Geenstijl

11% eigenlijk zelfs, om precies te zijn. En zelfs 18% als gebeurtenissen voor het begin van de studie meegeteld worden.

Dit jaar staan er 817.000 studenten ingeschreven op hogescholen of universiteiten. In 2019 was was 51,4% daarvan vrouw en 48,6% man. Als het "representatief onderzoek" van Amnesty Nederland door onderzoeksbureau I&O Research uitgevoerd onder "1.059 studenten aan Nederlandse hoger-onderwijsinstellingen" inderdaad representatief is, en dat 11% van vrouwelijke studenten tijdens hun studie is verkracht, betekent dit dat in totaal 46.193 vrouwelijke studenten slachtoffer zijn geweest van verkrachting. Dat is fors, aangezien er in 2020 landelijk 2.010 verkrachtingen geregistreerd werden. (In 2019 waren dat er 2.055, in 2018 1.940, in 2017 1.769 en in 2016 1.535). Onder de respondenten zijn "studenten van alle studiejaren vertegenwoordigd: vele met nog een flink deel van hun studententijd voor de boeg."

De definitie van verkrachting die het onderzoek hanteert is gelijk aan de juridische definitie, en stelt dat er sprake van is "wanneer het lichaam van de ander is binnengedrongen met de penis of vingers, maar ook met een voorwerp." Het verschil tussen het landelijk totale aantal verkrachtingen dat uit dit representatieve onderzoek zou moeten blijken, en het aantal geregistreerde verkrachtingen, wordt wellicht hierdoor verklaard:

Slechts 3% van de slachtoffers maakte melding bij een vertrouwenspersoon van de onderwijsinstelling, en slechts 1% deed aangifte bij de politie. Misschien heeft dat iets te maken met Tabel 17 (onderstaand) op pagina 47 van het onderzoek zelf (PDF). Hieruit blijkt dat 57% van de vrouwen het voorval zelf niet als verkrachting beschouwde, en 20% hierover twijfelde. Vaak lijkt volgens de vrouwen dus sprake van een moreel schemergebied. "Het niet duidelijk genoeg “nee” zeggen of het niet duidelijk genoeg aangeven dat je (toch) geen penetratie wilt, is daarnaast een veelgenoemde reden om een seksuele penetratie zonder instemming niet als verkrachting te beschouwen door studenten die het zelf meemaakten."

Even volledig los van alle echt evidente verkrachtingen, is het natuurlijk wel een interessante maatschappelijke vraag hoezeer dit schemergebied nu eigenlijk deel mag zijn van de seksuele ontwikkeling van jongeren. En roept Amnesty hier niet iets te gretig "verkrachting" als bijna 60% van de betrokken vrouwen het zelf niet als zodanig beschouwen, en 20% twijfelt? Die bevinding noemt Amnesty bovendien niet in hun eigen persbericht over de studie.

Evenzo een interessante vraag trouwens: hoeveel mannen en vrouwen weten eigenlijk dat onvrijwillige penetratie zonder penis juridisch ook als verkrachting geldt, en niet als aanranding?