Geenstijl

We krijgen deze dagen veel post. Woedende mensen, snedige posters, lollige linkjes & dito suggesties. Maar ook: keurige, nuchtere brieven van keurige, nuchtere Nederlanders die hun democratie in een oligarchie zien veranderen, en daar radeloos van worden.

Wat kunnen we nog doen? Ik ben in lichte paniek en ik heb even geen flauw idee hoe ik dit moet oplossen. Kan ik dit oplossen? Bij het stellen van die vraag begin ik me machteloos te voelen. Waarom stemmen we nog tijdens verkiezingen? Ben ik de enige die zich zo genaaid voelt? Ik heb niet gestemd op één van deze vier partijen die nu ‘aan het roer’ zitten. Wel snap ik dat ik niet altijd mijn zin kan krijgen en dat als mijn partij niet de meeste stemmen krijgt, ik ook pech kan hebben. Helemaal duidelijk, want in een democratie is het meeste stemmen gelden. Toch?

*Waarom hoor ik dan zo ontzettend veel commentaar op de politiek om mij heen? Hoe is het mogelijk dat pro-referendum partijen maandenlang mensen proberen over te halen op hen te stemmen, met argumenten als ‘wij zijn voor het referendum’ - waardoor men vertrouwen krijgt in zo’n partij - KEIHARD de andere kant opdraaien? *

Hoe kan een partij die niet aan het roer zit, haar eigen werk nog serieus nemen als zij van tevoren al weten dat elke inbreng van hun kant toch niet serieus genomen wordt? Bij voorbaat weet men al dat ze tòch geen meerderheid krijgen, want er zitten 76 poppetjes die elkaar door weer en wind steunen. HOE DAN? Dan klopt er toch iets niet? Dit zijn toch allen slimme, kundige mensen, zij moeten toch ook zien dat dit niet werkt? Of is dat juist het probleem?

Ik ben een hele nuchtere ‘boer’ uit het oosten. Ik bemoei mij niet zoveel met de politiek. Ik vind het allemaal wel best en heb vertrouwen in dat, wat de meerderheid van Nederland wil. Alleen die meerderheid is geen meerderheid meer, maar slechts een selectie daarvan. Oh en ons laatste stukje inspraak, onze laatste, kleine, niet bindende manier om te laten weten dat we het ergens niet mee eens zijn, wordt ons nu ook afgenomen. En ik voel me machteloos.

Ik wil iets doen, maar weet niet wat. Moeten we dan echt zoals in het buitenland gaan staken? Protesteren? Ik vond dat altijd onzin, maar als er niet snel iets verandert, sta ik vooraan. Grappig hoe een mens kan veranderen, maar ik ben echt serieus. Ik ben erbij. En ik kan niet geloven dat ik de enige ben.

Gegroet,
Een bezorgde burger

PS: Dit is frustratie die ik met u en anderen wil delen. Mocht u besluiten deze brief of één of andere manier te publiceren of te gebruiken (wat natuurlijk geen probleem is), dan wil ik u verzoeken mijn naam en e-mailadres niet te publiceren. U weet maar nooit wat de toekomst ons brengt.

Met vriendelijk groet,
[NAW bij redactie bekend]