Geenstijl

Daar is ie dan, mijn laatste column voor Geenstijl. De oude eik (sommigen zouden zeggen treurwilg) maakt ruimte voor nieuwe groei bij het roze blog.

Het was een mooie rit en leuk om mee te maken hoe een klein blog de gehele NOS redactie keer op keer in verlegenheid bracht met betere, snellere en vooral objectieve verslaggeving. Het zegt veel over Geenstijl en de ontwikkeling die het doorlopen heeft, maar het zegt toch vooral veel over de rest van ons medialandschap… Geenstijl verdient alle support (vooral financiële) en ik hoop dat velen dat zullen gaan of blijven doen!

Anyhoe (ik schrijf dit steenkolen-Engels maar aan elkaar, anders kom ik onderwerp technisch in het vaarwater van Van Amerongen), sinds 2011 heb ik voor verschillende blogs geschreven, waaronder DFT.nl, IEX.nl, Tradeidde.nl, IDDE, en sinds 2020 voor het Geldblog van Geenstijl. Zoals de column van vorige week al beschreef zit er één (zure) rode draad in al deze schrijfsels en dat is de hubris die de maakbare samenleving heet.     

Al sinds de mens bestaat, denkt een bepaalde groep volledige controle te kunnen hebben over alles om hem heen; een king of the hill; een alziend en alwetende entiteit; een mens die de natuur ombuigt naar zijn wil;  een mens die het middelpunt van het universum is. En als een persoon zoals Galileo dan stelt dat de aarde (m.a.w. de mens) helemaal niet in het centrum van het heelal staat, of een persoon zoals Darwin stelt dat de natuur zichzelf vormt in plaats van de menselijke God, dan zijn de rapen gaar.

Enerzijds is deze vorm van denken en doen begrijpelijk; immers, het spoort de mensheid aan om zichzelf te verbeteren. Zonder het idee dat bepaalde mensen (“leiders”) controle hebben, zou de motivatie grotendeels kunnen wegvallen om zich te ontwikkelen en zou de wereld afglijden naar totale anarchie. Dat de mensheid hier de termen “controle” en “invloed” verwarren legt al een groot gedeelte van het probleem bloot: de mens, net als ieder ander organisme, heeft invloed op de wereld, maar controle over de wereld is een illusie. Een gevaarlijke!

Dit is dan ook waar de aanhangers van de maakbare samenleving nat gaan. Zij zijn ervan overtuigd dat de mens (en dus de maatschappij) centraal kan worden aangestuurd, dat er zowat totale controle mogelijk is op zowel de acties alsmede de uitkomsten. In ultra complexe modellen berekenen ze het effect van iedere maatregel en wanneer de effecten geheel anders uitpakken, ligt het niet aan hun modellen, maar aan de realiteit die niet genoeg wordt aangestuurd. De realiteit dient zich te voegen naar de modellen, in plaats van andersom. Vandaar ook de zucht naar meer en meer controle... en vandaar mijn overtuiging dat men dit vreedzaam (hallo AIVD!) dient te bestrijden.

De maakbare samenleving-adepten gaan er tevens vanuit dat de meeste mensen te dom zijn om te poepen en zijzelf de wijsheid in pacht hebben en dus de maatschappij moeten aansturen. Alhoewel er in de maatschappij genoeg dombo’s en idioten voorkomen, is dit superioriteitsdenken toch echt misplaatst. Maar ja, vertel dat maar eens aan psychopathische narcisten…

Dus wat zou beter zijn? In vogelvlucht neem ik u mee:

A. Een echte democratie

De democratie is niet een heel oud systeem, maar is wel toe aan de volgende evolutionaire stap: de directe democratie (referenda-democratie). Met bindende referenda, die verkeerde beleidsvoornemens in de kiem kunnen smoren in plaats van achteraf terecht wijzen, zou ons al een boel ellende bespaard zijn gebleven. Dit houdt ook in dat er een echte grondwet moeten komen (Nederland heeft een fopgrondwet die niet getoetst kan worden) en waarbij een constitutioneel hof zeer strak moet worden ingekaderd om Urgenda achtige mission creep te voorkomen (zie punt F). Een bijkomend voordeel van dit systeem is dat het mensen engageert om deel te nemen aan de politiek en/of politieke discussies, want ze hebben eindelijk INVLOED. De kennis en de samenhang/samenhorigheid van de maatschappij wordt zo flink verbeterd. Daarnaast zal dit het uitsterven betekenen van de politicus; een persoon die niet naar de achterban luistert maar naar de partijleider om zodoende op een verkiesbare plek te komen en/of een leuke carrouselbaan te scoren. Deze mensen zullen het onderspit delven ten faveure van echte VOLKSVERTEGENWOORDIGERS. Mensen die luisteren naar hun achterban en wars zijn van partijbelangen. Dit alles zou tot een betere aansturing en buy-in van het volk moeten leiden. Karakteristieken die nu ver te zoeken zijn.

B. Soevereiniteit centraal stellen

Alhoewel niet perfect, is het beter voor een land om soeverein te zijn en vanuit die positie op zoek te gaan naar samenwerking met andere landen. Geheel op vrijwillige en vooral democratische basis (dus onderhevig aan referenda). Dit betekent dus helemaal niet dat het nastreven van soevereiniteit gelijkstaat aan “navelstaren”, “terugtrekken achter de dijken” of meer van zulke onzinnige narratieven.

Dit betekent dus ook dat de EU totaal de plank misslaat. De EU probeert namelijk de soevereine staat te vernietigen (want het was de oorzaak van de wereldoorlogen, want de soevereine staat = nationalisme) ten faveure van haarzelf. Alles onder het mom van economische welvaart en vrede.

Dit is super ironisch om twee redenen. Allereerst wil de EU zelf een natiestaat worden en is het dus alleen op zoek naar schaalvergroting en meer invloed en controle. Ten tweede, kan ook gesteld worden dat alle grote oorlogen op het Europese continent vooral te maken hadden met imperialisme in plaats van het nationalisme. Het was de drang om één te maken van iets wat niet één was noch wilde, noch kon zijn, dat alle ellende heeft veroorzaakt. De EU zou dan ook afgeschaft moeten worden, of op zijn minst worden teruggebracht tot een handelszone; iets waar geen politieke unie voor nodig is.

C. .. dus ook geen euro!

Dat de euro zo retehandig is want ja, wisselkoersen en zo, is natuurlijk een flutreden, die zeker nu niet opgaat door ons moderne betalingsverkeer (je kan overal digitaal betalen). Nee, de euro is een Paard van Troje; door een eenheidsmunt in te voeren in een gebied wat geen politieke unie is, betekent gegarandeerd problemen. Problemen die dan kunnen worden aangegrepen voor verdere overdracht van soevereiniteit naar Brussel. En alle middelen zijn geheiligd; elk verdrag, elke intentie die bij de oprichting van de eurozone werd gegarandeerd, is inmiddels overboord gegooid. Of het nu een gedegen (Bundesbank) monetair beleid is, of de Maastricht criteria, of het verbod op monetaire financiering van de overheidstekorten, de capital keys, en zo verder, alles is ter zijde geschoven. Als Nederland en Duitsland dit van te voren hadden geweten (en dat had gekund want er waren genoeg experts die hiervoor waarschuwden), was de euro nooit ingevoerd.

Het argument is overigens niet dat de gulden of wat dan ook beter is, maar dat de euro, per definitie, onhoudbaar is. Daarom moet Nederland wel voorzorgsmaatregelen treffen om gewiekst uit de euro te stappen.

En het gebruik van cash moet worden aangemoedigd, de invoering van CBDC (selectief rottend geld) moet worden voorkomen; gebeurt dit niet, dan kunt u uw vrijheid gedag zeggen.

D. Een beter economisch beleid

Het beleid wat een overheid dient te voeren moet gericht zijn op het zo groot mogelijk maken van de economische taart. Dat hier randvoorwaarden voor nodig zijn zoals een betrouwbare overheid, sterke geheel onafhankelijke rechtspraak en veiligheid, moge duidelijk zijn. Daar is wel een overheid voor nodig, maar een zeer kleine en dus niet het alles verorberende blobmonster wat we nu hebben. Dat er goed moet worden omgegaan met middelen is zeker een noodzaak, waar in sommige gevallen een overheid een rol dient te spelen. Maar dit staat ver af van wat er nu gebeurt, waar met een religieuze vastberadenheid bepaalde agenda’s worden gepusht zoals de groene omwenteling en de oorlogsindustrie. En elke tegenwerping, elke onverwachte uitkomst, elke onzekerheid, wordt weggewuifd terwijl de criticasters worden verketterd.

De taart groter maken kan als de overheid zich beperkt tot haar kerntaken, regels vermindert, meer consistent beleid voert, en zich niet meer bemoeit met het sturen van gedrag via subsidies, boetes, belastingen, accijnzen en zo verder. Er moet lucht komen, ruimte, kansen, eigen verantwoordelijkheid en VRIJHEID!

Hert is dan ook zaak om ons belastingstelsel te herzien. Gewoon nog maar twee belastingen: vlaktaks op inkomen en winst, waarbij in de inkomenssfeer een hoge belastingvrije voet moet gelden zodat één ieder die wil werken, in zijn basisbehoeften kan voorzien. Alleen voor een (zeer) beperkte groep, zou iets geregeld moeten worden, maar voor de rest geen subsidies, geen toeslagen, en zo verder. Een geheel overzichtelijk, transparant en logisch systeem, waarvan de negatieve bijwerkingen binnen de perken blijven.  

E. Immigratie

In tegenstelling tot mijn tante Sas, zouden overheden zeer selectief moeten zijn met betrekking tot immigratie. De problemen op de huizenmarkt, de toegenomen criminaliteit, de hogere belasting van ons zorgstelsel, de toegenomen culturele en religieuze spanningen en toegenomen druk op onze sociale vangnetten door immigratie moet eindelijk eens bespreekbaar worden gemaakt. En niet alleen dat, er moet worden ingegrepen. Dat dit nu nauwelijks kan door internationale verdragen die door onze politici zijn ondertekend, in onze naam, maar niet uit onze overtuiging, geeft maar weer eens het belang aan van punt A en het volgende punt.

F. Peace through law misbruikt om democratie opzij te zetten

In verschillende schrijfsels op dit blog is dit onderwerp al aan bod gekomen. Het komt er op neer dat onze politici een carte blanche hebben om, in onze naam, allerlei internationale verdragen te tekenen over onderwerpen die niet of nauwelijks in welk verkiezingsprogram dan ook stonden. Onze parlementaire democratie geeft hen die macht en zorgt ervoor dat plannen met geen of weinig electorale steun toch doorgang kunnen vinden, “want ja, er is een verdrag en dan moeten we wel”. Of het nu stikstofplannen, Natura2000, de Natuurherstelwet, Fitfor55, ESG, het Parijsakkoord of één of ander handelsakkoord betreft, de kiezer heeft nul inspraak.

Daarnaast stellen de rechters zich steeds meer activistisch op; een directe aanval op de trias politica. En ook andere juridische organisaties gaan ver voorbij hun originele mandaat. Waar deze internationale organisaties vooral waren bedoeld om vrijblijvende samenwerking te bevorderen dan wel als uitlaatklep te dienen voor geopolitieke spanningen, is het nu geheel wat anders geworden. Kijk maar naar de WHO met haar voorgenomen pandemiewet, of de VN inzake Gaza, vrouwenrechten, Zwarte Piet, immigratie en zo verder. Het zijn ketenen in de handen van maniakken die zonder enige electorale tussenkomst, Jan en alleman willen vastketenen aan een blok beton op weg naar de bodem van de zee.

Als er niet snel een herijking komt van ons nationale en internationale rechtsstelsel met de daar bijbehorende verdragen, kan dit wel eens lelijk eindigen. En vluchten kan ik niet meer. U wel?

Maar ja, zoals gezegd zijn dit maar mijn 2 cents. Ik wens u in ieder geval een interessant en gelukkig leven toe! Adieu!

En oh ja, punt G. Een goed werkende onafhankelijke pers die de regering en parlement controleert in plaats van napraat in de hoop een baantje als persvoorlichter te scoren. Lang leve Geenstijl!