Geenstijl

Het mag wat kosten

Heeft u al gehoord van de Ik rij MONO-campagne over het rijden zonder telefoon in uw klauwen? We mogen hopen van wel, want het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat gaf vorig jaar maart ruim drie ton uit om deze boodschap uw leven in te pompen en besteedde in het najaar nogmaals ruim een half miljoen euro aan een infantiele campagne. Let wel, die in totaal acht ton waren alleen de kosten voor de publicaties, het geld dat is uitgegeven aan het reclamebureau, de werkgroepen, en de betrokken ambtenaren die nodig waren om deze compleet onzinnige Mij Nie Appen-bullshit te bedenken komt daar nog bij. Dure grapjes die volgens de controlerende paarse broeken-rapporten (hier en hier) allerlei doelstellingen en KPI's behaalden, maar één klein dingetje niet bereikten: minder mobieltjes achter het stuur. De politie deelde in 2022 liefst 179.295 boetes uit voor rijden met een mobieltje in de poten en dat zijn zo'n 40.000 begrotingsgatvullers meer dan het jaar daarvoor. Uiteraard droegen de nieuwe smartphone flitsers bij aan deze verhoging, maar ook bij de fietsers, brommers en andere vervoersmiddelen zien we een stijging, dus we kunnen wel stellen dat de campagneboodschap zijn doel ruimschoots mistte. Ruim 800.000 euro later en nog steeds hangt iedereen en zijn John de Mol aan de telefoon achter het stuur. Weggegooid geld, maar gelukkig bieden de ingehuurde propagandamanagers altijd een oplossing: "Het is van belang deze nieuwe invalshoek consistent te blijven communiceren in nieuwe campagne flights." Oftewel meer, meer, meer van deze geldverspilling. We hebben tenslotte geld zat.