Geenstijl

Zo zal de Green Deal de brandstofprijzen doen stijgen met 50%, waardoor een liter Euro95 3 euro gaat kosten.

De EU heeft wederom een meesterzet gedaan. Voor de meeste burgers is het een ver van mij bed show en/of klinken de platitudes van dit plan mooi in de oren en is de impact op de portemonnee nog niet doorgedrongen. Het plan betreft natuurlijk de Green Deal. Zoals van een (supranationale) overheid verwacht mag worden, gaat dit plan de aangehaalde problemen veelal niet oplossen. Wat het echter wel doet, en dat is het magistrale aan dit plan, is dat de EU hiermee de soevereiniteit van de lidstaten nog verder inperkt.

In het Frankrijk van de 17de eeuw, centraliseerde Lodewijk XIV de macht waardoor de adel veel van haar macht verloor. Als tegenprestatie mocht de adel plaats nemen aan het hof in het nieuwgebouwde Kasteel van Versailles. Lodewijk heet nu de EU en het hof ligt nu in Brussel. De lokale machthebbers, de belangrijkste nationale politici, worden verleid met een plek aan het hof. De mindere goden krijgen betaald in de vorm van baantjes bij bedrijven, commissies, lobbygroepen, NGO’s etc. De standvastige politici, die worden verbannen, belachelijk gemaakt (vaak doen ze dat helaas al helemaal zelf), gedemoniseerd, of plat gegooid met (mis)informatie (zo telt de Green Deal van de EU 12.000 (!!!) pagina’s waardoor het nationale parlement eigenlijk al buiten spel wordt gezet).

Net zoals ten tijde van Lodewijk XIV, wist iedereen wel hoe de hazen liepen. Dit betekent echter niet dat alles maar voor altijd gepikt zal worden door het plebs. Dat plebs heeft het hoofd nu nog erg dicht bij het sappige gras en ziet letterlijk niet verder dan de neus lang is. Maar er is een beproefde manier om ze allemaal wakker te schudden en dat is als ze geraakt worden in hun meest gevoelige orgaan: de portemonnee.

Zo zal de Green Deal de brandstofprijzen doen stijgen met 50%, waardoor een liter Euro95 3 euro gaat kosten. Dit effect alleen al gaat dus werkelijk iedereen raken. De bedrijven zullen hogere transportkosten krijgen wat zij door zullen moeten rekenen aan de consument. De hogere prijzen limiteren dan weer de consumptie en investeringen. Alles wordt duurder en volumes zullen dalen wat weer een negatief domino-effect zal hebben op de economie.

Verder zullen de gestegen brandstofprijzen ertoe leiden dat de groep onder modaal in wezen zich geen auto meer kan veroorloven. Bij deze geforceerde verkoop van hun huidige auto, worden deze mensen ook nog geraakt aangezien de tweedehands prijzen van auto’s flink zullen dalen door de gestegen brandstofprijzen. Het spaargeld wat in die auto gestoken was, verdampt dan grotendeels (vernietiging van vermogen van de sub-modaal klasse).

De mobiliteit van deze groep wordt dan ook zwaar ingeperkt; het openbaar vervoer zal immers ook duurder worden gezien brandstof- en elektriciteitsprijzen gaan stijgen. Deze mensen zitten dan gevangen in een actieradius van 25km. Verder zal er zo iets als energiearmoede optreden; mensen zullen zich niet meer een behaaglijke temperatuur kunnen veroorloven in hun huis. Overigens zijn ook de huiseigenaren die zo in warmtepompen hebben geïnvesteerd de pineut, want zij mogen nog eens langs de kassa (want die pompen vreten elektriciteit). Ook voedselprijzen zullen stijgen, waardoor de armste medemens nog harder wordt geraakt. De Green Deal zal de armoede doen toenemen.

Nu heeft de EU een soort solidariteitsfonds waar ieder jaar EUR 20 miljard in moet om de armste mensen te ontzien. Dus de EU creëert een probleem en biedt zichzelf aan als de oplossing… een repeterend patroon dit. Verder moet die EUR 20 miljard worden geïnd, verdeeld, uitgedeeld en gecontroleerd bij elke stap, etc. Ofwel, een potent groeimiddel voor de bureaucratie, waardoor er serieus getwijfeld mag worden aan hoeveel van dit geld uitgekeerd zal worden en of het goed terecht zal komen. Overigens wil de EU ook bijdragen aan een wereldwijd fonds van EUR 100 miljard die arme landen moet helpen de transitie te maken. De geschiedenis leert ons dat dit geld vooral is om te knechten en met name terecht komt bij de corrupte machthebbers aldaar.

Erger nog is dat onze sub-modale medeburgers dan geheel in handen komen van de overheid; deze mensen worden geheel afhankelijk van de overheid. Of het nu transport, eten, warmte of huisvesting betreft, zij kunnen niet meer zonder de overheid. Het is de serfdom waar Hayek zo voor gewaarschuwd heeft. Het is een gotspe dat twee PvdA’ers de drijvende kracht achter de Green Deal zijn; Diederik Samsom en Frans Timmermans want het is juist hun achterban die het hardst wordt geraakt.

Ook de middenklasse wordt een rang omlaag geduwd; vliegvakanties en autovakanties worden eerder een uitzondering dan regel en hun afhankelijkheid van de overheid neemt toe. De bovenmodalo’s die zullen enerzijds wat pijn voelen (hogere prijzen en belastingen), maar zullen ook, eerder en meer dan voor de andere groepen het geval is, kunnen profiteren van de verplichte groene omwenteling. Banen in de consultancy, financiering, ombouw, projectontwikkeling, groene certificering, en zo verder zullen hen ten deel vallen (naast de fiscale voordelen voor hun Tesla).

Ofwel, de Green Deal zal de verdeling van de economische taart flink ongelijker maken. Normaal hoeft dit niet gelijk tot electorale onrust te leiden; immers, partijen zullen de ongelijkheid gebruiken om hun achterban stevig aan de borst te drukken (polarisering is voedsel voor politieke partijen) door middel van de gebruikelijke retoriek, maar de hoop op beter houdt de meesten rustig.

Echter, het gevaar van de Green Deal is dat de economische taart als GEHEEL zou kunnen krimpen (in reële termen). Net als in een Afrikaanse rivier die steeds droger komt te liggen, is er een kantelpunt waar de krokodillen, nijlpaarden en andere dieren die het water nodig hebben elkaar te lijf gaan. De doelstellingen van de EU is welvaart en vrede, maar door haar plannen zou precies het omgekeerde ons ten deel kunnen vallen. En dit is nu de reden waarom er mensen zijn die pro Europa zijn, maar anti EU. Ondergetekende is er één van.

Maar de EU miskent het gevaar en lijkt blind gedreven te zijn om haar doel van een supranationale staat te verwezenlijken. De EMU, de bankenunie, de EU pensioenplannen, de handelsakkoorden, OMT, EFSF, etc. zijn allemaal plannen die net als de Green Deal direct of indirect leiden tot meer machtsoverdracht van de nationale staat naar Brussel. De euro heeft een speciale rol in dit geheel, want mede daardoor heeft de ECB nu inmiddels 42% procent van alle staatsschulden (van haar lidstaten) in handen. De kosten van een exit worden bewust vergroot tot er geen alternatief meer is. Het is een perfect uitgevoerde slow motion putsch van de EU. Maar die portemonnee, die heeft uiteindelijk vele dictaturen om zeep geholpen. Helaas is dat niet altijd op een zachtaardige manier gegaan.