Geenstijl

Democratie begint met luisteren naar de stem van de kiezer

België ziet haar asielinstroom met 38% dalen. Twee jaar geleden gooiden ze de opvang voor alleenstaande mannen dicht, vorig jaar ook voor moeders en kinderen. De Belgische en Europese rechterlijke machten spraken hier tienduizenden keren schande van, maar asielzoekers krijgen daar een folder in plaats van een hotelkamer.

Maurice de Hond verwacht een revolutie als er na deze verkiezingen geen oplossingen komen. De laatste weken werd de verkiezingscampagne gegijzeld met voorschotjes op honderden dagen formeren. Een setje muurbloempjes schreeuwen met wie ze absoluut niet in zee willen, terwijl er straks minimaal vier of vijf partijen in een coalitie moeten.

Volgens Frans Timmermans zoeken we zodra het slecht gaat naar zondebokken, meestal Joden. Zodra die vertrekken uit Europa, heeft Europa volgens hem een probleem, dat probleem is er, want ze zijn gevlucht. Het straatbeeld verandert, de EU heeft 900 no-go areas die je niet terugziet in reisadviezen en waarvoor we zijn gewaarschuwd in 2017.

Ons migratiesaldo over de afgelopen tien jaar is een miljoen, en dat mogen we niet zien als oorzaak van de woningnood. Politici maken ruzie over wie je mag voortrekken, terwijl alleen bouwen en schrappen van regels het aanbod verbetert, en alleen migratiebeleid de vraag kan beperken. Help netto-ontvangers die terug of weg willen.

Het meest onderbelichte thema is klimaat. Wie uitgaat van een ton per woning om deze gasloos te maken en de miljoenen woningen waarbij dit noodzakelijk geacht wordt, gaat al richting de duizend miljard van Thierry Baudet. Dan hebben we ook nog elektrische en restwarmte infrastructuur nodig samen met extra opwekking en opslag van energie.

Tijdens obligatoire schreeuwsessies leggen kandidaten nauwelijks uit hoe we miljoenen pubers gaan verleiden een vak te leren, deze deugende plannetjes uit te voeren en daarmee miljonair te worden. Daarmee vervallen hun beleidsvoorstellen en budgetten via voorzienbaar personeelsgebrek tot betekenisloze verkiezingsretoriek.

Arjen Lubach had een schattig item over stikstof, maar ging toch een paar keer de boot in. Je blijft achter met de gedachte dat een halvering van de veestapel genoeg is, dat is het niet. Zelfs de hele veestapel slachten is onvoldoende. Zolang wij niet sturen op Belgische en Duitse uitstoot die in Nederland neerslaat, blijven we in dit model op slot.

Zelfs al zou je in 60% van onze natuurgebieden de stikstofnorm halen, dan mag je in 96% van Nederland niet bouwen. Meestal liggen er binnen 25 kilometer meerdere natuurgebieden, als je niet in alle natuur de KDW haalt, mag je niet bouwen. Dit systeem kijkt niet naar belangen zoals woonruimte, voedselzekerheid of verkeersinfarcten.

Lubach liet een proefje zien dat onze bosgrond zuurder was dan cola. Cherry Picking, want sommige soorten boomschors zijn van nature zuur en de directe omgeving ook. RIVM: "De gemiddelde pH (zuurgraad) van het bovenste grondwater ... steeg ... tot ruim 4,8 in de laatste meetronde (’12-’14).” (PDF). Een pH van 5 wordt verwacht in een weelderig bos.

Onze obsessie met natuur en milieu eindigt in een exodus van strategische raffinaderijen en chemische industrie. Dit kost niet alleen banen, kennis en leveringszekerheid, maar geeft eerst kapitaalvernietiging hier, en daarna via gebrekkige regelgeving nog veel meer milieuschade elders. Onze drang naar perfectie eindigt in averechts NIMBY-beleid.

Binnen dit asiel-, arbeidsmigratie- en natuurbeleid is onze politiek gestopt belangen af te wegen en beroept zich hierbij op internationale verdragen alsof het wurgcontracten zijn. Het is mij onduidelijk waarom het vluchtelingenverdrag of de habitatrichtlijn zonder enige bespreking boven de Europese en Universele Rechten van de Mens worden gezet.

Het UVRM en ICESCR eisen dat onze overheid de levensstandaard aan de onderkant van de samenleving ver genoeg verhoogt, totdat ze een woning kunnen betalen. Bij een tekort van 396.000 woningen kan je geld strooien wat je wil, je zult altijd een groep houden zonder woning en daarmee deze twee richtingslijnen van de VN niet nakomen.

Het EVRM eist dat elke woning gerespecteerd wordt, tenzij dit de economie van het land schaadt. Wanneer mensen vakantiehuisjes, bedrijfshallen, kantoren en andere creatieve oplossingen netjes betalen en erin wonen, valt onze economie niet om. Rechters, deurwaarders en politie moeten hier uitzettingen en bestuursdwang weigeren.

Het is onrechtsstatelijk om te klagen over de Raad van State, terwijl de RvS over zichzelf klaagt. Meedogenloos regeltjes handhaven eindigt in inhumane besluiten. De RvS misbruikte 0,1 parkeerplek om een bouwvergunning te weigeren. Ze hebben nog niets geleerd. Ze vergeten mensenrechten zoals wonen, bezit of eerlijk proces.

Volksvertegenwoordigers werden vroeger gekozen om met elkaar samen te werken, prioriteiten te stellen, oplossingen te bedenken en compromissen te sluiten. Decennia geleden hebben ze feestelijk internationale blanco cheques getekend, die vandaag hun grondwettelijke zorgplichten richting hun eigen burgers saboteren.

Het is inmiddels duidelijk dat de rijksoverheid nooit meer in staat komt om aan al deze (inter)nationale verplichtingen te voldoen. We moeten kiezen. Energietransitie, klimaatadaptatie, woningbouw, zorg en defensie kan je louter organiseren met een stabiel politiek klimaat, een sterke economie en grotendeels technisch opgeleide jeugd.

Het volgende kabinet mag gaan luisteren, lijmen en leveren.