De eerste drie alineaatjes van onderstaande column van Clarice Gargamel omgeschreven. Best te doen, als je een paar keer het woord 'nazi' vervangt. Alstu!

De beelden van Marokkaanse mannen die met een bestelwagen door de mensenmassa op de Ramblas ploegen beheersen al een week het nieuws. Het bestaan van moslims verbaast me niet maar wel de bereidwilligheid van anderen, zij het media, opiniemakers of ‘gewone’ burgers – ook in Nederland – om hun beweegreden te legitimeren en in naam van tolerantie intolerantie te dulden. Het is ieders goed recht om moslims te verdedigen. Alleen, waarom zou je dat willen?

Ze bliezen forensen op in metrostations, zaagden winkelende mensen doormidden, smeten homo's van het dak, schoten rockbandjes van een podium met Kalashnikovs en moorden en passant het complete publiek uit, slachtten cartoonisten op beestachtige wijze af, vielen agenten aan met messen, schoten om zich heen in supermarkten, vermoordden minderjarige kinderen bij een concert van Ariane Grande, reden door half Europa met vrachtwagens op mensen in, veegden op bloedige wijze de boulevard van Nice schoon, legden het Brusselse vliegverkeer plat door de boel finaal uit te moorden en dan heb ik het merendeel niet eens gehad. Wie het onomstotelijk bewijs van jihadisme in de withete woede van ‘moslims’ niet herkent, steekt waarschijnlijk ook neuriënd de vingers in de oren bij het horen van een Nasheed.

De aanleiding van de aanslag in Barcelona was niet eens een debat over het verwijderen van een controversieel standbeeld, maar het ging over het vermoorden van afvalligen en het middelvingeren van het westen. Volgens sommigen triviaal, maar het raakt aan fundamentele vragen over welke delen van de geschiedenis belicht zijn en over imperialistische religiecriminelen die gelauwerd worden. Dat laatste is alsof je belaagd wordt en iemand een portret van de belager op je schoorsteenmantel plaatst.