Geenstijl

Leuk!

Op zich niets mis met buitenlanders, maar als we dan toch een puntje van kritiek mogen inbrengen, valt het wel op dat ze vaak een tikje onrealistisch in het leven staan. Niet allemaal hoor, zeker niet, er zitten ook goeie tussen, en gelukkig is vleesgeworden Lange Jan Sid Lukkassen zo vrij geweest ze op te sporen voor zijn nieuwe, in eigen beheer uitgegeven boek, dat gisteren werd gepresenteerd in café-restaurant-partycentrum Het Oude Tolhuys te Utrecht. Het viel Sid de afgelopen tijd op dat helemaal niet álle mensen met een migratie-achtergrond per definitie lid zijn van Omroep Zwart, soms zijn ze ook gewoon ontzettend rechts. Dit inzicht - het zijn net mensen - werkte hij uit tot het gecrowdfunde boek Realistisch Allochtoon. "Een nieuwe doelgroep wordt aangeboord: allochtonen die er klaar mee zijn om vanwege hun herkomst te worden gekenschetst als posterboys voor ‘progressieve’ ideeën," en nu dus mogen opdraven als posterboys voor conservatieve ideeën. 

Sid Lukkassen (1987) is politiek filosoof, en in die hoedanigheid nog gepromoveerd ook. Hij schrijft allemaal boeken, waarin hij met gewichtige termen strooit die hij vervolgens niet of nauwelijks toelicht, als een trotse en wat ergerlijke gymnasiast die zijn onlangs opgedane kennis wil etaleren. Sid praat zoals hij schrijft - wollig, ongefocust - en kijkt uit zijn doppen alsof hij net met een stomp voorwerp op zijn achterhoofd is geslagen en op het punt staat om flauw te vallen. U kent hem misschien ook van een veelbesproken KIRAC-film, waartegen een bonte coalitie van radicale feministen en conservatieve oproerkraaiers ageerde omdat Sid naakt in beeld te zien zou zijn (Sid was niet naakt in beeld te zien).

De zaal is goeddeels gevuld met wat er over is van het eens zo beloftevolle FvD, en wat zich inmiddels het best laat typeren als groezelig rechts. Bezoekers begroeten elkaar bij binnenkomst joviaal; dit wereldje is inmiddels zo in zichzelf gekeerd dat iedereen elkaar kent. Overigens, en dat mag gezegd worden: het is hier een stuk diverser dan op de gemiddelde partijbijeenkomst van D66. 

Vanavond schuiven aan: IQ-expert Yernaz Ramautarsing, Ongehoord Nederland-advocaat en filosoof Hakan Külcü en iemand met Iraanse wortels die steeds opstaat om te zeggen dat Nederland voor de Nederlanders moet blijven, en dat blanke Nederlanders terug naar hun cultuur moeten, want dat doen ze in Iran ook. Voor het panel zich over de eerste stelling kan buigen, staat een vrouw met donkerblauwe kante handschoentjes op en begint te fulmineren over ramadan. "We weten allemaal wat er zojuist in Amsterdam gebeurd is. Na een maand mogen ze eindelijk eten, en dan plegen ze een aanslag," tiert ze. (De ramadan duurt nog tot aanstaande zondag; de dader zou 'Kurwa Kurwa' hebben geroepen). 

De eerste stelling gaat over segregatie. De man die uit Iran komt zegt eerst dat Nederland voor de Nederlanders moet blijven en vraagt daarna wat segregatie is. Scheiding, afscheiding, klinkt het uit de zaal. Op de achterste rij lacht iemand schuchter. Afscheiding. 

Hakan Külcü houdt een gloedvol betoog over de spanning tussen tussen links, dat overal gelijkheid wil, en rechts, dat overal vrijheid wil. Sid mompelt iets over atomisme en hyperdeugen, Yernaz legt uit dat mensen van nature geneigd zijn tot zelfsegregatie, de Nederlandse-Iraniër die vindt dat Nederland voor de Nederlanders moet blijven en Iran voor de Iraniërs zegt dat hij de islam stom vindt. Daar is vrijwel iedereen in de zaal het mee eens, behalve Hakan Külcü, want die is na een periode als afvallige weer helemaal in Allah. Hij wil deze gelegenheid graag benutten om de mooie kanten en de diepte van het ware geloof onder de aandacht te brengen. De islam is onlosmakelijk verbonden met filosofie, zegt hij. Ramadan gaat erom dat je meester bent van je lusten, een heel fijn gevoel. Hij kan het ons allemaal aanraden. Volgende stelling: de islam helpt enorm tegen woke. De man uit Iran herhaalt nog maar eens: Nederland moet voor de Nederlanders blijven. 

Het gedeelte publieksvragen resulteert in een flink aantal spreekbeurten. Voorin trekt een grijs vrouwtje met duim en wijsvinger een aardappel uit haar strot en begint enorm te schreeuwen over de EU, die ons dwingt tot minder segregatie. ON-verslaggever Jonathan Krispijn staat op en zegt dat we af moeten van het idee dat er geen rassen bestaan (massaal applaus). Op de tweede rij informeert een man met Severus Sneep-achtig haar hoe je woke plaatst in de traditie van de wijzen van Zion. Bulderend gelach, maar hij meent het, herpakt zich en zegt op ernstige toon dat er wat hem betreft een rechtstreekse lijn loopt van de protocollen van Zion naar woke. 

Wij hebben genoeg gehoord, schudden de altijd hoffelijke Paul Cliteur nog maar eens de hand, en verlaten het gebouw.