Geenstijl

Soep van de Week in Het StamCafé

Ook uw nederige inkthoer was op de nu reeds legendarische zomerborrel van GeenStijl gisteravond. Daar had het weldenkend deel der natie (politici, conferenciers, schrijvers, journalisten, kunstenaars en en een flinke vlucht paradijsvogels) zich verzameld en wat mij vooral opviel, was de luchtigheid van de happening, die mij eerder deed denken aan een bijeenkomst van Genootschap der Gulle Lach dan een putschistentreffen in een willekeurige bierkelder in München in november 1923. Veel van de aanwezigen worden door de systeemmedia en hun handlangers botweg als fascisten afgefakkeld en dat is natuurlijk “die Umwertung aller Werte”. Ginny Mooy, de ooit zo aantrekkelijke en bevlogen antropologe die zich bekommerde over kindsoldaten in Afrika maar net iets teveel “native” ging - ze liet zich bezwangeren door een kindsoldaat - maar er nu uitziet als een kruising tussen ma Flodder en Hanna Tokkie, twieterde gisteren dit:

Geert Wilders, iedereen van de PVV, Bart Nijman, Arthur van Amerongen, Maaike van Charante, Bert Brussen, de hele redactie van de T., de hele redactie van Geen Stijl, Sander Sassen, Sander van Dam, de Kuhrtjes, Teun Voeten, talloze Nederlanders die door de hasbararoom van Israël worden ingezet om 1. de Israëlische propaganda te verspreiden en 2. tegenstanders van de genocide te shamen, intimideren en bedreigen om ze de mond te snoeren. Dat zijn nogal uithangborden zeg. Dat een land dit soort totaal nare losers inzet voor zijn 'charme-offensief', dat zou je alles moeten zeggen over hun intenties.

Ik zeg dit, omdat ik echt nog heel velen van jullie zie die de narratieven van die club overnemen, ermee in serieuze discussie gaan en er een fair gesprek van proberen te maken, dan toch maar proberen een soort redelijk midden te zijn (wtf?), nog steeds bang zijn om beschuldigd te worden van antisemitisme, of onder de indruk zijn van haatcampagnes door die accounts. Wie ook maar een beetje platform heeft en zich tegen Israël keert, kan duizenden tweets tegen zijn/haar persoon verwachten, karaktermoord, hell...er komen zelfs foto's voorbij van mijn onderkin. Het is niet boeiend. Protest moet helaas schuren. Er gaan mensen dood aan ondervoeding en constante bombardementen. Nederland is medeplichtig. Je bek houden, is instemmen.

Wat een grove taal, vrienden! Kijk, Ginny heeft natuurlijk een flinke rugzak (ik vermoed iets met bipolair en Tourette) en rommelt ongetwijfeld met haar medicatie, gecombineerd met vraatzucht en goedkope wijn, maar zo’n rant kan alleen maar worden gered door een toefje ironie en wellicht wat zelfspot. Kijk maar naar mij. Ik maak mijzelf voortdurend belachelijk - al worden mijn grappen over mijn recente penisverkleining in Istanboel nooit opgepikt - en als ik iemand vakkundig sloop, zit er altijd een onderstroom van empathie in mijn tekst. Zo nam ik recentelijk Cornald Maas op de korrel in mijn HP-preek. Ik ben geen homofiel bij mijn weten, en wat de songfestivalgekte betreft ben ik blijven steken bij Ronnie Tober in 1968 dus het gekakel van Maas gaat volledig aan mij voorbij. Toch schreef ik: Yuval werd tweede met dit prachtige liedje en antisemieten, judeofoben, jodenhaters en aanverwant gajes begonnen massaal te krijsen dat dat de schuld was van de Wijzen van Zion (die van de Protocollen), de Mossad en extreem-rechts want dit duivelse verbond had de stem des volks gemanipuleerd. De vakjury van Nederland, aangestuurd door de totale nitwit en ziekelijke ijdeltuit Cornald Maas, gaf nul punten aan ons aller Yuval. Als de schattige meid niet-joods was geweest en een piemel en een baard en tieten had, en een gescheurd ruimtepak droeg waaraan allerlei dildo’s hingen, had “hullie” ongetwijfeld heul veul punten binnen geharkt. Woke Nederland en de linkse kerk eisen nu met de Spanjolen dat Israël uitgesloten wordt van het volgende songfestival, in het gezellige land van Hitler, Jörg Haider, Mozart, Felix Gasselich, Ernst Happel en Conchita Wurst. Het is een beetje als met de Tweede Kamerverkiezingen: democratie is prima zolang rechts maar niet wint.

Ik moet flink grinniken als ik zo’n woordenbrijtje uitpoep en bewust lieg over het aantal punten dat de Nederlandse vakjury (met Florrie Rost van Tonningen, Greetje Duisenberg en Anja Meulenbelt) aan Zion gaf, maar bitch Maas belde met die rare piepstem van hem stante pede en in alle staten naar Audax in Gilze om zijn beklag te doen bij mogul Jacques de Leeuw, bijgenaamd de William Randolph Hearst van Kruikenstad. Helaas is den Sjaak al jaren niet meer onder ons en is HP/De Tijd al een poosje weg bij Audax. Goed, maar als je een hysterische cheerleader bent van een volstrekt non-urgent verschijnsel als het songfestival, hoef je ook geen parate kennis te hebben van feiten die er wel toe doen, zoals ik hierboven heb vermeld (dat den Sjaak al een jaar of 5 terug is bij zijn Schepper).

In de rant van Ginny Tokkie vind ik vooral deze zin interessant: Dat een land dit soort totaal nare losers inzet voor zijn 'charme-offensief', dat zou je alles moeten zeggen over hun intenties. Met “een land” bedoelt zij Israël, en ik vind het een pluspunt dat ze niet schrijft: zionistische entiteit, wat de gewoonte is bij haar “entourage”. En dat ik en de geestverwanten en kunstbroeders die La Tokkie opsomt in haar rant, nare losers zijn in haar ogen, vind ik best gemeen en bepaald niet juist. En zeker niet als iemand met zo’n opgeblazen kop dat brult. Je bent pas echt een loser als je een meisje van vier jaar inzet als kindsoldaat op het Malieveld, tussen die naar oude plas riekende demente bejaarden van de TENA Express. En dat ik word ingezet door Israël als een soort al dan niet bezoldigde jodenknecht, vind ik ook niet helemaal op waarheid stoelend. Ik heb nog nooit een cent gekregen van de zionistische entiteit, en ook niet van de heer Poetin te M. en ook niet van die plofkop van Noord-Korea. Ik ben volledig autonoom, in denken en handelen. Ik ben bezig met het schitterende project Terug naar Tel Aviv en moet samen met mijn kompel Ruben Gischler crowdfunden om een en ander te bekostigen. Dat gaat best goed, kijk maar:

Afgelopen donderdag was er een crowdfunding diner bij Jack’s Colony Grill (goeie naam) van mijn grote vriend meester Jack Moghrabi, die net als de Heere Jezus uit Nazareth komt maar al 30 jaar in Nederland woont. Er waren 18 heerlijke meeeters en onder de bezielende leiding van de legendarische Frits Barend bespraken wij overmand door nostalgie en Fernweh ons geliefde Tel Aviv en maakten wij ons ernstige zorgen over de walgelijke haat tegen Israël bij de systeemmedia, bij de Staatsomroep en bij DPG Unilever Treurbuis. De heimische sfeer deed mij denken aan de hagepreken destijds (ik was niet bij, mijn ouders wel) want de aanwezigen voelde zich een soort Gideonsbende, een clubje Israëlvrienden die in het geniep bij elkaar moet komen om van hun liefde voor Tel Aviv te getuigen. En we hebben heel veel gelachen hoor, net zoals de gulle schaterlach klonk op HQ GeenStijl gisteravond. Want de systeemmedia en hun Sturmabteilung mogen ons dan wel uitmaken voor fascisten en erger, maar met ons kan je wel lachen. En niet met griezels als Ginny Mooy en Harry Pettit en al het hoernaille van de Vlaamse mediakartel. Het hoofdkwartier van GeenStijl was gisteren ook nog eens een broedplaats van creatieven want mijn uitgever Ezo Wolf besprak met diverse redacteuren het Grote GeenStijl Jubileumboek, en met name de bijdragen van de reaguurders tegen die tijd . De reaguurders mogen - inshallah - eindelijk hun schrijftalent bewijzen met een column of desnoods een rant en de beste 10 inzendingen komen in het jubileumboek. De lat ligt hoog, want het gaat om taalvirtuositeit, zelfspot, ironie en urgentie en de jury is al blij met 1 bijdrage die het boek haalt. Enfin, u hoort nog van ons. Ter afsluiting een fijn lied: