Geenstijl

Daarna niet meer

Hoe ziet de kloof tussen de burger en de politiek eruit? Nou, zo: men neme de voeten van Sigrid Kaag, de benen van Sigrid Kaag, het lichaam van Sigrid Kaag, de armen van Sigrid Kaag en daar plak je dan het hoofd van Sigrid Kaag op, dat doe je een wit shirtje aan met een blauw blazertje en je drukt 'r een koffiebekertje in d'r klauw. Dan heb je een soort Sigrid Kaag, een gekunstelde professionele politiekbedrijver, en precies zó ziet de kloof tussen burger en politiek eruit. Sigrid Kaag snapt geen rúk van problemen tussen burgers, buren, in gewone wijken, problematiek van de boeren, van de vissers, van mensen die nauwelijks rond kunnen komen, van Nederlanders in de Schilderswijk wier wijk wordt gesloopt door tuig en van homo's die niet meer over straat durven in Amsterdam-Oost. Sigrid Kaag zit veilig verstopt in haar ivoren toren en in die ivoren toren staat voor de zekerheid een bubbel, speciaal voor Sigrid Kaag en haar politiek assistent.

Nederland is heel veelzijdig, Den Haag is heel veelzijdig en gesegregeerd. Dat weet ze zelf niet, dat hoort ze van haar kinderen. Haar kinderen zeggen dat ze geen flauw idee heeft wat voor een stad Den Haag is. Dat klopt, zelf heeft ze geen flauw idee wat voor stad Den Haag is. De Schilderswijk? Ja, daar is ze wel een keertje geweest. Als minister, samen met de secretaris-generaal. En dan kijkt ze even naar haar politiek-assistent, ja de secretaris-generaal van de Verenigde Naties.

Het is koud, koel en kil, en straks staat ze vanuit haar ivoren toren (niet het echte Torentje natuurlijk, daar is D66 te marginaal voor) iedereen de maat te nemen over hoe het allemaal moet in dit land. Nou, nee.