Geenstijl

Comment van een reaguurder met roetvegen.

Het conflict zit ingebakken in de niet weg te poetsen inconsequenties van Crtitical Theory. De revolutie is daarmee uiterst instabiel geworden.

Het feminisme is gebouwd op de vooronderstelling dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen, en dat de vrouwen door de mannen stelselmatig worden onderdrukt. De strijd van het feminisme is dan ook een strijd die erop gericht is de positie van vrouwen in een mannenwereld te verbeteren, en die strijd houdt acuut op een strijd te zijn als je het verschil tussen man en vrouw opheft. Dat is het hoofdargument dat J.K. Rowling, en zij niet alleen, naar voren schuift. 

Als je het onderscheid tussen vrouw en man wegrelativeert, dan is er geen feministische strijd meer. Een vrouw moet als vrouw en een man als man geïdentificeerd kunnen worden om überhaupt de samenleving aan te kunnen spreken op het systematisch discrimineren van vrouwen. Hetzelfde geldt voor homo's en lesbo's. Je kunt je pas definiëren als homo als je vooronderstelt dat er twee geslachten bestaan en dat jij 'valt' op het geslacht waar je ook jezelf toe rekent. Het hele onderscheid tussen homoseksueel en heteroseksueel valt of staat met het accepteren van het onderscheid tussen man en vrouw. De homobeweging kan zich enkel afzetten tegen een hetero-maatschappij als in beginsel dat onderscheid wordt onderschreven. 

In het racismedebat speelt iets soortgelijks. Dat je als zwarte, pardon: als Zwarte, gediscrimineerd wordt door de blanke, pardon: de witte, kun je enkel beweren als je vooronderstelt dat je de een als zwart en de ander als blank kunt identificeren. Er moet een rassenonderscheid zijn, want anders kan er geen sprake zijn van racisme.

Dus, voor vrouwen, homo's, lesbo's en POC's geldt dat hun strijd is gebaseerd op een eigenschap die aan hen kleeft, hun geslacht, hun geaardheid, hun huidskleur, en dat wanneer die eigenschap er niet zou zijn of als niet relevant wordt gezien er ook niets meer overblijft om voor te strijden:

"Ja, maar zijn wij in zekere zin niet allen vrouw?" is niet wat een feministe wil horen als ze strijdt voor gelijke lonen voor vrouwen en mannen.

"Ja, maar zijn wij niet allemaal homo?" is ook niet wat de gay activist wil horen. Die wil zich als gay blijven onderscheiden van enge cis-gender mannen en die engerds als vijand blijven zien.

"Ja, maar zij wij niet allemaal lesbisch?" klinkt de activistische lesbo ook niet als muziek in de oren. Zij wil zich juist af kunnen zetten tegen hetero-vrouwtjes.

"Ja, maar zijn wij niet allemaal een beetje zwart?" is vloeken in de kerk der Wokies, wordt ervaren als racisme pur sang, want de zwarte wil het zwart zijn voor zichzelf behouden, want als huidsleur niet meer relevant is, is hij zijn positie als systematisch onderdrukte kwijt.

Welnu, de trans activists gooien met hun ideologie roet in het eten van alle vovenstaande activisten. Want zij beroepen zich niet op de een of andere onvervreemdbare eigenschap die aan hen kleeft, integendeel, zij zeggen dat zij gediscrimineerd worden en onderdrukt vanwegen datgene wat zij wensen te zijn. Niet dat ze tot een bepaalde groep behoren is wat hen bindt in de strijd, nee, dat zij het behoren tot een groep, welke groep dan ook, voor zich opeisen is waarom zij zich achtergesteld voelen. 

De trans is niet "an sich" een slachtoffer, zoals de vrouw, de homo, de lesbo of de POC, nee, de trans wordt slachtoffer wanneer hij of zij zich lid verklaart van een groep waartoe hij of zij in eerste instantie niet toe behoort. De trans wenst te behoren tot een andere groep, de trans heeft zich losgemaakt van ingebakken, aangeboren eigenschappen, de trans kiest en voelt zich onderdrukt wanneer die keuze door de samenleving niet als vanzelf wordt geaccepteerd. 

De trans zegt hardop wat de feminist, de homo, de lesbo, de POC niet wil horen, namelijk dat alles relatief is, ook het vrouw zijn, het homo zijn, het lesbo zijn, het zwart zijn. Het revolutionaire van de trans is het hyperrelativisme dat de uitgangspunten van veel andere zich revolutionair voelende groeperingen onderuit schoffelt. De trans eist daarmee alles voor zich op, en vernietigt daarmee de fundamenten van de andere groeperingen. Het scherpst tekent zich tdit conflict al tussen trans people en POC's. Trans race is uit den boze, is het ergste wat je kunt willen, maar tegelijkertijd het logische gevolg van het relativeren. Als je je als man vrouw kunt voelen, waarom kun je je dan als blanke niet zwart voelen? En eisen dat je je net zo onderdrukt mag voelen als een zwarte, pardon: een Zwarte?

Binnen de letterbakkers zie je op subtieler niveau ook van dit soort onoverbrugbare tegenstellingen die tot schermutselingen leiden. Zo heb je de hilarische strijd tussen non-binaries en lesbo's rond de vraag of je als non-binary person een "authentic lesbian experience" kunt hebben tijdens een orgasme. Daarachter speelt, zoals overal hier, de vraag wie hier wie de beurt mag geven, wie de macht heeft en wie die macht op mag eiden. De non-binaries eisen hier het recht op om als échte lesbo te boek te kunnen staan en daarmee toegang te ghebben tot alles waar de lesbo toegang toe heeft. 

Ergo, het draait om macht, het zijn machtsspelletjes. Onze taal, ons begrippenkader wordt daartoe willens en wetens misbruikt, ontdaan van zin en betekenis. Maar, zoals gezegd, het systeem is instabiel, het is inmiddels bezig ook en vooral zichzelf te ontmantelen.

Schoorsteenveger | 13-12-21 | 14:47