerste kennismaking met het fenomeen roommate, al kende ik natuurlijk wel die dijenkletser en meestamper van de Village People.

I swear to you people, it must be my fate.

The cards were against me, now there's no escape.

I have this here problem, who keeps me up late.

My roommate, my roommate.

He thinks he's the greatest, dancer of all time.

He never stops dancin', he's out of his mind.

In the bathroom singing, a pitch out of time.

My roommate, my roommate.

Brian kwam uit San Francisco (goh!) en was verknocht aan zijn moeder. Binnen de kortste keren was zijn helft van de kamer volgeplakt met foto's van een moddervet mormel met een vlinderbril. Brian’s bed lag overdag vol met pluchen beestjes. Misschien was die relnicht wel de uitvinder van de safespace, zoals die decennia later op de UVA werd geïntroduceerd als wapen tegen tentamenstress, queerobie, psoriasis en microagressie.

Brian kleedde zich vier keer per dag om, lispelde uiteraard en had een bijbaantje als afwasser. Omdat hij bang was voor kloofjes, smeerde hij zijn jatjes voor het slapen in met vaseline. Om vlekken in het beddengoed te voorkomen trok hij vervolgens latex handschoenen aan. Hij sliep bovendien met zijn tengeltjes boven de dekens, waardoor het leek alsof hij lag opgebaard, maar gelukkig ben ik geen necrofiel. Dank u wel, Hans Dorrestijn.

Net als veel andere Amerikanen in Israël ging Brian plotseling een keppel dragen. En ja hoor: een roze. Vaak zat hij in onze rukbunker met twee obese dinnies te beppen, type JAP met van die door merg en been cirkelzagende stemmen (check de vocal fry dan). Als ik binnenkwam, zwegen de drie sneue hamsters angstvallig. Ik was op een gegeven moment wel klaar met dat kinderachtige geflikker en heb toen een epische eeuwenoude spelonk gehuurd in de Armeense wijk vlakbij de Klaagmuur. Prompt brak de eerste intifada uit en ik heb de tijd van mijn leven gehad tijdens dat studiejaar, want ik nodigde schattige medestudentjes van de Hebrew U uit om in mijn mancave (מערת אדם) de warme maaltijd (kosjer indien tijdig aangevraagd) te nuttigen en die bleven dan maar slapen, want de oude stad was voor joodse meisjes geen pretje tijdens de intifada, en eigenlijk nog steeds niet. ‘t is net Amsterdam.

Niets dan goede herinneringen aan mijn uitwisselingsjaar dus, en daarom ben ik eigenlijk best wel pisnijdig dat een zooitje jodenhatende Neanderthalers de schijtlijsters van de UVA op de knieen hebben gekregen en ook nog eens vol in de bips hebben genomen.

Om verschillende redenen heb ik al een paar keer gedreigd mijn bul terug te brengen, alleen ben ik die al 30 jaar kwijt. Enfin, dat kunt u hier herlezen.

Ik bleek een trendsetter qua het symbolisch retourneren van de bul, want wat lees ik net bij Folia?

Verschillende bekende UvA-alumni zijn niet te spreken over de UvA, zo laten ze via de sociale media weten. Zo zegt UvA-alumnus economie Ronny Naftaniel, oud voorzitter van het Centraal Joods Overleg en oud-directeur van het CIDI, op LinkedIn dat hij klaar is met de UvA. ‘Mijn cum laude doctoraal-bul economie uit 1976 geef ik symbolisch terug. Een universiteit die niet beseft dat wetenschapsuitwisseling bijdraagt aan een betere samenleving, heeft het niveau van een dorpscafé.’ Ook oud-minister van Buitenlandse Zaken en UvA-alumnus Uri Rosenthal (VVD) laat op LinkedIn negatief van zich horen over het besluit van de UvA. ‘Ik verliet de UvA in 1973 vanwege laffe bestuurders in de affaire-Daudt. Nu geef ik mijn cum laude doctoraal bul uit 1970 symbolisch terug. Die mogen de net zo laffe bestuurders van nu aan een van hun Samidoun-studenten geven voor bewezen dienst.’

Ik was wel benieuwd waar de jodenhaat bij de UVA precies zit op bestuurlijk niveau. Het College van Bestuur bestaat uit drie ongewervelde laffe roomblanke D66-achtigen en dan weet de lezer genoeg. Kent u die grap van Edith Hooge, Peter-Paul Verbeek en Jantje Lintsen die op kosten van de UVA in de loge van de Stadsschouwburg de première van Anne Frank, the musical bijwonen? Als de Duitsers het toneel op stormen, krijst het trio UVA-bobo’s, aangemoedigd door de gefossiliseerde toneeldiva Heintje Janssen (die eventjes onder zware bewaking de isolatie van het Rosa Spier mocht verlaten): “ZE ZIT IN DE KAST, ZE ZIT IN DE KAST!”, en voor de zekerheid ook nog in het Duits. “ANNE IST IM SCHRANK!" Frau Heintje ging zo tekeer dat haar pruik af floepte en die is nooit teruggevonden.

Vervolgens ging ik kijken wie er in de Raad van Toezicht van de UvA zitten en ik schrok me een hoedje, lieve vrienden!

De voorzitter is mevrouw drs. J.C.M. (Jolande) Sap, vriendin van de show. Deze ramp op twee pootjes - kaliber Sharon Dijksma - rolt van de ene naar de andere topbaan en ze moet dus wel geheimen koesteren over het seksleven van diverse GroenLinks-coryfeeën. Ze lijkt me geen vriendin van Israël.

Dhr. prof. dr. W.J.M. (Willy) Spaan is gepensioneerd viroloog en heeft in die hoedanigheid een krachtige mening over de “genocide” in Gaza. Geen vriend van Israël, dunkt mij, maar hij ziet er wel uit als iemand met wie je gezellig al aan het einde van de ochtend kopstootjes kan drinken in Hoppe of in De Zwart. Alles beter dan zijn broer Henk!

En dan hebben we mevrouw prof. dr. ir. Z. (Zofia) Lukszo. Het goede mens heeft een naam als een circusartiest in het voormalige Oostblok en dat pleit voor haar. Ik heb geen anti-Israelische of anti-joodse quotes van haar gevonden, maar ze is kennelijk niet erg dol op Chinezen, want wat lees ik: My name is Hanxin Zhao, a PhD candidate from TU Delft. This is the latest video that introduces my serious PhD issue (bullying, intimidation, coercion, discrimination, and retaliation by PhD promoter Prof. Zofia Lukszo) at Delft University of Technology, the Netherlands.

Foei, dat is niet zo inclusief, Soof!

En dan blijken er ook nog twee mohammedanen in de RvT van de UvA te zitten: Dhr. mr. M. (Mohcine) Ouass en de heer O. (Omar) Ramadan.

Mohcine kent u wellicht als de man van 6.5 miljoen in de Quote:

Zo, deze villa in Noordwijkerhout is er wel weer eentje hoor. Op een perceel van maar liefst 14.625 m² vinden we niet alleen deze kersverse villa met tuin en buitenzwembad, maar krijgt u ook de beschikking over zo'n 12.000 m² privébos. En dat ook nog eens pal aan het strand. Veel beter lijkt het toch niet te worden, dunkt ons. Wat dat betreft is het dan ook opvallend dat deze villa pas afgelopen maand is opgeleverd, u zou denken dat de eigenaren wel even willen genieten van hun riante bouwwerk. Maar nee. McKinsey-partner Mohcine Ouass en zijn vrouwen kochten dit perceel vorig jaar voor €1,25 miljoen. Ondertussen verkochten zij hun villa in Amstelveen, een stulpje dat overigens ook niet aan onze aandacht ontglipt was. Ook dat betrof een nieuwbouwproject van Ouass en zijn vrouw.

Omar Ramadan (even geen flauwe grapjes over zijn naam) is een sloeber in vergelijking met Moech en komt dan ook van de Jonge Socialisten. Hij studeerde politicologie aan de Universiteit van Amsterdam en dan weet ik genoeg. Bij sommige mohammedanen ligt deze jobhopper niet zo lekker. Hij ziet er uit als een aardige joviale kerel, maar niet als iemand met wie je samen met Willy kopstoten wil drinken, en al helemaal niet in deze periode van de mohammedaanse kalender.

Je zou kunnen zeggen dat die twee knapen modelmoslims zijn, al weet ik natuurlijk niet of ze praktiserend zijn en dat doet er ook niet toe. Maar mijn ervaring is dat het hemd nader is dan de rok - noem het voor mijn part takiya - en dat hun sympathie eerder naar hun broeders en zusters in Gaza zal uitgaan dan naar de studenten die uitgewisseld willen worden tussen de UVA en de Hebreeuwse Universiteit.

Ik vind het overigens bijzonder opvallend dat er geen enkele jood in de RvT en het CvB van de UvA zit en dat is natuurlijk best vreemd, voor een diverse en inclusieve universiteit met een zeer rijk joods verleden.

Wat te denken van dit recente bericht trouwens:

Onderzoekers uit Gaza en Oekraïne vinden tijdelijk onderdak in Amsterdam. Voor de UvA-bijdrage van € 119.000 is gebruikgemaakt van de vele donaties van UvA-medewerkers en studenten aan het tijdelijke noodfonds voor Gaza, dat de UvA in 2024 heeft opgericht. Het College van Bestuur heeft het opgehaalde bedrag verdubbeld. Dit fonds ondersteunde eerder studenten die door de oorlog waren getroffen en is met de bijdrage aan het Safe Haven Fellowship volledig benut en wordt opgeheven.

Nou ken ik Gaza vrij goed en het universitair niveau daar ligt op het niveau van de Republiek Equatoriaal-Guinea. Op de Islamitische Universiteit - nu een puike parkeerplaats - leerde men vooral bomvesten naaien en op de andere "universiteiten" deed men jarenlang onderzoek naar het effect van hummus en falafel op de darmflora en de stoelgang.

De steun aan "onderzoeker" uit Gaza zegt genoeg over de voorkeuren van de bobo’s die de UvA nu naar zijn grootje helpen. Ze krijgen dan ook veel waardering van hun collega’s van de Bir Zeit Universiteit, nog zo’n veredeld ROC en een kweekvijver van terroristen. Neem dit artikel met de klinkende kop Docenten Birzeit Universiteit solidair met de UvA-stakers.

In de afgelopen 14 maanden van live uitgezonden genocide in Gaza heeft Israël zijn langdurige beleid van scholasticide, de vernietiging van Palestijns onderwijs, dramatisch geïntensiveerd. Elke universiteit in Gaza is gebombardeerd, waarbij duizenden studenten zijn gedood en docenten en professoren doelwit zijn geworden van gerichte moorden.

Hoewel wij standvastig blijven en al lang hebben geleerd te studeren tussen het puin van onze universiteiten en om ondergrondse lessen te geven, putten we inspiratie en hoop uit de wereldwijde solidariteitsacties van docenten en studenten die de medeplichtigheid van hun instellingen aanvechten. Wij danken daarom onze collega's van de Universiteit van Amsterdam voor hun solidariteit en roepen studenten en docenten wereldwijd op om zich aan te sluiten, te blijven mobiliseren en deze ongekende campusmobilisatie voor de bevrijding van Palestina uit te breiden. Dit is een moment van strijd voor onze gedeelde menselijkheid, in Palestina en overal ter wereld.

Nou, die Palestijnse veer kunnen ze in Amsterdam in hun academische poepertjes steken.

De UvA is net als geheel Pyongyang aan de Amstel een bolwerk van virulente, onbeschaamde jodenhaat. Men staat er bij en kijkt er naar (ik vermijd maar even een Godwin). Ik snap dan ook precies deze noodkreet van honderd joodse studenten.

“Velen van ons willen geen activist zijn op de universiteit: wij komen gewoon om te studeren. We zitten naast jullie in de collegebanken, we doen samen projecten bij werkgroepen en we halen allemaal koffie in de pauze. Maar wie een kettinkje met een davidster of keppel draagt, kan van medestudenten haat en onbegrip verwachten. “Jij bent een vuile zionist” en “Jij vermoordt kinderen in Gaza”. Als het ‘meevalt’, kun je in ieder geval de vraag verwachten: “Wat vind jíj dan van Israël?”

Laat ik afsluiten met een heerlijke zionistische smartlap.