Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

Ik had me voorgenomen om nooit meer iets over mijn nemeses Sybren Kooistra, Frans Timmermans en Sylvie Meis te schrijven, en al helemaal niet in de komkommertijd. In een spraakmakend en vooral louterend interview met Jan Dijkgraaf dichtte ik het gapende gat in mijn hart en verzuchtte ik: “Sybren Kooistra, die zich de spindoctor van GroenLinks noemde maar in feite niet veel meer deed dan de computer voor zijn baasje Klaver aan- en uitzetten, riep nadrukkelijk op tot mijn ontslag, maar ook tot het ontslag van mijn gewaardeerde collegae Theodor Holman bij Het Parool en Sylvain Ephimenco bij Trouw. Kooistra richtte zich in zijn e-mails direct tot de betreffende hoofdredacteuren en riep op tot een Berufsverbot, zoals zijn extreem-linkse geestverwanten dat destijds kregen in West-Duitsland. Bezweken onder de psywar en de terreur van de Helmondse Machiavelli, ben ik uiteindelijk publiekelijk door het stof gegaan met deze vernederende mea culpa.”

Zelfs Hamas-cheerleader en genocideroeper Jesse Klaver distantieerde zich destijds van het ongeleide projectiel nadat zijn retenjong had gebruld dat fossiele destructie een vorm van genocide is. "Al die uitspraken laat ik voor zijn rekening. Ik ga niet over medewerkers die ooit bij ons hebben gewerkt. Ik ben geen recensent."

Wie schetst mijn verbijstering toen Kooistra de afgelopen week als een duveltje uit een doosje opdook bij NPO Radio 1. In het programma De Nieuws BV besprak hij samen met NOS-hoofdredacteur Giselle van Cann zijn analyse van het NOS Journaal, waarbij hij 409 uitzendingen vergeleken had (met behoud van zijn Wajong-uitkering) met de zorgen van de Nederlanders.

De systeemmedia zijn in de aanloop naar de verkiezingen reeds in oorlogsstemming en werkelijk alles wordt uit de kast gehaald om Groep Timmermans te promoten.

Een bakvisje van de Nieuws BV (beugel, paars haar en geteisterd door acne), bedacht tijdens het verwisselen van hun mannentampon: “Moeten we die briljante GroenLinks-campagnestrateeg niet eens uitnodigen ter promotie van nonkel Frenske?”

Kooistra identificeert zich namelijk graag als de James Carville en Alastair Campbell van de Green/EFA Group of the European parliament, maar in feite is hij de mini-Goebbels van de Kattemeppersstad, zoals Helmond om veelzeggende redenen heet tijdens carnaval.” Want weet u nog hoe ons alle Siep Anne Frank inzette voor zijn campagne? GS schreef toen:

Als u dacht dat ze bij D66 raar omgaan met stockfotografie, dan kent u de European Greens nog niet. Dat is de Europese tak van GroenLinks, die onder leiding van """beeldvoerder""" (en vriend van de show) Sybren Kooistra het internet wil veroveren. En het internet verover je met lollige inhakers. Dus als de hele wereld stilstaat bij de holocaust, ga je aan de slag met je fotoshop-apparaat en plak je een groen zonnetje op de kleding van Anne Frank. U weet wie ook... Enfin. Overigens wil dit helemaal niet zeggen dat de carrière van Sybren Kooistra nu voorbij is. Je kunt met het misbruiken van de nagedachtenis van Anne Frank in ons land gewoon onderkoning worden. Zolang het beschuldigende vingertje namelijk naar rechts blijft wijzen, sta je sowieso aan de goede kant van de geschiedenis.

Als die non-binaire entiteit van De Nieuws BV even hun huiswerk had gedaan, had hun gezien dat de club van lijkenpikker Kooistra vorig jaar maar liefst 19 zetels verloor in het Europees Parlement. In Nederland wordt verlies altijd als winst beschouwd (Nederlands elftal krijgt rondvaart na uitschakeling kwartfinales EK) en Kooistra werd dan ook met gejuich onthaald bij De Nieuws BV, terwijl het voltallig personeel zong: “Zo'ne Goeie Hebben We Nog Niet Gehad!” van de Helmondse charmezanger Jan Petat.

In dat kakofonische kippenhok van BNNVARA kakelde Kooistra dat het Journaal veel te veel aandacht besteedde aan migratie - een thema dat de Nederlander volgens hem totaal niet bezighoudt - en dat zijn geliefde oppositieleider Timmermans daarentegen extreem weinig airplay krijgt. Kooistra raadde juffrouw Van Cann aan om in het journaal de burgeragenda te hanteren zoals media in de Verenigde Staten dat ook doen. "Daar wordt begonnen bij de agenda van de burgers en op basis daarvan worden keuzes gemaakt op de redactie."

Alles goed en wel, dacht ik: maar dat doet SBS Nieuws toch al een eeuwigheid?

De campagnestrateeg blijkt geobsedeerd te zijn door het Journaal en schreef eerder een vlammende polemiek op de Joop, getiteld “Bij de NOS is klimaat bijzaak". Kooistra analyseerde 10.000 NOS-artikelen (je moet er maar tijd voor hebben) en concludeerde dat slechts 1,4% over klimaatverandering ging tegenover 1,8% over Max Verstappen. Hij bekritiseert de NOS voor het vermijden van oorzaken van rampen en het beperkte budget voor klimaatjournalistiek.

Ik vroeg mij oprecht bezorgd af of Kooistra nog een rol van betekenis speelt bij Groep Timmermans en vond warempel dit doorwrochte, zeer recente essay op de website van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks, met de ronkende titel Hoe witte mannen zichzelf verliezen in radicaal-rechts. Ik leerde veel leuke hippe nieuwe woordjes van Sybren: herverdelingswrok, erkenningswrok, wokebusters, witte onschuld, fragiele mannelijkheid en emotionele amputatie.

Ach, Sybren en fragiele mannelijkheid. Herinnert u zich nog dat de lieve schat twiette: Iemand huilt. Ik ben de baas. Mag ik haar een knuffel / hand op de schouder geven? Serieuze vraag. Confused af. In een vervolgtweet schreef hij:

“Extra weird in dezen.. Kortgeleden zei ze dat ik voor haar voelde als een broer die ze niet gehad heeft. (Er is hier geen emotionele/seksuele spanning & ze zit fantastisch in haar relatie).”

Na heel veel goedbedoelde adviezen uit de linkse hoek, twiette hij: “Dank. Ik heb een lekker citroen-munt-watertje op haar tafel gezet. Haar gevraagd of ze nog iets nodig heeft. Ze sluit zich op in haar werk en ik stuurde een kattengifje na. Toch twijfel ik nog over die hand; maar heb het laten passeren.”

Sander van Luit schreef: Bas Paternotte en Arthur van Amerongen zijn 2 journalisten die geamuseerd reageren op deze collectie tweets. In plaats van wat zelfreflectie te tonen en zich meer schuldbewust te zijn van het delen van persoonlijke informatie dan een hand op de schouder roept Kooistra op om Bas Paternotte en Arthur van Amerongen te ontslaan en niet meer serieus te nemen. “Als je niet snapt wat voor vergiftiging zij zijn voor de journalistiek, dan doe je je werk niet naar behoren”. Doodsbang zijn voor een hand op de schouder, maar niet schuwen om journalisten monddood te maken. In links Nederland kan het.

Heel weldenkend Nederland weet inmiddels dat Sybren Kooistra knettergek is - a suitable case for treatment - maar bij de NPO nemen ze de goede man bloedserieus want in oorlog, liefde en verkiezingstijd is alles geoorloofd. Zou er dan echt niemand bij de redactie van De Nieuws BV gedacht hebben: “Beweert deze gast nou echt dat het Journaal amper aandacht besteedt aan de climapocalypse en aan Frenske, en veel te veel aandacht aan migratie, een thema dat werkelijk geen hond in Nederland bezighoudt.” ?

En zouden ze het essay van Kooistra voor het wetenschappelijk bureau van GroenLinks gewoon helemaal niet hebben gelezen?

De vraag is of Kooistra’s held en baas het gelezen heeft: Frenske is immers het prototype van de boze blanke cisgender boemerman (kent u trouwens die grap van Frenske die naar de Vierdaagse in Nijmegen ging)?

Want deze venijnige goebbeliaanse zin lijkt rechtstreeks te zijn gericht aan zijn baas Frans Timmermans: Radicaal-rechts spreekt niet de waarheid aan, maar identiteit. Het appelleert niet aan de feiten, maar aan gevoelens van wrok en verlies. Verlies van status, controle, vanzelfsprekendheid. Het succes van radicaal-rechts toont aan hoe groot de loyaliteit van witte mannen aan traditionele hiërarchieën is – eerst komen de rijke witte mannen, dan de witte mannen en dan mannen in het algemeen. Het toont aan dat ze alles bereid zijn te geloven en te doen om deze orde te beschermen.

Eet dat, Frenske!