Zandvoortse VrijMiBo
augustus was overrijp en ik had mijn bedenkingen
over een stad waarin even heel veel mensen hadden gewoond
waartussen jij en ik steeds opnieuw probeerden te verklaren
hoe twee mensen zo onbekend waren geraakt
ik zag een man hartgrondig huilen voor een diepe metroschacht
het leek alsof hij het geluid om hem heen inhaleerde
de stoet die langs trok, deelde hem in losse stukken
spektakel is naam genoeg voor een menigte die niet thuis wil blijven
langs verfrommelde servetten vindt ze de weg
ik stond een paar meter van de kade
zocht naar een helikopter die ik wel hoorde maar niet zag
had kalmte zich om mijn nek gewrongen
werden alle schepen aan een touw
de stad uit getrokken
Reaguursels
Dit wil je ook lezen
