Geenstijl

Nogal een intersectie van een aantal prangende kwesties

Het zit dus zo. De Nieuw-Zeelandse journalist Charlotte Bellis werkte voor de Qatarese nieuwszender Al Jazeera, waarvoor ze onder meer verslag deed vanuit Afghanistan. In een open brief omschrijft ze zichzelf als "being that Kiwi journalist who asked the Taliban in their inaugural press conference; "what will you do to protect the rights of women and girls?"" Maar toen kwam ze er in Qatar achter dat ze zwanger was van haar Belgische vriend. En ongetrouwd zwanger raken in Qatar is illegaal. De dokters mochten haar niet helpen en ze moest halsoverkop het land verlaten. 

(Hier even een pauze: dit is dus waarom Qatar geen gewoon land is waar je gewoon naar toegaat om gewoon dingen te doen: dit is waarom Qatar een ontzettend stom kutland is. En dit is waarom Al Jazeera geen gewone nieuwszender is, waarvoor je als Nederlandse journalist gewoon kunt werken. Wij snappen dat Charlotte Bellis op dit moment andere dingen aan haar hoofd heeft, maar misschien had ze een keertje aan de Qatarese autoriteiten de vraag "what will you do to protect the rights of women and girls?" kunnen stellen en dan ook op kunnen letten bij het antwoord.)

Maar goed. Bellis moest dus weg uit Qatar en vertrok naar Afghanistan (bekend van tv), waar ze haar journalistieke connecties gebruikte om ervoor te zorgen dat ze wordt behandeld als 'getrouwde' vrouw. Zwanger zijn in Afghanistan is medisch gezien uiteraard geen pretje, dus Bellis wilde naar Nieuw-Zeeland vertrekken. En dan nu het probleem. In Nieuw-Zeeland zijn ze de afgelopen twee jaar nogal van het GRENZEN DICHT, ook voor Nieuw-Zeelanders. Daar zeggen ze dikke bult, eigen schuld, er is geen plek in de quarantainelocaties, vult u maar even 59 formulieren in zodat we uw aanvraag alsnog af kunnen wijzen. 

Tja nou hè. Bellis is op dit moment nog steeds in Kaboel, maar heeft inmiddels van een nog onbekend ander land asiel aangeboden gekregen.