Geenstijl

(tevens Stamcafé)

Donderdag 21 september

If you believed they put a man on the moon
(Man on the moon)
If you believe there's nothing up his sleeve
Then nothing is cool (nothing)

Veel gedoe rond Baudet en het eerste mannetje op de maan. De eerste complottheorie die ik ooit hoorde, kwam van Hendrikus van Ingen. De dorpsgek van Ede droeg altijd een alpinopet, een ribfluwelen jasje, een drollenvanger en klompen. Henk stonk een uur in de wind en had wortel geschoten in de Grotestraat, waar hij mensen aanklampte voor een praatje. Ik dorstte zijn vunzige plaggenhut niet te betreden dus ik sprak hem alleen in de veilige winkelstraat. Ach, ieder dorp had vroeger zijn oom Gijs. 

In het vieze huisje van Oom Gijs
Was nog geen water, licht of gas
Het rook er naar sperma en anijs
Wat achteraf begrijplijk was
Wij jongens stonden om Gijs heen
Dan zat hij aan je derde been
En daarna rukte hij zich af
Spoot al zijn zaad in een karaf
En wij naar huis toe op een draf

Ik ben een oprecht mensenmens en maakte altijd tijd vrij voor Henk. In Ede was toch niets te doen en de gesprekjes met de dorpsgek waren de kleine lichtpuntjes in mijn droef bestaan als genderverdwaasde bipolaire puber met ADHD, een spraakgebrek en steenpuisten,  en bovendien was ik een dwerg met een kromme rug die verslaafd was aan vieze seksboekjes. Ome Henkie hield tenminste van mij. 

Iedere conversatie met de dorpsgek eindigde met de maanlanding. Henk was er namelijk van overtuigd dat de mens nooit op de maan was geweest en dat die ‘poppenkast’ in een filmstudio was geënsceneerd.

Jaren later zag ik Capricorn One met O.J. Simpson, een thriller waarin een verslaggever ontdekt dat een vermeende Marslanding door een bemande missie naar de planeet is vervalst via een samenzwering waarbij de regering en - onder dwang - de bemanning zelf betrokken zijn. Hiermee werd de scepsis van Hendrikus van Ingen met terugwerkende kracht bevestigd.

Op inverse.com vond ik een overtuigende analyse van het succes van de film. 

Capricorn One plays to a kind of post-Nixon deep cynicism for anything the U.S. was doing, regardless of political affiliations. As director Peter Hynes famously said, the purpose of the film was to push back on the kneejerk belief that anything anybody saw on TV was automatically real.

*“I grew up in the generation where my parents basically believed if it was in the newspaper it was true,” he told Empire in 2014. “That turned out to be bullshit. My generation was brought up to believe television was true, and that was bullshit too. So I was watching these simulations and I wondered what would happen if someone faked a whole story.” *

*As a thought experiment, Capricorn One feels delightfully transgressive, thrilling, and ultimately, a product of its time. In fact, had a fervent anti-science and anti-NASA sentiment not taken hold with other conspiracy theories, Capricorn One might be remembered more fondly. *

There isan overwhelming amountof evidence that all the NASA moon landings happened, and that there’s no real reason to believe anything was faked for political purposes. But it’s possible that because Capricorn One was moderately successful, the bedrock of Moon-trutherbeliefs flourished in the decades that followed. Capricorn One was the biggest independent movie of 1978 (the year of its wider release). It wasn’t a huge blockbuster, but its influence is probably bigger than anyone realized at the time.

Hendrikus van Ingen verspreidde nog een samenzweringstheorie, namelijk die van de Heidekoningin. Mij was het allang opgevallen dat de jaarlijks verkozen Heidekoningin altijd een heel lelijk, spichtig mormel met cup A was. Ze stonk ook  nog eens uit haar muil omdat ze in aanloop naar de verkiezing op last van de organisatie op een streng dieet van heidekoeken van sponsor bakkerij Onnink - gemaakt van reuzel en schapenkeutels - moest leven. De vaders van de diverse Heidekoninginnen waren steevast duistere figuren in de Edese middenstand en Henk van Ingen fluisterde dat er sprake was van een samenzwering tussen de organisatoren van de Heideweek en de illuminati van Ede (Henk gebruikte die term niet maar had het over de Kinderen van Satan). Henk vond het vooral opvallend dat Ellen Karssen van Sporthuis Karssen nooit gekroond werd tot Heidekoningin. Dat kwam volgens Henk omdat zij Joods bloed had. 

Nu is het een algemeen bekend feit dat Ede het hoogste aantal NSB’ers (de Kinderen van Satan) van Nederland had. Het voordeel daarvan was dat ik goed al heel vroeg Duits leerde, mede door de schlagers die onafgebroken door de kantine van de Chr. voetbalvereniging DTS'35 schalden, maar ook dankzij de gedreven leraar Duits op de Chr. Mavo Beukenlaan, die gewoon nog zijn speldje van de NSB droeg. 

Neem dit gedicht van Jules Deelder, die tijdens zijn enige bezoek aan de Parel van de Veluwe de prestigieuze Ede-Cultuurprijs weigerde vanwege dat NSB-gedoe.

Groeten uit Ede

In belommerde dreven tussen met klimop overwoekerde gevels leunt oorlogsverleden zwaar op het heden

Geur van oud-NSB’ers die stil zijn gaan leven komt mij van ver reeds tegemoet gedreven en ik weet: Dit is Ede!

Paradijs op de Veluwe! In éen dezer tuinen rust Mussert’s gebeente en komt soms z’n geest uit de grond gerezen

Houzee kameraden! Verbleekt en verbeten In zwart uniform en met éen hand geheven in eeuwige groet aan òns zware geweten  Een dolende ziel tussen zwáar foute heesters in de ietwat ver- wilderde Hof van Ede

Al die blinde aanhangers van ingenieur Mussert in Ede werden na de oorlog illuminati (satanskinderen dus, in de woorden van Hendrikus van Ede) en die moesten niets van Joden hebben en hun wereldoverheersing. Maar stel nou, vroeg ik bedeesd aan Henk,  dat het waar is de internationale Jodenheid de wereld en de media overheerst en haar tentakels zelfs tot tot Ede reiken, dan zou die schattige Ellen toch minstens tien jaar achter elkaar Heidekoningin moeten zijn geweest?  Daar had de dorpsgek niet van terug! 

Tijdens mijn volledig mislukte correspondentschap in Beiroet interviewde ik eens een hoge meneer van de Hezbollah in de Bekaa-vallei (ik kauwde tijdens het gesprek op munt en peterselie, want ik had een kegel des doods van de araq). Terwijl Haidar houmous aan het vegen was, somde hij op hij wie er allemaal Joods waren en ‘dus in het wereldcomplot zaten: Saddam Hoessein, Gaddafi, de leiders van Saoedi-Arabië, de koning van Marokko (uiteraard), president Ben Ali van Tunesië enzovoort, Ellen van Sporthuis Karssen in Ede enzovoort. Zelfs de media in Libanon waren in handen van de Joden, terwijl er in het land bij mijn weten op dat moment nog maar één Jood woonde en die was straatarm. Ook die griezel van een Jeremy Corbyn, een zo mogelijk nog grotere antisemiet dan de Breedveldjes, gaf altijd de schuld aan de “zionisten” die voor zijn verschrikkelijke afgang in de politiek hadden gezorgd. Natuurlijk lag het niet aan zijn dorre uitstraling en aan zijn kneiterlinkse verkiezingsprogramma, de langste zelfmoordbrief uit de geschiedenis. Nee, het lag uitsluitend aan de media en een goed verstaander wist meteen op wie of wat hij doelde: de internationale Jodenheid met hun plan om de wereld te veroveren: de Protocollen van de Wijzen van Sion*. *

Ook volgens Nederlandse rappers is alles de schuld van de Joden. Volgens de gesjeesde stadsrapper van Haarlem, Darryll Osenga alias Insayno, waren de vernietigingskampen een broodjeaapverhaal, was de Jodenvervolging een lachertje en de hele holocaust slechts een cover-up voor domme schapen. Uiteindelijk werd deze imbeciele antisemiet geen stadsrapper, tot groot verdriet van de roomblanke culturele elite van Haarlem, die de schuld gaf aan – jawel… de media! 

In het universum van deze rappers ging Anne Frank, met haar witte privilege, in 1944 gewoon op vakantie naar Duitsland en zijn het Bataclan-bloedbad, 9/11, Covid-19 en Islamitische Staat verzinsels van de Mossad die namens de Internationale Jodenheid de wereld overheerst. Rapper Insayno en andere woordkunstenaars zijn geobsedeerd door het Oude Volk. Wat hebben die dekselse Joden rijmelaars als Ali B. (‘ik ben op m’n money as a Jew’) Rachid Appa El Gazaoui, beter bekend als rapper Appa (‘fuck the Talmoed’) en Ismail Houllich alais Ismo (‘ik haat die fuckin’ Joden nog meer dan nazi’s’) toch aangedaan?

Ismo was de afgelopen week in het nieuws omdat hij samen met rappers Boef, Lijpe en rapper Sjors in de stal zit van Taghi’s platenlabel El Chapo. 

In mijn Portugal hoor ik weinig teorias da conspiração in de visserskroegen. Over één ding zijn de digibete zeebonken en keuterboertjes het eens: Portugal wordt geregeerd door de vrijmetselarij. Soms brult een dronkelap iets over de macht van de handvol judeos in Portugal maar dat interesseert de klandizie in mijn stamkroeg In den stinkende roede geen reet. En over het WEF en Davos hoor ik helemaal niemand in de Algarve. En verder ben ik het geheel eens met Martin Bosma: waarom mag je niet geloven in complottheorieën? Wie maakt uit wat een complot is?

P.S. Rob Muntz maakte een prachtige televisieserie over complottheorieën*.* Het grote complot: de wereld verklaard. Illuminati in Nederland.

Verhaal van de dag: 

Jihadpooiers in Syrië willen terug naar mama in Zoetermeer, want misdaad loont in Nederland

Vrijdag 22 september

Ook metal moet nu woke worden. De zanger van de Australische metalband Thy Art is Murder, die in het Tilburgse Poppodium 013 zou optreden, is ontslagen wegens beschuldigingen van transfobe opmerkingen.Thy Art is Murder nam afstand van de opmerkingen van McMahon en benadrukte dat iedereen welkom is bij hun concerten, ongeacht geslacht, seksuele voorkeur of culturele achtergrond. Op Instagram plaatste de band de bekende transgendervlag bestaande uit de kleuren lichtblauw, wit en roze. 

Nou ja! Gelukkig hoeft mijn grote held Dimebag Darrell dit niet meer mee te maken. 

Twee niet zo woke plaatjes van Pantera ter zijner nagedachtenis.

zaterdag 23 september

Als Feyenoord-supporter ben je altijd de lul

In het Algemeen Dagblad een groot verhaal over de twee Nederlandse jongens die 30 jaar geleden de weg kwijt raakten in de Sahara en op een gruwelijke manier aan hun einde kwamen. In die tijd kwam ik vaak in Algerije. In 1991 was ik afgestudeerd op het islamitische fundamentalisme aldaar en sindsdien maakte ik talloze reportages en documentaires in dat schitterende land. 

Het AD: * Op het moment dat Peter Teggelaar (24) en Marc Gilsing (24) dertig jaar geleden met autopech strandden op een afgelegen plek in de Sahara, beseften zij dat ze gingen sterven. In hun laatste dagen schrijven de twee vrienden hartverscheurende afscheidsbrieven in een dagboek dat nu openbaar is. ,,Onze enige échte hel is de gedachte aan jullie verdriet.” Uit het dagboek wordt ook duidelijk hoe het zo mis heeft kunnen gaan. Peter en Marc besluiten niet naar Mali te reizen maar naar Niger. In Tamanrasset, de laatste Algerijnse stad voor het kritieke stuk van 400 kilometer naar Niger, blijken ze een duurbetaalde gids te hebben ingehuurd. Achter het stuur komt de gids terecht op een route die naar een gevaarlijk niemandsland leidt. Als hij daar tientallen kilometers later achter komt, keren ze terug. Ze krijgen een klapband. Wrang genoeg voorspelt Peter in het verslag van zijn eerste woestijnreis, in 1991, het scenario van zijn eigen dood. ‘Wie van de route afwijkt en vervolgens strandt, kan een lift van een nakomende auto wel vergeten en is ten dode opgeschreven.’ De Peugeot 505 kan niet verder. Ze duwen hem nog naar de top van een heuvel en steken hem in brand, om aandacht te trekken. Tevergeefs. In de verzengende hitte en met nog slechts een paar liter water op voorraad, begint het tweetal te schrijven. Serieuze boodschappen worden afgewisseld met luchtige zaken.*

Toentertijd was Dick den Haas onze ambassadeur in Algiers en ik mocht graag met hem borrelen. Een old school diplomaat. Hij had als eerste de brieven van de jongens gelezen en vertelde mij dat ze vrij gedetailleerd hun einde beschreven. De meest bizarre maar ook wel weer komische zin uit de brieven was: “als Feyenoord-supporter ben je altijd de lul.” 

Zeven jaar later zou mijn boezemvriend Ferdinand met twee maten in de Sahara op gruwelijke wijze vermoord worden. Een bericht uit Trouw: 

Het leger in Mali heeft dinsdag in het noorden van het Afrikaanse land de levenloze lichamen van drie Nederlandse mannen gevonden. Volgens het ministerie van buitenlandse zaken zijn de drie toeristen ,,naar alle waarschijnlijkheid vermoord''. Ze waren half februari vertrokken voor een autovakantie die hen via Tunesië en Algerije naar Mali voerde. Het gebied staat bekend als gevaarlijk, omdat roversbendes de omgeving onveilig maken. Het Franse persbureau AFP meldde gisteravond de namen van de drie slachtoffers: Aart Uittenboogaard (44), Ferdinand Smit (41) en Hans Sint (37). Een woordvoerder van het ministerie van buitenlandse zaken heeft hun identiteit desgevraagd bevestigd. De drie mannen kenden elkaar van hun gezamenlijke diensttijd als Unifil-officier in Zuid-Libanon, medio jaren tachtig. Een van hen was diplomaat, arabist en archeoloog en zou in mei van dit jaar promoveren aan de Universiteit van Amsterdam op een proefschrift over de hezbollah. Een van zijn vrienden zou als jurist werken op een notariskantoor in Amsterdam. De ander was directeur personeel en organisatie bij een telecommunicatiebedrijf.

Ferdinand was gepromoveerd op de sjiieten in Libanon en Syrië en wist alles over de Hezbollah. Op zijn 38ste al had hij een indrukwekkende carrière als diplomaat gemaakt en was hard op weg de jongste Nederlandse ambassadeur te worden. Wij  waren in eenzelfde streng milieu opgegroeid. In plaats van televisie  waren er boeken geweest, duizenden boeken. Eerst de kinderbijbel van Anne de Vries en daarna de Statenvertaling uit het begin van de zeventiende eeuw. We lagen 's avonds met een zaklantaarn onder de dekens te lezen en zaten als peuters vooraan tijdens het wekelijkse voorleesuur in de openbare bibliotheek. Onze opvoeding was onlosmakelijk verstrengeld met een met hel en verdoemenis verbonden Godsbesef, dat we door de jaren heen hadden weggezopen en weggeredeneerd. In Israël was onze liefde voor de bijbel ontdaan van de loodzware eschatologische ballast en we voelden ons thuis in het Beloofde Land. Met steden als Bethlehem, Jeruzalem en Jericho waren wij in onze prille jeugd net zo vertrouwd geraakt als Hoogezand en Sappemeer. Onze fantasie was gevoed door bloedige veldslagen en koningsdrama's, opgeschreven in een bloemrijke taal die niemand meer leek te begrijpen. We konden in de kroegen in Beiroet en Jeruzalem verontwaardigd foeteren op de jeugd, die niet meer wist wat een KaÏnsteken, een Salomonsoordeel, een Jobstijding, een Jakobsladder en een Babylonische spraakverwarring waren. Ferdinand en ik testten elkaars bijbelkennis tijdens afmattende voettochten door de bergen en heuvels rond Jeruzalem  en tijdens lange autotochten door Zuid-Libanon. Ferdinand was een goede bron voor mij, want hij was door BuZa uitgeleend aan de VN en zijn kantoor zat naast het kantoor van Yasser Arafat in Gaza. 

Met twee vrienden wilde hij in dat rampjaar in een tweedehands Peugeot van Zuid-Spanje via de Sahara naar Bamako in Mali rijden, waar ze de auto wilden verkopen, om daarna terug te vliegen naar Nederland. Gewoon voor de lol. Ze waren al een paar keer eerder met de auto naar Oekraïne gereden en hadden de barrel daar verkocht. Een negatief reisadvies van de Nederlandse regering, vanwege het geweld in Algerije en de rebellerende Toeareg in het noorden van Mali, hadden ze in de wind geslagen, ze hadden de barre reis door de Sahara al eerder gemaakt. Een dag voor zijn vertrek belde Ferdinand mij nog, hij was zeer vrolijk en had zin in het avontuur. Arnold Karskens heeft tot in de details uitgezocht hoe de gruwelijke reis verlopen is. 

\

zondag 24 september

Ajax is dood

Heel onverwacht na te zijn uitgegleden

Is Ajax zacht en kalm overleden

Wij zagen het al weken hoe hij zakte

En tekenen gaf van verregaande zwakte

Zingen wij nu iets teders, zachts en zoets

Van de doden niets dan goeds.

Moeder, ik verzuip

De Cup staat in de Kuip.

Verteerd door wraakgevoel en jaloezie

Zonk hij steeds dieper in melancholie

En liep al gauw met plannen rond voor zelfmoord

Door het daverende succes van zusje Feyenoord

Zijn afgang te verdragen viel niet mee

Voor Ajax: R.I.P.

De rest van dit ontroerende requiem van Gerard Cox kunt u hier beluisteren. 

Wat ik nooit begrepen heb: in de jaren tachtig kwamen er nooit meer dan 10.000 toeschouwers in De Meer, terwijl er in de ArenA ineens iedere zondag 50.000 gasten zaten. Ik bezocht alle thuiswedstrijden in die goeie ouwe Meer. Je had toen nog volkshelden als Dick Schoenaker, Edo Ophof en Peter Boeve, Kees Zwamburg en Pietje Hamburg. Pietje Schrijvers, ‘de Beer van de Meer’ die later ‘de Bolle van Zwolle’ werd, dichtte de goal.

Er was altijd een gezellige dikke mijnheer met een versleten schoudertas die Koetjesrepen verkocht die vier keer zo duur waren als bij de Spar, maar die man bedoelde het ook niet slecht, enfin. Ik ging dan altijd indrinken (acht kopstoten) bij het legendarische café Meerzicht, inderdaad met uitzicht op *De Meer. *

Café Meerzicht is nu een of andere troosteloze yuppentent die de Avonden heet, met Gijs Groenteman (met zijn Vanenburg-piepstem) als hipste buurman. 

Om vijf voor half drie kocht ik een kaartje voor 7 gulden en strompelde naar Vak O, waar Jan Rot al “Ivanhoe!”stond te brullen. Er waren nooit meer dan 10.000 toeschouwers, voor het merendeel Mokums schorriemorrie en verder keurig en hardwerkend volk. De enige dissonante toon kwam eigenlijk van een paar Surinamers die altijd heel opzichtig stonden te blowen en waar je geen ruzie mee wilde maken, maar die wel gezellig waren. Slechte scheidsrechters scholden we uit voor ‘vriend van Van Swieten’. Ignace van Swieten was net als de scheidsrechters Leo Horn, Jacques d’Ancona, John Blankenstein, Frans Derks en Jan Keizer van de verkeerde kant, namelijk. Toen kwamen al die rellen met zogenaamde supporters van de F-side, ADO, Utrecht, Feyenoord en MVV en toen werden we ineens gefouilleerd bij de ingang en mocht die gezellige dikke mijnheer plotseling geen Koetjesrepen meer verkopen “vanwege de veiligheidssituatie”. Ik verhuisde naar het Midden-Oosten, Ajax naar de snelkookpan in kanswijk De Bijlmer en we verloren elkaar uit het oog. 

Op de plek van die sacrale Meer is toen sociale woningbouw verrezen, vol hangkansenparels die het leven verzieken van de woke volidioten die daar uit ideologische diversiteitsoverwegingen een hut hebben gekocht die ze nooit meer kunnen verkopen. Zeg maar IJburg, maar dan dichter bij de Oosterbegraafplaats. Enfin, ineens zaten er 50.000 “supporters” in de ArenA. Waar kwamen die vandaan? In de skyboxen zaten foute ondernemers met vieze stoephoeren te snuiven, bubbels te slurpen en notabene tijdens de wedstrijden naar video’s te kijken van optredens van Lee Towers. 

Maandag 25 september