Hoe de proleten van de asielindustrie helemaal Gillis gingen op het durpje Deurne

Morgen (maandag) rond 10:00 uur zijn er weer asielinstroomcijfers voor week 10. Ongetwijfeld weer "ongeveer 700" en dat is 'best weinig' volgens sommigen. Maar 'best veel' als je als 33-jarige zolderdochter of  dito -zoon op een starterswoning zit te wachten bij je ouders thuis. Het Strengste Asielbeleid OOIT van regeringspartij PVV is een wassen neus en op de verantwoordelijke ministeries roepen ruimbetaalde beleidsambtenaren op hun gratis dienstfietsen lachend "Fabertje, Fabertje, wat doe je nu?"

Het meest ontluisterende verhaal over de asielmaffia stond dit weekend in de Volkskrant. De welwillende burgers van het welwillende dorpje Deurne vergaderden DERTIG KEER welwillend over een welwillende kleinschalige asielopvang voor 30 fighting age men from islam countries jeugdige asielzoekers. Ze zouden het schaffen, die Spreidingswet. Ze zijn Deurne verdorie. Het Dorp uit het lied van Wim Sonneveld. Met dat tuinpad van mijn vader.

PLOT TWIST

En dan ontploft de zaak plots, zoals in Deurne al twee keer eerder gebeurde. Op woensdag 22 januari 2025 krijgen omwonenden een brief met de mededeling dat het gemeentebestuur van plan is tijdelijke opvang te organiseren op het terrein van de hovenier voor 168 vluchtelingen – veel meer dan de dertig volgens de 1-procentsnorm.

Als omwonenden op het gemeentehuis worden bijgepraat, gaat het helemaal mis. Omdat burgemeester Buter niet wil uitsluiten dat de tijdelijke opvang een permanente wordt, lopen de vijftig genodigden boos weg.

De nieuwe tijd, net wat u zegt.