En al zijn tienduizenden ambtelijke lakeien ook

Klimaatpaus Timmerfrans, prediker van consumptiematiging en zelfbeheersing die op constante voet van patatje oorlog met zijn eigen drammerige moraalreligie leeft, krijgt 1800 euro loonsverhoging per maand. Wanneer je al drie ton per jaar uit de ruif graast, is dat wisselgeld natuurlijk. Het zijn amper twee dagvergoedingen voor het volvetste Euro-Varken des Vaderlands. Maar als die vette homp belerend vlees eens een keertje uit het raam van zijn Brusselse stolpboerderij zou kijken, naar de lappendeken van landen die hij als een eenheidsakker van inclusieve regenbogen en economische eenhoorns probeert te verkopen, dan ziet hij dat 1800 euro per maand ongeveer precies het wettelijk minimumloon is in Nederland. Het is meer dan twee keer het Portugese minimumloon, bijna twee keer het Sloveense, bijna drie keer dat van Tsjechië, bijna vier keer dat van Hongarije en Roemenië en VIJF KEER BULGARIJE. In Brussel heet die 1800 piek echter gewoon een inflatiecompensatie van 7 procent, die natuurlijk permanent is en die ook bij tienduizenden EU-ambtenaren wordt bijgeschreven. Mede betaald door mensen die in Hongarije 500 euro per maand verdienen, geen inflatiecorrectie van 7% op hun loonstrook vinden maar wel het dubbele aan inflatie moeten optellen in hun eigen huishoudboekje. En PvdA, D66, Volt en GroenLinks zagen dat het goed was. Berlaymont bezetten, wanneer?

Maar wel alvast een beetje

The War on Cash is geen officieel politiek agendapunt, maar ook geen complot. De vijfhonderdjes zijn al weg, immers, zogenaamd in de strijd tegen (drugs)criminaliteit. Pinautomaten worden ook steeds zeldzamer, want plofkraken. Winkeliers willen om berovingsredenen ook niet te veel cash in huis, maar eveneens niet omdat contante betalingen kunnen leiden tot tijdrovende vragen van de Belastingdienst. Het Koninklijk Huis is gestopt met ceremonieel zijn,  door bij monde van La Reina Máxima te pleiten voor Central Bank Digital Currencies (CBDC's). Sieg Kaag, daarentegen, jaagt mensen juist richting contant kleingeld door alle pinbetalingen vanaf 100 euro op witwassen te checken - iets dat klinkt als onmogelijk veel werk voor een Belastingdienst die al jaren probeert om via de zoekfunctie Windows XP uit te zoeken waar de uit huis geplaatste kinderen van het toeslagenschandaal gebleven zijn.

Maar goed, terwijl crypto door velen als een piramidespel wordt beschouwd, zien onze de ongekozen Europese overlords vanuit hun monetaire monopoly (en dankzij ruime ervaring met hun eigen ponzi-munt, de euro) wel kansen voor geprogrammeerde poen: de ECB sleutelt aan een digital euro. Op de officiële website staan louter lieve woordjes over hoe "A digital euro would not replace cash, but rather complement it. Adigital euro would give people an additional choice about how to pay and make it easier to do so, contributing to accessibility and inclusion." Ho wacht, wat? "Bijdragen aan toegankelijkheid en inclusiviteit"? Lieve woordjes, holle termen: de lijn is dun en ieder verstandig mens ontwaart de morele copywriter achter het lege modewoord "inclusiviteit". Niet alleen de lege taal wekt argwaan: logischerwijs maken velen zich zorgen over een crypto-euro: de 'echte' euro is al geen stabiele munt, die zonder de volcontinu stampende geldpersen in de kelders van de ECB in Frankfurt allang zou zijn ingestort. Een digitale variant kan schulden op bank- en staatsniveau simpelweg herprogrammeren en opent op individueel niveau bovendien poorten naar nog "betere" controle op "witwassen" door boeven burgers.

Bitcoin is decentraal, maar een crypto-euro, uitgegeven door een centrale bank, expliciet niet natuurlijk. Je hoeft dus echt geen complotdenker te zijn om te vrezen dat digitaal geld geoormerkt kan worden om te worden besteed volgens de wensen en eisen van het politieke bewind. Een suikertaks is makkelijk te koppelen aan supermarkt-uitgaven: kwestie van de suikerstand van snoep, frisdrank en zoetwaren  in de munt programmeren en een limiet aan je bestedingsruimte hangen. Albert Heijn is sowieso al voor. Idem voor, joh noem eens iets 'verdachts': fossiele brandstoffen. Benzine op rantsoen, de bonnen programmeer je gewoon in de broncode of blockchain van een CBCD. Klinkt best eng, want dat is het ook: verzet wordt futiel als de middelen je worden ontnomen. Maar moet je echt bang zijn?

Eind deze maand komt er een belangrijk voorstel ter tafel over hoe de Maastricht-criteria deels terzijde geschoven moeten worden zoals een Carnavalsvereniging. Het effect van deze maatregelen is in ieder geval dat de EU zich nog meer bevoegdheden gaat toe-eigenen.

Het Stability and Growth Pact (SGP, 1997) van de EU is een voortvloeisel van het Verdrag van Maastricht (1992). Dat verdrag wat de basis vormt van de eurozone, schrijft onder andere voor dat de schuldquote (overheidsschuld/BBP) niet meer dan 60% mag bedragen en dat het begrotingstekort niet meer dan 3% van het BBP mag bedragen. Het SGP gaf de EU in wezen meer mogelijkheden om gecoördineerd fiscale en budgettaire beslissingen te nemen en (zeer gelimiteerde) procedures te starten als een lidstaat zich niet aan de afspraken zou houden.

Het punt is echter dat er zo vaak een crisis is in de eurozone, dat de begrotingsregels keer op keer voor 12 maanden buiten werking worden gesteld. Zoals het er nu voorstaat, zullen pas in 2024 de Maastricht-criteria weer gaan gelden. Probleem is echter dat het vooruitzicht niet bepaald florissant is. Door het conflict in Oekraïne, de sancties en hogere energieprijzen en hogere inflatie, lijkt 2024 wat ambitieus om Maastricht weer te laten doen gelden. Wellicht daarom gaan er nu stemmen op voor een permanent EU crisisfonds…

Verder heeft de EU het Fit For 55 program waar het is vastgelegd om bepaalde groene doelen te halen tegen 2030. Hiervoor zijn echter overheidsinvesteringen en -subsidies nodig. Maar als de budgetregels zouden gelden, dan kunnen vele overheden niks doen op dit vlak waardoor de 2030 doelstelling niet behaald kan worden.

Vóór Europa, dus tégen attracties 'experiences' noemen

Parijs en Berlijn gingen ons voor, als voorproevers, voordat de internationale hoofdstad van GERECHTIGHEID er ook eentje kreeg. En dat kon Den Haag gebruiken ook. Want in tijden van ongekende polarisatie is het gewoon heel belangrijk dat 1 kant van belastinggeld een pand van 750 vierkante meter in het centrum koopt en 2 miljoen euro uittrekt voor de inrichting zonder überhaupt te weten wat de exploitatie gaat kosten. Het publiek eist het, show must go on. Maar je zou je soms toch bijna afvragen hoeveel mensen je met die miljoenen euro's weer boven de armoedegrens zou kunnen trekken. Maar dat soort vragen schijnen populistisch te zijn. Volgens een woordvoerder heeft de Experience in Berlijn sinds 2016 al bijna 670.000 bezoekers gehad. Nou, dat waren een hoop basisschool-klassen.

Blijft ons dan NIETS bespaard?

Landgenoten. Het is vijf over twaalf. Voor gezinnen tot en met twee keer modaal, voor bakkers, voor zwembaden, voor De Westfries, voor Aldel, voor boeren, voor kaskwekers, voor notoire langdouchers, voor mensen die nog enkelglas hebben en verder iedereen in een kansenwijk, voor omaatjes in 25 graden serviceflats en voor boomloze GroenLinks-stemmers op driehoog achter in De Pijp met doorzonkozijnen. Allemaal USELESS HEATERS waar ze bij het WEF vanaf willen. En Frans Timmermans gaat dat regelen. Brrrrr.

Dahaag centjes

Zoals eerder beschreven op dit blog, zat de ECB in een spagaat; aan de ene kant moest het de rentes flink verhogen, maar aan de andere kant moest het zwakke eurolanden zoals Italië uit de wind houden (rentes op deze staatsschulden mochten niet te ver oplopen). Normaal gezien een onmogelijke opdracht, maar de ECB heeft weer wat uit de hoge hoed getoverd: TPI. Als het werkt, dan heeft de EU, via de ECB, een meesterlijke zet gedaan.

Als de verzameling aan EU instituties ergens goed in is, dan is het wel het bedenken van acroniemen. Na OMT, LTRO, PEPP, EFSF, PELTRO, TLTRO, CSPP, APP, SMP en nog wat grut, heeft de ECB nu TPI bedacht: Transmission Protection Instrument.

Al die acroniemen hebben vaak tot doel het doorgronden van het ECB beleid erg moeilijk te maken voor buitenstaanders en journalisten; zelfs ervaren marktvorsers hebben er soms moeite mee. Maar de TPI doet meer dan dat, want de naam is nu wel erg strategisch gekozen. Maar om dat op waarde te schatten, moet eerst de systematiek van de EMU, EU en de ECB worden doorgrond.

Kleumen voor Kiev wordt een atje voor Azeri!

"TRUSTWORTHY", niets minder. En over de hele linie een betere energiepartner dan Rusland. Want Azerbeidzjan is wel een democratie ohnee echt helemaal niet en president Ilham Aliyev is al 19 jaar aan de macht. Gelukkig valt Azerbeidzjan geen buurlanden binnen ohnee echt helemaal wel namelijk op 27 september 2020 nog (dag 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 en 10).

De EU kondigde vanmiddag aan dat het de gasimport uit Azerbeidzjan verdubbelt tot "minstens" 20 miljard kuub in 2027. Vorig jaar was dat nog 8,1 miljard kuub en volgend jaar moet dat al 12 miljard zijn. Ursula spreekt haar vertrouwen uit: "The European Union has therefore decided to diversify away from Russia and to turn towards more reliable, trustworthy partners. And I am glad to count Azerbaijan among them. You are indeed a crucial energy partner for us and you have always been reliable."

En natuurlijk wordt er ineens in een heel andere toonkleur over Azerbeidzjans mensenrechten gesproken. "To reach Azerbaijan's full potential, it is important to create the right conditions for investor confidence. This includes a greater involvement of civil society, and a free and independent media." Investor confidence, de nieuwe maatstaf van de waardenunie!

Bananenrepubliek Europa

Hahaha. De Europese Commissie, wat is dat toch een nepregering die wordt gecontroleerd door de nepvolksvertegenwoordigers van het Europese Parlement. Nu dit weer. Al meer dan een jaar vraagt een journalist om de sms'jes van Commissievoorzitter Von der Leyen en Pfizer-CEO Albert Bourla (waar de New York Times, een soort New York Post maar dan met minder leuke foto's, over schreef) en al meer dan een jaar lang doet de Europese Commissie niet eens alsof er naar die sms'jes wordt gezocht. Dat is 'maladministration' ('wanbeheer') volgens EU-Ombudsman Emily O'Reilly en daar heeft  EU-Ombudsman Emily O'Reilly natuurlijk helemaal gelijk in. "“The Commission’s response to my findings neither answered the basic question of whether the text messages in question exist nor provided any clarity on how the Commission would respond to a specific request for other text messages,” said Emily O’Reilly. “The handling of this access to documents request leaves the regrettable impression of an EU institution that is not forthcoming on matters of significant public interest.”" Schandalig en **extra kudo's voor die verwijzing naar de corruptie van onze eigen Neelie Smit-Kroes, Emily: "The recent revelations about lobbying tactics by an American multinational in Europe, including leaked text messages, shows the urgency of this issue for public administrations." Gelukkig zou een regeringsleider die weigert essentiële sms'jes openbaar te maken daar in een echt land zoals gidsland Nederland nooit mee wegkomen. Toch?

Toch?

Toooooooooch?

Jetzt geht’s los

De EU-sancties gaan bijten, met name voor een land zoals Duitsland. En als Duitsland niest, dan is de rest van de EU verkouden. Beleggers lijken nog te wandelen in hun slaap, want als de EU-sancties blijven, zal de Duitse economie een ongekende teruggang kennen.

Veel van de Duitse export blijkt afhankelijk te zijn van goedkope Russische energie. Nu de EU sancties heeft afgekondigd jegens Rusland, doemt er een reëel scenario op: Duitsland komt dadelijk met grote energietekorten te zitten. Dit is overigens niet alleen te danken aan de EU-sancties, maar ook aan het energiebeleid wat Duitsland heeft gevoerd.

Hoe dan ook, experts van de Bundesbank waarschuwen dat Duitsland een negatieve impact tegemoet kan zien van meer dan 8 procentpunten op het geprognosticeerde BBP-cijfer over het eerste kwartaal 2023.

Geef je koopverslaafde vrouw nog een creditcard!

De euro wordt door sommigen gezien als een instrument om verdere integratie in de EMU (en EU) af te dwingen. Het is wat ik noem de reverse order tactiek. Ook nu weer is er bewijs voor deze stelling; een van de ECB directeuren heeft een speech gegeven bij de BIS, waarin hij duidelijk aangeeft wat er moet gebeuren volgens hem en dat past precies bij deze tactiek. Zowel de EU critici alsmede goede economen, zullen zich achter de oren krabben over deze plannen.

Nu kan men denken dat is maar één van de directeuren van de ECB, maar dat is hoe het wel vaker gaat: één laat een proefballon op namens de gehele ECB board. Soms zie je wat dissidenten die zo proberen wat meer impact te krijgen, maar in de speech van Pablo Hernández de Cos komen enkele eerdere uitspraken van andere directeuren goed samen. Deze door de politiek (!!) ingegeven ideetjes, komen nu dus samen en de verwachting is dan ook, dat dit gewoon het beleid is wat de ECB als geheel zal steunen.

En zo, als een boemerang krijgen de voornoemde politieke fluisteraars de steun van de ECB om dergelijke maatregelen te kunnen nemen. “Ja maar de ECB zegt dat dit de enige manier is, dus we MOETEN wel”. Iets wat we tegenwoordig vaker horen in o.a. Den Haag, dat “we moeten wel” (bijvoorbeeld bij stikstofdossier, alleen daar wordt er naar de rechter gewezen en het rapport van enkele experts).