Geenstijl

Zo zijn Italië, Portugal, Griekenland en de gehele Balkan al gevallen voor de Chinese “investeringen”.

Waar China jaren geleden nog een opkomende markt was, is het inmiddels uitgegroeid tot de grootste economie ter wereld (gemeten in BBP). Vele economen, intellectuelen en politici zijn dan ook gecharmeerd van het Chinese economische model. Iets wat vaak een staatsgeleid kapitalistisch model wordt genoemd. Echter, het model is verre van kapitalistisch; het is een model gebaseerd op roof en moord en heeft niks met een vrije markt van doen. Het Westen blijft echter blind handel drijven met China. Door de focus op de centen en de korte termijn, steunt en helpt het Westen de Chinese regering in het verwezenlijken van haar grote plan. Dat plan gaat niet goed uitpakken: of het Westen wordt overrompeld of het zal het Westen forceren om dezelfde tactieken te hanteren.

Het Chinese model is relatief simpel, maar ook toegespitst op de Chinese cultuur. Daarom zien de Westerse experts vaak het bos door de bomen niet. Waar in het Westen de plannen vaak niet verder reiken dan 5 jaren, gaan de Chinese machthebbers voor plannen met tijdslijnen van decennia. Het grote Chinese plan lijkt een beetje op het flying geese model van Akamatsu (met een dosis Sun Tzu). Het plan is om zo snel mogelijk naar de hogere toegevoegde waarde-activiteiten te geraken. De lagere toegevoegde waarde-activiteiten worden dan verplaatst naar satellietstaten. Uiteindelijk moet deze strategie tot economische superioriteit leiden.  

De Chinese overheid heeft dit o.a. voor elkaar gekregen door continu en consistent het intellectuele eigendom van anderen te stelen. Zo becijferde een Amerikaanse Commissie dat de JAARLIJKSE kosten voor de Amerikaanse economie van deze diefstal USD 225 miljard tot USD 600 miljard bedroegen (dit was nog exclusief andere vermoedde kosten die zich moeilijk lieten becijferen). 

Verder heeft de Chinese overheid invloed verkregen bij allerlei internationale organisaties (met name VN-organisaties) om zo potentiële weerstand tegen de uitrol van de Chinese plannen te neutraliseren en onwelgevallige onderzoeken te blokkeren (Oeigoeren). 

Één van de grootse plannen binnen het overkoepelende plan om de grootste en sterkste te worden, is het Belt and Road Initiative. Met allerlei investeringen in grote infrastructuurprojecten, proberen de Chinezen de zijderoute weer te doen herleven. Veelal leent de Chinese overheid geld aan andere overheden voor deze projecten. Wat echter al een vooropgezet plan is, is dat veel van deze overheden de schulden nooit kunnen terug betalen, waardoor de Chinezen het bezit kunnen opeisen. Hiermee verkrijgt China een steeds dominantere positie in de regio (en dus ook in de handelsroute) tussen China en Europa. Zelfs in laatstgenoemde heeft China haar machtsklauwen al gezet. Zo zijn Italië, Portugal, Griekenland en de gehele Balkan al gevallen voor de Chinese “investeringen”.

Een ander speerpunt is het verkrijgen dan wel veilig stellen van grondstoffen. De meest onfrisse regimes in Afrika, kunnen op de steun van China rekenen. Plantages worden aangelegd en bewerkt door Chinese boeren. De Afrikaanse machthebbers krijgen een mooi “dividend” en het grootste gedeelte van de productie wordt naar China verscheept. 

Het verschil in aanpak ligt ook aan de totalitaire machtsstructuur van China, waardoor machthebbers lang en consequent tot de uitvoering van hun plannen kunnen komen. In het democratische Westen gaat het beleid van verkiezing tot verkiezing. Daarmee zijn de twee elkaars tegenpolen. 

Maar ook de cultuur binnen China speelt hier een cruciale rol: de gemiddelde Chinees is in het algemeen onverdeeld, hardwerkend, gedreven en hard/streng voor hun kinderen (studeren). Met een systeem van sociale controle, wordt elke afwijking van de lijn direct bestraft en/of ontmoedigd. Het land loopt dan ook voorop met het gebruik van big data en cameratoezicht. Dit jaar moet het systeem van sociaal krediet worden ingevoerd, waarbij burgers een bepaalde minimum score moeten hebben om recht te behouden op gezondheidszorg, openbaar vervoer, goede banen, school voor de kinderen, bankkrediet, vergunning voor reizen naar het buitenland en zo verder. De Chinese overheid ziet Orwells boek “1984” niet als fictie/waarschuwing, maar als een handleiding.

Voor de Oeigoeren is dit al een gepasseerd station. Zo worden veel Oeigoerse mannen in kampen opgesloten waar zij in het beste geval heropvoeding genieten in de vorm van geforceerde arbeid, terwijl veel Oeigoerse vrouwen onder dwang worden gesteriliseerd of bij Chinese ambtenaren worden gezet als vrouw, concubine of huisslaaf (en zo de bloedlijnen on-homeopatisch te verwateren). Oeigoerse kinderen worden afgepakt en herplaatst. In het slechtste geval worden de Oeigoeren geforceerde orgaandonoren, aldus de beschuldigingen.  

Het Westen doet dus gewoon zaken met een land wat Auschwitz 2.0 aan het uitrollen is. Al die goedkope kleren die in het Westen te koop zijn, die zijn hoogstwaarschijnlijk door een Oeigoerse slaaf gemaakt. Intussen trekken ze in het Westen beelden omver en discussiëren ze over namen van straten en planeten die beledigend zijn. Ich habe es nicht gewusst gaat nog eens (wederom) groot worden. 

Om het dan ook te hebben over het lik-me-vestje beleid van de Chinese overheid omtrent milieu, dierenwelzijn, werkomstandigheden, persvrijheid, Hong-Kong, Taiwan, Zuid Chinese Zee, en zo verder, is als mosterd na de Oeigoerse Laghman. De Chinese overheid speelt op elk vlak, op zijn zachtst gezegd, vals. En ja, de landen in het Westen hebben ook het één en ander op hun kerfstok, maar het verbleekt bij wat de Chinese overheid nu aan het uitvoeren is. 

Ik ben een groot voorstander van handel, maar als deze gedaan wordt op een oneerlijke manier, dan houdt het voor mij op. Nu is eerlijk een flexibel begrip en dat maakt discussies (en beleid) op dit vlak erg complex. Dat diefstal niet eerlijk is, kunnen we het snel over eens worden, maar Westerse bedrijven aan milieuregels laten houden en Chinese bedrijven niet, is ook niet eerlijk maar complexer (milieuregels kunnen dan gebruikt worden als handelsprotectie). Verschillen in wettelijk bepaalde werkomstandigheden is ook zoiets; niet eerlijk als Westerse bedrijven zich aan hogere standaarden moeten houden dan de Chinese. Echter, zijn onze standaarden wellicht te hoog? Die van hen te laag? Of een combi? 

Nu ben ik helemaal voor dit soort discussies voordat er handelsverdragen worden afgesloten met een land. Maar deze discussie hoeven we met China nu niet te voeren. Haar plannen gaan niet om handel, maar internationale macht. Zij ziet de andere landen als een consumptiegoed en/of als vijand. China speelt een zero-sum-game en zoals de Oeigoeren allang weten, schuwt zij geen enkel middel om haar doel te bereiken. 

Als het Westen blijft handelen met China, dan zal het dezelfde tactieken moeten gebruiken om tegenwicht te bieden. Doet ze dit niet, dan zal China het Westen overrompelen. Beide opties zijn onverteerbaar, maar gelukkig is er een derde optie: geen handel meer drijven met China c.s.. Gaat financieel iedereen pijn doen en zal zeker tot militaire conflicten leiden in de regio (proxy-oorlogen), maar een miljoen keer beter dan wederom willens en wetens een genocide en een onderwerping van het Westen (in breedste zin des woords) te steunen.  

Uiteindelijk hoop ik dat de Chinese burgers het voor elkaar krijgen om hun regering anders tegen de wereld te laten aankijken (daarom verdienen de burgers van Hong-Kong onze steun). Een enquête van Chinese studenten aan Chinese topuniversiteiten geeft in ieder geval wat reden tot hoop. Mochten deze studenten aan de macht komen, dan kan de relatie tussen het Westen en China op een betere basis worden uitgebouwd. Wederzijds respect zonder oneerlijke praktijken en vooral zonder onderdrukking en genocide.