Geenstijl

Een sombere blik in de achteruitkijkspiegel

82.000 euro. Dat was in 1993 de prijs van een gemiddeld huis in dit land. Niet het goedkoopste huis dat u kon vinden, maar een gemiddeld huis met meerdere kamers en ruimte om uw derrière te draaien. Het leek destijds wat duurder, omdat we nog met glorieuze guldens betaalden, maar omgerekend kwam het uit op zo'n 82.000 euro. En dat gold dus niet alleen op het platteland, maar ook in de stad. In Amsterdam lag de gemiddelde waarde van een woning op 81.000 euro, in Utrecht op 76.000 euro en in Rotterdam op slechts 61.000 euro. Wat een tijden: Haddaway op de radio, RTL 5 voor het eerst op tv,  in de zomer naar de eerste editie van het moderne Lowlands (Rage Against The Machine!) en wonen voor ruim onder een ton. Wat een verschil met nu dertig jaar later. Tegenwoordig is Haddaway grondig verkracht door EDM-dj's, is lineaire televisie aan zijn eigen saaiheid gestorven en ligt de prijs van een gemiddelde woning in Nederland 5,3 keer hoger. In Amsterdam gingen de prijzen zelfs 7,3 keer over de kop en begint het goedkoopste hok pas bij twee ton. Feest voor de pandjesbazen die hun overwaarde kunnen gebruiken om een eigen F1-festijn te financieren, maar dikke pech voor de startende huizenzoeker die moet concluderen dat salarissen in de afgelopen dertig jaar slechts verdubbelden terwijl stenen vijf keer over de kop gingen. Zij zitten nu zonder woning op een te commerciële versie van Lowlands hun verdriet weg te drinken met te dure biertjes, omdat ze door de vrije markt keihard in hun achterdeur zijn gevisiteerd, die paar procent daling van de huizenprijzen in de afgelopen kwartalen echt geen verschil gaat maken en de man die deze woningcrisis moet oplossen rare schoenen draagt en helemaal niets kan. Konden we maar terug naar 1993: alles was beter met Haddaway.