We gaan jullie missen dames

Trouw zocht belangrijke dingen uit en de resultaten van de rondgang brengen ons enigszins uit evenwicht, maken ons angstig, verdrietig en stellen ons ronduit teleur: "Een op de drie ruimtes voor raamsekswerk is in de afgelopen vijftien jaar verdwenen. Van de grofweg 1500 ramen die Nederland in 2010 telde, zijn er nog zo’n duizend over. Raamprostitutie, waarbij sekswerkers hun diensten via rood verlichte etalages aanbieden aan voorbijgangers op straat, bestaat nog in minder dan tien steden." Ja, het is vreselijk. We zien het Rode Licht (steeds minder) en de gordijnen blijven gesloten voor ons (steeds vaker). De professie die verlichting brengt en in de behoefte van een ieder voorziet ligt op haar rug, krijgt harde klappen te verwerken en moet op een gegeven moment misschien wel helemaal afzien van het specialistische handwerk dat het metier zo eigen is. We denken dankbaar terug aan Lilly, Natoushka van de Oudezijds Achterburgwal, Kim en Lakueesha (zo klonk het), stuk voor stuk te huur voor een klein bedrag per uur. 

Uiteindelijk is zo'n sfeervol verlicht kamertje bij uitstek de plek om diepere te voeren, ook als je getrouwd bent. Misschien zelfs juist dan dat het biechtbed je enorm helpt en doet beseffen waar het eigenlijk om draait in het leven. Daarnaast is het de plek waar verschillende culturen zich versmelten op een manier die je in de rest van de samenleving maar zo zelden ziet. Nog een saillant detail ten slotte: "Den Haag telt tegenwoordig meer ramen dan de om zijn seksbranche vermaarde hoofdstad". Schuld van Femke natuurlijk. Misschien is het daarom dat ze de Wallen wilde verplaatsen naar Noord of Zuid, om het zaakje wat nieuw leven in te pompen. Ach, we voelen dat we nu moeten lopen, want we willen ze toch niet kopen, maar we wachten toch heel even, op een glimp van hun gezicht. Voordat het te laat is.