Geenstijl

Hamas weigert haar macht over te dragen in ruil voor voedsel, verkiezingen en vrede

Nieuwsuur maakte een reportage over de chaos in Syrië, en vroeg zich af wie daar een belang bij heeft. Druzen worden etnisch gezuiverd, ondanks dat ze zich als moslims voordoen om niet geslacht te worden. Powned was minder subtiel, minderheden worden in Syrië onthoofd. Waarom stelt Nieuwsuur niet dezelfde vragen over Hamas?

De leiders van Hamas in Qatar hebben geen enkel belang bij vrede, ze hebben er deze week weer voor bedankt. Ze zien de hongersnood in de Gazastrook als een ultiem PR wapen om het internationale draagvlak onder Israël af te breken, de eerste stap naar de vernietiging van Israël, hun enige en heilige doel. Zelfs premier Dick Schoof trapt erin.

Israël heeft geen belang bij Arabieren in nood. Het kost hun westerse goodwill die ze hard nodig hebben om te overleven in de zandbak. De afgelopen tachtig jaar is de bevolking van de bezette gebieden vervijfvoudigd, en het aantal Arabieren in Israël is verdertienvoudigd, ze leven in ongekende vrijheid. Dit is het omgekeerde van genocide.

Tussen 7 oktober 2023 en januari 2025 ging er  1.776.694 ton noodhulp de Gazastrook in, daar wonen ruim twee miljoen mensen. 84% van die noodhulp was voedsel. Deel het op elkaar en je komt op anderhalve kilogram noodhulp per persoon per dag. Deze hulp kwam niet bij iedereen aan, het werd dus misbruikt voor militaire voorraden en wapens.

De kunstmest die bedoeld was voor landbouw wordt gemengd met de suiker die bedoeld was voor directe voedselhulp. Dit wordt geplaatst in waterleidingen die onder militaire bescherming door Israël waren aangelegd, en trots werden opgegraven door Hamas. De geïmproviseerde raketten van Hamas bestaan al decennialang uit noodhulp.

De Iron Dome klinkt leuk, totdat je miljarden uitgeeft om miljoenen aan misbruikte humanitaire hulp uit de lucht te schieten. Hamas betaalt bijna niets. De weg naar vrede is in de zandbak een onmogelijk geitenpaadje, maar begint ermee dat voedselhulp niet via een ongekozen terreurorganisatie achterovergedrukt, misbruikt en verkocht wordt.

Ondertussen zien we in de publieke opinie het tegenovergestelde. Israël wordt verantwoordelijk gehouden voor noodhulp die de Gazastrook ingaat maar niet bij iedereen aankomt. Als er vervolgens een nieuwe organisatie wordt opgezet, wordt deze aangevallen door Hamas die haar voedselmonopolie en macht niet kwijt wil.

Hamas heeft decennialang noodhulp afgeroomd om strategische voorraden aan te leggen en militairen op dubbel rantsoen te zetten. Trainen en spieren kweken is een kwestie van veel eten, vooral eiwit. Een leger marcheert niet op een lege maag, dus wie een oorlog organiseert, denkt niet alleen aan wapens en munitie, maar ook aan voedsel.

Je kan inmiddels de rang van iemand in het leger van Hamas simpel aflezen aan hun BMI. Die terroristen hebben meer gegeten voor en tijdens deze oorlog. Hulporganisaties die nu nog op een berg voedsel zitten die nog niet is uitgedeeld aan een noodlijdende bevolking, lijken op een militair strategische voorraad onder een slechte dekmantel.

Hamas heeft meer Palestijnen vermoord dan Joden. (meer incompetentie dan een gebrek aan ambitie). Hun ministerie van gezondheid telt alles bij elkaar op. Door Hamas doodgemartelde journalisten, voedselafhalers en oppositie worden samengenomen met overleden terroristen, burgerslachtoffers, kindsoldaten, zieken en bejaarden.

Die kindsoldaten zijn overigens ook een cadeautje van UNWRA. Het lesmateriaal van UNWRA was dermate hersenspoelende Jodenhaat dat pubers degradeerden tot hersenloze zombies, klaar voor zelfmoordmissies. (PDF). UNWRA besteedde vier keer zoveel per persoon als de UNHCR, maar maakte zich via deze weg compleet onmogelijk.

Het is maar de vraag of Hamasleiders in Qatar nog spreken namens hun eigen volk. Er zijn al 19 jaar geen verkiezingen in de bezette gebieden geweest en Hamas is dermate verzwakt dat het geen controle meer heeft over haar eigen en concurrente milities. Stel er komt over een paar jaar een mooi stukje papier uit Qatar, levert dat dan vrede?

Frankrijk kan een Palestijnse staat erkennen, maar beide delen missen al decennia vrije verkiezingen en dus een legitieme vertegenwoordiging. De vraag is een beetje wat je precies erkent, met wie je kiest te praten en of daar iets vruchtbaars uit kan ontstaan. Hoe zorg je dat je echt met de bevolking praat, en niet met dictators of terroristen?

Hamas hangt de vlag uit bij zulke berichten. Frankrijk, Dick Schoof en vele anderen trappen precies in de strategie die ze uitzetten. Hamas is gebaat bij zo veel mogelijk ellende en uitgehongerde kinderen. Het levert hun donaties die ze niet kunnen omzetten in noodhulp, een imago als verzetsstrijder en een nieuwe generatie kindsoldaten.

Hamas zal vanuit Qatar net zo lang onderhandelen totdat ze een akkoord krijgen waarbij ze alle vorige oorlogen kunnen herhalen, het liefst grootschaliger en succesvoller. Wie dat afwacht, accepteert terreur en honger in de Gazastrook en de genocide van Joden. Het is tijd voor een Afrikaanse of Aziatische VN-vredesmacht die voedsel uitdeelt.

De enige kans op vrede is zonder Hamas.