Geenstijl

Hey, ONTLUISTEREND Defensie-relaas #193388, dus natuurlijk eindigen we traditiegetrouw met Black Adder. Ditmaal loopt een klokkenluidende operator van de Brigade Speciale Beveiligingsopdrachten (awesome foto's bij Dutch Defence Press) tegen FTM eventjes compleet leeg over, verrassing, het alomvattende gebrek aan materie op de grond en kunde hogerop bij Defensie. Komen die killerkwoots, die als volgt samen te vatten zijn: we worden naar fucking Jemen gestuurd en krijgen daar wapens van de zwarte markt, die we niet mogen testen want geen schietbaan en toen we het tijdens de tweede missie toch deden bleken ze niet te werken, en in Afghanistan zetten vrouwelijke diplomaten die zonodig locals moeten neuken, alsook diplomaten die zonodig in een kill zone willen SQUASHEN, en ons als chauffeurs behandelen onze levens op het spel. 

"Op het vliegveld van Sana’a krijgen K. en zijn collega hun dienstwapens overhandigd. ‘Gekocht op de zwarte markt door mijn voorganger — met Russische munitie. Allerlei munitie door elkaar, lichtspoor- en gewone munitie. Het waren namaakversies van bekende merken, geen echte. Aangezien ik teamleider zou worden, vroeg ik aan mijn leidinggevende of we deze wapens niet moesten testen; dat leek mij wel zo handig. Het is zelfs een noodzakelijkheid. Maar dat mocht niet: er was geen schietbaan, het kon niet gefaciliteerd worden. Oftewel: “dat doen we niet”."

"Drie nachten verblijven de beveiligers en het ambassadepersoneel in de kelder. ‘Er was geen enkele back-up vanuit Nederland,’ zegt K. En dus wordt er geïmproviseerd: ‘We hebben de biljarttafel in de kelder ingericht als operatietafel: infusen klaar gezet, medische tassen erbij. Alleen was de enige medische hulp ter plaatse een EHBO-plus’er — en er was ook niets geregeld met het lokale ziekenhuis. (...) ‘Gelukkig had ik nog een telefoonnummer van iemand uit mijn tijd bij de marine, en kreeg ik een overste-arts aan de lijn: “Ja, hier vanuit Jemen. We liggen hier onder vuur, ik heb iemand nodig die mij eventueel via de telefoon kan begeleiden met een amputatie of een andere verwonding.” Gelukkig zag hij de noodzaak ervan in en konden wij hem ten alle tijden bellen."

Tusken Raider alert:

"President Saleh keert voor het eerst na de aanslag op zijn leven terug in de politieke spotlights: hij gaat een speech geven op tv. K.: ‘Toen begon het vreugdevuur, letterlijk. Mensen gingen in de lucht schieten, de stad barstte los met groot kaliber. De kogelpunten uit de AK’s lagen op het dak van de residentie. Er zijn tientallen doden en honderden gewonden gevallen door dit vreugdevuur.’"

"Nu, voor de tweede keer in Jemen, is er de mogelijkheid om dingen aan te pakken. ‘Ik was nu teamleider, en ik was samen met de collega met wie ik er ook de eerste keer was. Het eerste wat we tegen elkaar zeiden was: we gaan die wapens testen. We hebben een veilige werkomgeving gemaakt in de tuin van de residentie.’

‘Mijn collega deed een eerste schot in het gras en we hoorden een droge klik. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar hij trok wit weg. De slagpin van het wapen was stuk. Ook een ander pistool bleek kapot — ook de slagpin. Dit was dus het wapen van de bodyguard van de ambassadeur geweest. Wij werden allebei echt boos: van de commandant ter plaatse mocht er niet getest worden, niet getraind, toegang tot medische voorzieningen was niet geregeld — er was sinds de vorige keer helemaal niets veranderd.’"

RODE OORTJES NSWF HANDJES BOVEN JE BUREAU-ALERT.

"‘Vrouwelijke diplomaten waren regelmatig nog om vijf uur ‘s ochtends in Kabul op stap. Sta je daar dan, te wachten in de donkere straten. Tot ze klaar is met haar “vriendje”. Vervolgens stapt ze stomdronken in je auto en lever je haar weer af op de ambassade. En dit soort dingen gebeurde niet een enkele keer, maar regelmatig. Op zo’n moment, als je weer eens buiten staat te wachten op straat, kun je een target worden.’

Hij vervolgt: ‘Kijk, ik heb voor dit beroep gekozen. Daar hoort een zeker risico bij dat je komt te overlijden. Daar heb ik vrede mee, daar heeft mijn gezin vrede mee. Maar ik wil niet doodgaan omdat een diplomate zo nodig moet neuken met haar vriendje. En ik vergeet het nooit, ik heb dat beeld zo scherp voor me: toen we eenmaal bij de ambassade terug waren, strompelde ze naar de koelkast — trekt daar nog een stuk appeltaart uit, en loopt kotsend naar haar kamer. Je ziet vervolgens de Afghaanse beveiligers — waar wij van afhankelijk zijn voor onze veiligheid — wel vreemd opkijken. Dat ligt nogal gevoelig in die cultuur. En ze hebben allemaal zware wapens, dus als de relatie wordt verpest ben je gewoon het haasje. Dan denk je echt: mens, gedraag je.’"

En zo gaat het nog wel eventjes weiter. Lees meer alhier.