Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

Het geklaag, geween en tandengeknars der Nederlandse media naar aanleiding van de neutralisatie van hun geliefde en altoos goedlachse vrijheidsstrijder Hassan Nasrallah was tot in de Algarve te horen. Alsof er een lieve oom - een kruising tussen Edwin Rutten, Barend Barendse, Kees Schilperoort en Bromsnor - naar zijn Schepper was teruggeroepen. En het waren sowieso al trieste tijden voor het vaderlandse hoernaille, want de Mossad, de Shin Bet en het Israëlische leger zijn bezig met een grote schoonmaak van het Midden-Oosten.

Iraanse, Syrische, Libanese en Palestijnse kopstukken - alias de As van de Haat en het Kwaad - worden tot groot verdriet van de de schrijvende apen van het Vlaamse mediakartel systematisch geruimd alsof het straathonden in Istanboel of Boekarest zijn.

De Volkskrant en de NRC - moderne varianten van de Völkischer Beobachter - spannen de kroon met weerzinwekkende antisemitische agitprop en anderzijds het bewieroken van de meest smerige en meedogenloze islamitische terreurbewegingen.

Ik had mij voorgenomen nooit meer iets te schrijven over Asha ten Broeke - het bipolaire huiskamerolifantje van de Azijnbode - maar deze week ging de hysterische oliebol helemaal los in haar column.

‘Piep piep boem!’, stond er in koeienletters op de New York Post nadat Israël de piepers van bijna drieduizend Hezbollahstrijders had laten ontploffen. Naast deze komisch bedoelde kop plaatste de krant een foto van een dode of gewonde man op een scooter, een grote wond op zijn heup. In deze krant schreef iemand dat het ‘Netflix-gevoel moeilijk te onderdrukken was’, ‘een spectaculaire aanval die je eerder in spionagefilms verwacht dan in het echte leven’. Ik vraag me af of kranten er ook op deze manier over hadden geschreven als de situatie omgekeerd was geweest: als Hezbollah of Hamas duizenden piepers had gesaboteerd om zoveel mogelijk Israëlische militairen te doden of verwonden, willens en wetens het risico nemend dat de explosies zouden plaatsvinden in de rij bij de groentewinkel of in het gezicht van een klein meisje. Had men daar lollige krantenkoppen over gemaakt? Het ‘Netflix-gevoel’ benoemd? Of hadden de media dan gerept over een laffe terroristische aanslag? Zou onze regering haar medeleven hebben betuigd aan de getroffen soldaten en hun gezinnen, en Israël gesteund hebben in zijn vergeldingsaanval? Dat omdraaien, dat doe ik vaker, als gedachte-experiment wanneer ik me afvraag door welke bril we naar bepaalde gebeurtenissen kijken. Ik ben vooral beducht voor de bril van de staat Israël, die de groepen die hij bestrijdt en onderdrukt systematisch ontmenselijkt.

Nou, bal gehakt: de Flintstones van de Hezbollah zijn helegaar niet in staat plofpiepers te maken. Waarom denk je dat van de 2 miljard mohammedanen slechts 3 mannen de Nobelprijs voor de Scheikunde wisten te winnen? Daarentegen wonnen 36 joden die prijs en dat is geen geringe prestatie als je in ogenschouw neemt dat er maar 15 miljoen joden zijn wereldwijd (dat hadden er veel meer kunnen zijn, maar dat leg ik je een andere keer wel uit, Bessie Turf).

En dan deze zin: Ik ben vooral beducht voor de bril van de staat Israël, die de groepen die hij bestrijdt en onderdrukt systematisch ontmenselijkt.

Hoe krijg je het uit je toetsenbord geramd? Hamas en de Hezbollah zijn meesters in het ontmenselijken, en vooral als het over vrouwen en letterbakgekkies als Ten Broeke gaat. En met de bril van Israël is helemaal niets mis, maar met de roze uilenbril van Asha wel. Het blijft bizar hoe de Groenlinksoïden de meest gruwelijke variant van het mohammedanisme blijven verdedigen, zelfs tot hun kop op het schavot ligt en een grijnzende Mo de Beul met zijn fonkelend kromzwaard de woke koppen van de rompen splijt. Een andere verklaring voor dit pathetische Stockholm-syndroom is virulent antisemitisme en Israël-haat, meer kan ik er ook niet van maken.

De Hezbollah mag dan geen briljante aanslagen met pagers kunnen uitvoeren en dus niet Nobelprijs-waardig zijn, de padvindersclub blinkt wel uit in laffe, oldschool aanslagen op onschuldige burgers. Kijk maar even naar dit lijstje en naar deze opsomming van de onverdachte Henry Jackson Society. Een “verzetsdaad” die volkomen vergeten is door de Nederlandse media, is de bomaanslag op het gebouw van de Asociación Mutual Israelita Argentina (AMIA), een Joods cultureel centrum in Buenos Aires, op 18 juli 1994. Het was de dodelijkste bomexplosie in Argentinië sinds de Tweede Wereldoorlog. Er vielen 85 doden, die vrijwel allemaal joods waren. De aanslag kwam twee jaar na de aanslag op de Israëlische ambassade in Buenos Aires, waarbij 29 doden vielen. De aanslag werd gepleegd door een 29-jarige islamitische terrorist, genaamd Ibrahim Hussein Berro, een lid van Hezbollah, die later in Buenos Aires vakkundig geruimd werd door de Mossad. De Israëli’s vergeten niets, denk maar aan München.

De Nederlandse media doen altijd heel moeilijk en ingewikkeld over wraak - behalve als het mohammedaanse eerwraak betreft, want dan is het, net als clitoridectomie en het kindhuwelijk, inheemse folklore waar wij respect voor moeten hebben en waar wij bovendien veel van kunnen leren - maar de Israëli’s wonen nu eenmaal in het Midden-Oosten en daar gelden andere omgangsvormen. Zie Deuteronomium 19 vers 21: En uw oog zal niet verschonen; ziel om ziel, oog om oog, tand om tand, hand om hand, voet om voet.

De Heere Jezus kende zijn klassiekers, maar - eigenwijs als hij was - predikte een nieuwe versie, die gretig werd opgetekend door zijn apostel Mattheüs:

Gij hebt gehoord, dat gezegd is: Oog om oog, en tand om tand. Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe; En zo iemand met u rechten wil, en uw rok nemen, laat hem ook den mantel; En zo wie u zal dwingen een mijl te gaan, gaat met hem twee mijlen. Geeft dengene, die iets van u bidt, en keert u niet af van dengene, die van u lenen wil. Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben, en uw vijand zult gij haten. Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen.

Allemaal fijn policor geleuter dat er bij GroenLinks en de paar abonnees van Trouw inglijdt als Gods woord in een ouderling (ik had een vieze versie m.b.t. meester Cindy Smeets in gedachten, maar de kinderen lezen mee), maar waar het hedendaagse Israël niets aan heeft.

Ik volg de Hezbollah - maar ook Hamas, de Moslimbroeders en het FIS in Algerije - al sinds mijn studie aan de UVA (van 1985 tot 1991). Mijn doctoraal scriptie ging over de jihad en islamitisch geinspireerd terrorisme. Ik moet eerlijk zeggen dat ik jarenlang vergoelijkend heb geschreven over de Partij van God. Begin jaren negentig was ik correspondent in Beiroet voor onder andere Het Parool, en mettertijd bouwde ik goede contacten op met de Hezbollah. In 1995 maakte ik met Evert Schreur een reportage over de Hezbollah in Zuid-Libanon voor De Groene Amsterdammer.

We schreven:

Na een rondreis langs de kantoren en trainingskampen van de Hezbollah in Beiroet, de Beka-vallei en Zuid-Libanon hebben we niet de indruk dat de Hezbollah een florerende militante verzetsbeweging is. De bezittingen zijn schaars en overal kom je slecht geklede strijders tegen, al dan niet voorzien van een roestige Kalasjnikov. De zeshonderd parate strijders zie je nooit, ze bewegen zich tussen de frontlinies met Israël en houden zich schuil in de bergen. De voornaamste bezigheid van de gewone huurlingen lijkt het drinken van thee en kletsen over voetbal. Over religie heeft niemand het, op die ene soldaat op het Hezbollah-hoofdkwartier in Baalbek na. Hij begon over Nostradamus, die alle wereldoorlogen, de aids-epidemie en de eindoverwinning van de islam in Europa zou hebben voorspeld. Een andere soldaat viel hem in de rede: ‘Ach, dat was toch een jood.’ ‘Nee, nee, zei de eerste, Nostradamus was een katholiek.’ Gelukkig begonnen ze niet over Cat Stevens, een van de weinige popsterren die moslim is geworden.
We concludeerden aldus:

De vraag doemt op of het grote gevaar van de Hezbollah geen verzinsel is van westerse inlichtingendiensten, een kunstmatig opgeroepen angstbeeld, zoals eerder was gebeurd met de ‘meesterterrorist’ Carlos. Carlos is twintig jaar lang beticht van de meest uiteenlopende aanslagen, maar er zijn vrijwel geen bewijzen voor geleverd. En wat te denken van de terrorist Abu Nidal, die mogelijk is gemanipuleerd door de Isra_ë_lische geheime dienst? De aanslagen op de El Al-balies op de luchthavens van Rome en Wenen (1985) en een synagoge in Istanbul (1986) hebben indertijd geleid tot het afhouden van vredesbesprekingen. En nog steeds zijn veel Israëli's er fel op tegen. Het verzet van de Hezbollah speelt deze tegenstanders in de kaart. Als de Hezbollah niet bestond, zou zij door de Likoed moeten worden uitgevonden.

Mijn motto is: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Bijna dertig jaar na de reportage voor de Groene blijkt dat ik er volkomen naast zat met mijn analyse. Het ware doel van de Hezbollah - opgericht door Iran om zo invloed te krijgen in Libanon - is de bevrijding van Jeruzalem en de vernietiging van Israël. Niets meer en niets minder. De verwoede pogingen van de Nederlandse media om de Hezbollah neer te zetten als een legitieme verzetsbeweging, en nu als het slachtoffer van de zionistische agressie - zijn doorzichtig en potsierlijk. Onderhandelen met deze islamitische terroristenbende is zinloos, want sowieso is het liegen in Libanon uitgevonden. Lees maar: On Live, love, lie. The true Lebanese motto. Masters of discretion and deception, the people of these 10,452 lands have long developed and sharpened the art of lying amidst their towns and cities. If you are lucky enough to be Lebanese, or have ever talked to a Lebanese person, here are some of the most common lies you must’ve heard.

Israël trekt zich gelukkig niets aan van de betweterige inktkoelies van het Vlaamse mediakartel en roeit de mohammedaanse terreurbewegingen die Israël willen vernietigen met wortel en al uit. Het gros van de Libanezen, geboren handelaren met hun Fenisisch dna, zal blij zijn met de verdelging van de Hezbollah, want die club is bad for business. Denk maar aan de “graansilo” van de Hezbollah die het gerestaureerde hart van Beiroet wegvaagde. Hieruit bleek voor de zoveelste keer dat de Partij van God niet in aanmerking komt voor de Nobelprijs voor Scheikunde. De Coalitie of The Willing in het Midden-Oosten zal ook blij zijn met de oorlog van Israël tegen de economie ontwrichtende islamofascisitische terreurbewegingen en mijn voorstel om de Mossad en het Israëlische leger te nomineren voor de Nobelprijs voor de Vrede is zo gek nog niet, zeker niet nadat Yasser Arafat die fopprijs kado kreeg van de gefossiliseerde wappies in Stockholm.