Geenstijl

I AM A DANCING CLOWN

Mensen die hun plek kennen, die zijn zeldzaam. Zeker in de totaal losgezongen wereld der internationale beroemdheden. Media en massa kunnen het maar niet weerstaan om tussen de ivoren torens van clowns en kunstenaars te wroeten naar baanbrekende inzichten. Ze hunkeren ernaar om de les te worden gelezen door mensen die als het erop aankomt geen greintje besef hebben van een normaal, alledaags leven of het reilen en zeilen van de (geo)politiek. Langs elke rode loper staan quotejes-hengelende hyena's die, in plaats van vragen te stellen over dingen waar de sterren wel verstand van hebben, willen weten wat Taylor Swift en Brad Pitt vinden van de verkiezingen of nog erger: het conflict in het Midden-Oosten. Iets waar veel celebs gretig gebruik van maken, want wie zijn podium niet gebruikt voor het etaleren van de juiste meningen is een verrader. Zo niet Bill Burr. Niet alleen een van de betere komieken van zijn generatie, ook een schoenmaker die weet waar zijn leest ophoudt. Onlangs maakte Burr een GRAP over CEO-killer Luigi Mangione (zoals hij al eens eerder deed). Voor media reden genoeg om Burr bij de uitreiking van de Mark Twain Prize aan collega Conan O'Brien aan de tand te voelen over de recente ontwikkelingen in de Mangione-zaak. Daarop was Burr duidelijk: blijf met je ophefgeile poten van mijn gebit af. "I went to summer school three out of four years in high school. I'm not qualified to talk about this. (...) You guys need to get your balls back. This is not my job, I am a dancing clown." Amen.