Geenstijl

Over de wapenstilstand tussen Israël en Hamas

Met vertraging omdat Hamas geen namenlijst vrijgaf is er nu dan toch de wapenstilstand tussen Israël en Hamas, met straks ook de eerste 3 (Romi Gonen, Emily Damari, Doron Steinbrecher) van de groep van 33 gijzelaars die de komende tijd vrijgelaten zullen worden. De verwachting is dat de gijzelaars om 15.00 uur Nederlandse tijd worden vrijgelaten, maar met een onbetrouwbare onderhandelingspartner als Hamas is de kans op een kink in de kabel groot. Naar wat in de toekomst ligt kunnen we door heel veel onzekere variabelen, niet alleen in het speelveld maar bijvoorbeeld ook in Amerika, alleen maar gissen, van wat er achter ons ligt kunnen we nu voorzichtig een balans opmaken.

Hamas heeft op 7 oktober 2023 willens en wetens een doodsvonnis getekend door met 3.800 Nukhba-vechters (de elitetroepen van de Al-Qassam Brigades, de gewapende tak van Hamas) en 2.200 andere militanten en burgers (!) onschuldige en in veel gevallen weerloze mannen af te maken, vrouwen als gewonnen kermisprijs door de hoofdstraat te paraderen, omaatjes af te knallen, festivalgangers in koelen bloede te executeren, vrouwen te verkrachten & af te maken met een schot door de vagina, huizen af te fikken en een flinke lading mannen, vrouwen, bejaarden en kinderen te ontvoeren. 

En dat werd een probleem: de door de geschiedenis getormenteerde en getekende Israëlische bevolking (of: de joodse bevolking) vormt een beschermende samenleving met in de Joodse wet en traditie de zorg voor gijzelaars als belangrijk ethisch en halachisch punt, met een dwingend loskoopgebod inzake gijzelaars - onderhandelen en vrijkopen wordt gezien als religieuze plicht: "Iedere seconde, die men onbenut laat om gevangenen vrij te kopen wordt aangemerkt als een potentieel bloedvergieten." En anders is het: knokken geblazen. Daar snappen wij hier in het veilige Nederland als bachelors Sociale Wetenschappen van de UvA helemaal niks van als we weer ergens 'huuuu genocide' staan te blèren, maar wij zouden dan ook nog geen dag een niet-islamitische staat middenin de oemma (met veel hele en halve terroristenstaten) overeind kunnen houden. Israël kan dat wel, en dat wíst Hamas.

Hamas wíst dat het zichzelf en de 'eigen' bevolking in een hel zou storten. Maar als de Tom en Jerry van het Midden-Oosten is conflict juist de belangrijkste pijler onder het bestaansrecht van Hamas: het voor altijd in stand houden van de strijd met Israël, zowel diplomatiek als gewapend. Het doel: het intern dezelfde kant op krijgen van de Palestijnse neuzen (gewapend verzet maakt Hamas populairder), de internationale gemeenschap druk op Israël laten uitoefenen (met voorop landen als Iran en Turkije, daarna NGO's, en daarna zelfs bevriende staten van Israël), twijfel en verdeeldheid zaaien en natuurlijk ervoor zorgen dat de Palestijnse zaak voortdurend onder de aandacht blijft. Daarvoor laten pro-Palestijnse organisaties (Plant een Olijfboom, Amnesty, enzovoorts) zich maar wat graag gebruiken, en talkshowtafels geven ze (ondanks het bejubelen van gruweldaden van Hamas) er alle ruimte voor.

Op 7 oktober bracht Hamas een te groot offer, omdat de reactie van Israël genadeloos was: de kop van de slang afgehakt, de militaire vleugel ontmanteld, Sinwar dood, de aanvoerlijnen vanuit Iran opgedroogd, het voetvolk verdwenen, de internationale gemeenschap op scherp, naar schatting 50.000 doden gevallen en Gaza is voor een groot deel verwoest. Een ravage geïnitieerd door Hamas zelf en gefaciliteerd door Hamas zelf, al werden hier alle statements van het zogenaamde 'Gazaanse gezondheidsministerie' gretig overgenomen door nuttige idioten van de media, uitgebuit door hele en halve gekken in het politieke speelveld en in het publieke terrein, met een speciaal aangehaakt karretje voor al die hippe Amsterdamse GroenLinks-grieten die zich 's avonds in het nachtleven vol staan te gooien met oesters + dure witte natuurwijn en 's ochtends onder het genot van een zuurdesembatard weer vinden dat Israël genocide pleegt.

Zonder de destructie, de totale ravage, de overduidelijke ellende en de niets ontziende oorlogsmachine van Israël al te veel te willen bagatelliseren, want de verwoesting is vreselijk en gigantisch, alhier tóch wat opmerkingen bij het verhaal dat '60 procent van de gebouwen in Gaza is beschadigd', waar bijvoorbeeld NRC voor het gemak van maakt dat '60 procent van de gebouwen' is beschadigd 'door de Israëlische bombardementen'. 

Daar missen we wel in, al zal het misschien als bekend verondersteld worden, dat de gebouwen toch vooral beschadigd zijn omdat Hamas vecht vanuit die gebouwen, en dan in het bijzonder vanuit gebouwen die beschermd worden door de Geneefse Conventie / het humanitaire oorlogsrecht: Hamas gebruikt scholen als mortierposten, moskeeën als opslagplaatsen, speeltuinen bij woongebouwen als lanceerlocaties, ziekenhuizen als schuillocaties en vergaderplekken, UNRWA-gebouwen als communicatieruimtes, burgerflats als wapenopslagplaatsen. Dan zijn er nog al die gebouwen die - foutje bedankt - door Hamas zélf zijn opgeblazen, waar de NOS dan als de kippen bij is om die schuld in Israëlische schoenen te schuiven, de Volkskrant moet toegeven dat ze wel erg Palestijns gekleurd waren en ze bij NRC ('redacteuren op vakantie') nu nog steeds aan het uitzoeken zijn of het niet tóch Israël was.

Voorts heeft Hamas een historie van boobytrappen, wat ook niet bevorderlijk is voor het Gazaanse stucwerk: al tijdens de Gazaoorlog van 2008-2009 werden duizenden gebouwen voorzien van boobytraps, waardoor Israëlische soldaten werden opgeblazen als ze ergens naar binnen gingen. Sindsdien gaan ze niet meer door de voordeur, maar door de zijdeur naar binnen - een zijdeur die er tot dat moment nog niet is. Weer een gebouw kapot. Daarover schreef de NY Times: "To avoid booby traps, the Israelis say, they enter buildings by breaking through side walls, rather than going in the front. Once inside, they move from room to room, battering holes in interior walls to avoid exposure to snipers and suicide bombers dressed as civilians, with explosive belts hidden beneath winter coats." Terug naar het nu: Israëlische soldaten in de frontlinie vertellen dat ze bijna 100.000 (!) gebouwen en structuren hebben aangetroffen die geboobytrapped zijn - in Rafah alleen al 14.000. Het zorgt er tevens voor dat Israëlische troepen Gazaanse burgers instrueren om maar eens als eerste door die deur te gaan. Zo goor is die oorlog.

Sinds 7 oktober gaat alles kapot en iedereen gaat maar dood. Hoewel het cijfer mogelijk veel hoger is komen de 'officiële' schattingen momenteel uit op circa 50.000 doden, van wie vermoedelijk circa 20.000 strijders van Hamas en Palestijnse Islamitische Jihad. Dat houdt in dat 30.000 doden, 60% van het totaal, helaas dus burger is (een lager percentage dan het percentage door Hamas gemaakte burgerdoden op 7 oktober trouwens). Wel volledig in lijn met de 'civilian-combatant-ratio' van de UCDP: "UCDP indicated that, for urban warfare, civilians constituted 49–66% of all known fatalities." Bij de VN is zelfs gesproken over een 'gebruikelijk' cijfer van 90% burgerdoden in oorlogstijd in stedelijk gebied. En nu we toch aan het rekenen zijn: 30.000 burgerdoden op een totale bevolking van 2,2 miljoen betekent dat 1,36% procent van de burgerbevolking, in een extreem dichtbevolkt gebied waarbij de strijdende partij vechtend in burgerkleding een guerrillaoorlog voert met burgers als schild en burgerobjecten als dekking, is omgekomen. Ter vergelijking: in de Tweede Wereldoorlog werd 60% van de complete Joodse Europese bevolking uitgeroeid.

Moeten we een brute nietsontziende en smerige vergeldingsoorlog waarbij de handrem er volledig af is dan maar gewoon een genocide noemen, omdat we denken dat het zo is, omdat we in de krant hebben gelezen dat het zo is, omdat Truusje van Plant een Olijfboom roept dat het zo is, omdat iemand op een natuurwijntjesverjaardag het krijst, omdat we bang zijn in het verlengde van 'klimaatontkenner' ook 'genocideontkenner' genoemd te worden of omdat we daadwerkelijk vínden dat het zo is? Of is het op deze manier munten van de term 'genocide' juist wat Hamas wil: dat het wordt gebruikt als propagandistisch en tendentieus 'wapen' teneinde de intenties, handelingen en 'reputatie' van Israël te bezoedelen (voor zover dat niet al het geval was)?

We zijn anderhalf jaar verder en het onthoofde Hamas heeft voor een deel gekregen wat het wilde: door de brute reactie van Israël echoot overal de zin 'wat Hamas deed was ook niet leuk maar WAT ISRAËL DOET', de publieke opinie ezelt elkaar massaal na over genocide, iedereen lult over 'de Palestijnse zaak', op de UvA zijn ze knettergek geworden, ze rijden in Rotterdam met Hamas-hoofdbandjes rond, aan de talkshowtafels vinden we Israël collectief stom en de Palestijnen collectief zielig, Hamas-apologeten nemen de pleinen over, rabiate jodenhaat van types als Stephan van Baarle lijken we ineens normaal te vinden, joden worden zonder enige bescherming op hun bek getimmerd door islamitische knokploegen en Femke Halsema krijgt er bijna nog een prijs voor ook, iedereen roept maar wat, je spreekt je neef niet meer en in het vagevuur van de intersectionaliteit zijn er al helemaal een paar finaal door het ijs gezakt: Queers for Palestina, rot even gauw op. Het had een prijs: Gaza heeft de terreurdaden van Hamas met bloed betaald. Dan zal toekomst uitwijzen of het bloed stroperiger is dan de ideologie, onder wiens bewind Gaza komt en of we er ooit nog op vakantie kunnen in het Blue Beach Resort Gaza.