Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

Ik was voor het eerst op bezoek in Spakenburg, de parel aan het Eemmeer die wat mij betreft tot de hoofdstad van het Land van Wierd Duk mag worden uitgeroepen. Want veel Hollandser dan Spakenburg bestaat er volgens mij niet, in goede en in slechte zin.

Laat ik beginnen met de negatieve kanten: ik ben net terug uit Tel Aviv, de stad met de mooiste meisjes van de planeet. De kiekjes van Thomas Schlijper bewijzen dit onomstotelijk. Na Tel Aviv is het hard landen in Spakenburg, waar alle meisjes in het beste geval op Ronald Koeman lijken.

Nou is het nogal makkelijk en goedkoop om Spakenburg meteen af te serveren als de shallow end of the gene pool, maar het zal mij niet verbazen als iedereen in Spakenburg familie van elkaar is. Niet voor niets heet iedereen Koelewijn of Schaap van achteren. Een zelfde euvel vind je natuurlijk ook op Urk en Marken en in Volendam, en op de Veluwe - waar mijn stijfselkissie stond - lusten neef en nicht er ook wel pap van. Qua uiterlijk ben ik de genetische stoelendans net ontsprongen omdat mijn moeder import was maar ik heb natuurlijk wel een flinke tik van de Edesche molen gehad.

Ach, het kan natuurlijk altijd nog erger: kijk maar naar de geliefde inwoners van Gaza. En wat te denken van IJsland? Volgens de Íslendingabók, een online database voor genealogie, stammen alle 320.000 IJslanders af van ene Jón Arason, die in 1550 stierf. Indachtig de aloude volkswijsheid “neef en nicht vrijt licht maar geeft scheef gezicht”, is daarom de ÍslendingaApp ontwikkeld. Tijdens een first date kunnen potentiële geliefden die zich eventueel willen voortplanten de app activeren. Als de plons in de ondiepe genenpoel te gevaarlijk blijkt, gaat het incestpreventiealarm rinkelen. De bedenker, Arnar Freyr Aðalsteinsson, wil de app nu ook gaan introduceren in Turkije en Noord-Afrika en misschien ook wel op de Nederlandse biblebelt.

En dan nu de positieve aspecten van Spakenburg. Ik kan iedereen een bezoek aan ijssalon De Spatel aanraden (Oude Schans 25) en mijn favoriete smaak (drie bolletjes voor 4 euro!) was de bijzondere mix van gerookte paling met groene kool en makreelslagroom. Recht tegenover De Spatel zit Indisch eethuisje Podomoro (zelfs Spakenburg ontkomt niet aan de omvolking) en daar at ik ‘s lands beste hamburger. De Bali Burger bestaat onder andere uit Bali stoof, Indonesische kruiden, zoetzure komkommer, crispy bacon, tomaat en cheddar. Vervolgens ging ik uitbuiken op Het Kleine Zeetje, het strand van Bunschoten-Spakenburg, en de enige badgasten daar waren Bulgaarse gastarbeiders, herkenbaar aan hun ronde koolkoppies en hun guitige flapoortjes. Ik vermoed dat dit een van de meest vriendelijke strandjes van het Land van Wierd is en het enige gevaar kwam van zwanen- en rotganzenstront en de gevreesde blauwalg. Het wemelt van dit soort knusse familiestrandjes rond de voormalige Zuiderzee, en al chillend en digesterend had ik het te doen met de inwoners van bijvoorbeeld Amsterdam, die niet meer naar de gemeentelijke zwembaden durven omdat die al een jaar of veertig worden geterroriseerd door Marokkanen. We hebben het dus over vier generaties adderengebroed, dus zwembadterreur moet welhaast genetisch zijn. Neem nou dit bericht van de week op de Halsema Roeptoeter:

In het De Mirandabad is aan het begin van de avond een beveiliger mishandeld door een groep mannen. Twee verdachten van 28 en 26 jaar zijn aangehouden. Volgens de politie wordt er nog naar twee of drie andere mannen gezocht. Het incident gebeurde rond 18.35 uur. Het is onduidelijk wat er voorafging aan het incident. Vanwege het lopende onderzoek kan een politiewoordvoerder geen details geven over de mishandeling. Wel is duidelijk dat de beveiliger lichtgewond is geraakt. Volgens de politie is de mishandeling vastgelegd op camerabeelden. "Degenen die betrokken waren, maar niet zijn aangehouden, hebben nog de kans om zichzelf bij de politie te melden."

We hebben het dus over vijf man - een roedel - die een beveiliger mishandelen en dan weet de kritische lezer genoeg. Ik heb zo het lichtbruine vermoeden dat de beveiliger ook van de Riffijnse persuasie is, dus wellicht kan het hier een tribaal of godsdienstig conflict betreffen, of iets met eerwraak of een oorlog tussen viswinkels maar daar zwijgt AT5 over. We hebben het dus niet over verveelde Marokkaanse pubers maar over kerels die bijna dertig zijn, vermoedelijk al een gezin hebben gesticht en gewaardeerde moskeebezoekers zijn. Het zijn natuurlijk ook nog eens arme drommels, want een beetje mocro zit in augustus lekker in de Heimat, op de stranden van Cabo Negro, Martil en Smir.

Ik ging even checken of de NPO nog bericht had over het gedonder in het De Miranda - het is immers volop komkommertijd - maar de staatsomroep kwam slechts met een verschrikkelijk bericht uit het thuisland van onze geliefde medelanders: Marokkaanse vrouwen in boerka’s en boerkini’s worden geweigerd op de stranden aldaar omdat ze viezzz en onhygiënisch zouden zijn. De nauwelijks verstaanbare “correspondente” mompelde iets over islamofobie, maar volgens mij moet ze dan maar een klacht bij koning Mo indienen en niet bij de NPO.

Ik ging eens even googelen op de trefwoorden ‘Marokkanen’ en ‘zwembadterreur’, over de laatste vier decennia, en mijn chromeboekje sloeg op hol.

Zo las ik dat het De Mirandabad al in 2014 kampte met een reeks incidenten, waaronder aanrandingen. Om overlast te beperken, werd in mei 2014 een zwembadpas ingevoerd voor bezoekers van 14 jaar en ouder. Met deze pas konden overlastgevers een toegangsverbod krijgen. Echter, het systeem had nadelen: het gold niet voor kinderen jonger dan 14 jaar (die vaak bij incidenten betrokken waren), bezoekers konden over het hek klimmen, en het systeem veroorzaakte lange wachtrijen en privacyschendingen. In 2017 overwoog wethouder Eric van der Burg de pas af te schaffen en alternatieven te onderzoeken, zoals digitale kaartjes. Uiteindelijk werd de zwembadpas op voorspraak van de Commissie Persoonsgegevens Amsterdam (CPA) afgeschaft.

Die laatste zin zegt alles over Amsterdam: de zwembadpas werd op voorspraak van de Commissie Persoonsgegevens Amsterdam (CPA) afgeschaft wegens discriminatie, racisme en islamofobie!  Ongelofelijk toch?

De krantjes van het Vlaamse mediakartel berichten amper nog over de ontelbare zwembadoorlogen in Belgikistan en Hollandastan en dat is wel eens anders geweest. Neem dit verhaal in Trouw uit 1998, geschreven door een team van vijf sterverslaggevers! De schokkende reportage stond notabene op de voorpagina.

Leest en huivert!

Trots als een pauw was Amstelveen vier jaar geleden op zijn fonkelnieuwe zwemparadijs De Meerkamp. Met golfslagbad, glijbaan, waterkreek, whirlpools, Turkse stoombaden, een buitenbad en een overdekt wedstrijdbad was De Meerkamp in één klap het grootste en mooiste recreatiebad in de Amsterdamse regio. Vanuit Aalsmeer en Uithoorn kwamen mensen er zwemmen. En dankzij de sneltram tussen Amsterdam en Amstelveen hadden ook Amsterdamse zwemmers De Meerkamp al snel ontdekt. Het liep storm aan de Van der Hooplaan. Maar de wet dream werd een nachtmerrie. Het begon met het kraken van bagagekluisjes, fietsendiefstal en vandalisme. Na een jaar werd het nog vervelender, toen een dertienjarig meisje aangifte deed van aanranding. Twee jongens hadden haar in haar borsten en billen geknepen en tussen haar benen gegrepen. Het zou het begin worden van een eindeloze reeks incidenten. Vorig jaar zomer was de zwarte lijst van De Meerkamp aangegroeid tot 77 namen van jongens die het zwembad niet meer in mochten, omdat ze meisjes hadden betast in hun kruis of op hun borsten of agressief waren geweest. De meesten van hen kwamen uit Amsterdam en waren van Marokkaanse komaf. Ook in andere zwembaden hebben Marokkaanse jongens intussen een bedenkelijke reputatie opgebouwd. “Over het algemeen zijn het Marokkaanse jongens die de meeste overlast veroorzaken”, zegt adjunct-directeur André Timmerman van Sportfondsen Nederland, de instelling die een honderdtal zwembaden exploiteert.

De journalisten van Trouw leggen verschillende zwembaden onder de loep, waaronder eentje in Utrecht: Peter ziet eruit zoals een badmeester eruit hoort te zien: gespierd, gebruind, het haar kort geknipt. Relaxed maakt hij zijn ronde door aquacenter Den Hommel aan de rand van Utrecht. Ten dele is die ontspannen houding schijn, want af en toe is Peter bang. Voor Marokkaanse jochies. “Een paar jaar geleden heeft iemand geprobeerd me dood te steken. Hij bedreigde me met een mes. Het bleek een knul van veertien jaar te zijn”, vertelt hij. Deze vrijdagavond is het betrekkelijk rustig in Den Hommel. De zes medewerkers hoeven maar af en toe in te grijpen. Als een paar jongens proberen zonder te betalen binnen te komen, omdat ze “alleen maar even komen kijken”, verschijnt de beveiligingsbeambte in uniform op het toneel. Hij is sinds twee weken weer de hele avond in Den Hommel vanwege de problemen die Marokkaanse jongeren er veroorzaakten. Geen kwajongensstreken, maar het zware werk: bedreiging, mishandeling en aanranding en verkrachting van meisjes in het zwembad.

Ik ging nog even verder googelen op ‘Marokkanen’ en problemen in Amsterdamse zwembaden als De Meerkamp, het Jan van Galenbad, het Flevoparkbad en het Sloterparkbad in Amsterdam-West, en het is werkelijk ongelofelijk dat er niets, maar dan ook niets gebeurt op gemeentelijke niveau om deze narigheid te bestrijden. In het Sloterparkbad deed men een poos geleden een Halsemaatje: zwichten voor mocroterreur en de boel sluiten.

Ik citeer: Het bad weet niet wat het tegen het wangedrag van een groep van dertig tot veertig Marokkaanse jongens moet doen. Stadsdeel Geuzenveld/Slotermeer staat volgens stadsdeelbestuurder Hans van Lier op het punt in te grijpen, maar weigert te zeggen hoe. Het bad is al sinds september dicht vanwege de raddraaiers, die tussen de twaalf en achttien jaar oud zijn. Kluisjes werden systematisch leeggehaald, wasbakken en toiletdeuren werden gesloopt en andere badgasten werden geïntimideerd. Personeel werd ernstig bedreigd en zelfs geslagen, aldus directeur Jan Evert Veer van Optisport Amsterdam, de beheerder. Het Jeugd Service Team, dat onder leiding van de politie toezicht houdt in het zwembad, heeft weinig kunnen uitrichten. De politie vindt dat het zwembad verder zelf verantwoordelijk is voor de problemen. ''Wij geven wel advies hoe het de situatie kan verbeteren,'' aldus een politiewoordvoerder.

Wat ik nog het meest schokkend vind aan dit alles, is dat Trouw destijds zo’n geweldige krant was. Het was de tijd van Letter & Geest, de legendarische bijlage. Ik heb Jaffe Vink geïnterviewd voor mijn serie Europese Patriotten, op GeenStijl, en dit citaat uit het interview spreekt boekdelen.

Zes jaar later schreef Chris Rutenfrans, criminoloog van beroep, die ik had binnengehaald als redacteur voor Letter&Geest , een artikel over de hoge criminaliteit onder Antillianen en Marokkanen, onder de kop: ‘Onze cultuur is de beste’. Het veroorzaakte consternatie op de redactie. Hier een fragment:

“Onze cultuur is het beste." Het bewijs daarvoor leveren de grote aantallen mensen uit andere culturen, die hier naartoe komen om te ontvluchten aan de honger, armoede en onderdrukking in hun eigen land. Het omgekeerde komt veel minder voor. Alle economische en politieke vluchtelingen die naar het Westen trekken, stemmen met hun voeten voor de Westerse cultuur en tegen hun eigen cultuur. Zij vinden onze cultuur beter omdat ze meer kansen biedt op welvaart en omdat ze de mensenrechten niet alleen met de mond belijdt maar ook in de praktijk brengt. De kern van de westerse cultuur is dat aan het individu een autonome waarde wordt toegekend, een waarde onafhankelijk van afkomst, bezit, sekse, of politieke voorkeur. Die autonome waarde van het individu ligt niet alleen ten grondslag aan de vrijheid die politieke vluchtelingen, maar ook aan de welvaart die economische vluchtelingen hier zoeken. Van mensen die hun eigen cultuur hebben opgegeven om toe te treden tot de onze, mag je verwachten dat zij zich die cultuur ook eigen maken en voor hun kinderen de voorwaarden creëren om er deel aan te hebben. Kort gezegd: ze moeten met ons meedoen.”

Hoe kan een krant als Trouw in nog geen twee decennia verworden zijn tot de meest zielige, sneue en overbodige krant van Nederland, de oikofobe palliewappieroeptoeter waarin Tofik Dibi aan zijn gerief komt. Het blaadje is gelukkig op sterven na dood, want de gemiddelde leeftijd van de lezer op de terp is boven de 75.