Tijd voor herstel

De Eik van Enschede dan toch geveld, de onderhandelingen over de voorjaarsnota het laatste duwtje. De slotetappe duurde zelfs 25 uur. Mooiste anekdote uit een van de ontelbare reconstructies van afgelopen week: het NSC-smaldeel trok zich voor overleg meermaals terug op de werkkamer van staatssecretaris van Financiën en partijgenoot Tjebbe van Oostenbruggen. Een ambtenaar die net een technische toelichting over een agendaonderwerp voor het gezelschap had gegeven, schrok toen hij een diepe zucht hoorde maar geen van de aanwezigen hem zag slaken. Het geluid bleek uit het zwarte scherm aan de muur te komen; een permanente Zoom-call met Pieter Omtzigt in Enschede.

De laatste politieke jaren van Omtzigt gaan ondanks een historische overwinning van 20 zetels de boeken in als een treinramp in slow motion. Na de val van het laatste kabinet Rutte duurde alles wat Omtzigt deed eindeloos: begon hij wel of niet een eigen partij of sloot hij zich bij een andere aan. Toen het zover was werd er getwijfeld en geweifeld over het – mocht het zover komen – premierschap, de gehele formatie, pre- en post, duurden een eeuwigheid. Eigenlijk wilde hij niet meedoen maar nee zeggen was ook geen optie. En dan moesten de na- en voorjaarsonderhandelingen nog komen. En de twee opgestapte staatssecretarissen en het dito duo rebellerende Kamerleden. En dat alles met een kabinet dat zich wekelijks van rel naar rel sleept.

Dat de NSC-leider met zijn eveneens voortslepende burn-out zolang overeind is gebleven, is bewonderenswaardig. Want de hoeveelheid shit die Omtzigt over zich heen heeft gehad, is ongekend. Achter de functie elders-affaire bleek de aan geheugenverlies lijdende minister-president te zitten. In zijn CDA-tijd werd Omtzigt door krachten binnen zijn eigen partij tegengewerkt (BOMTZIGT!), zie ook de zeer kwestieuze leiderschapsverkiezingen waarin zijn eigen vrouw werd bedankt voor haar ‘stem op Hugo de Jonge’. Het is ironisch dat in de week van Omtzigts vertrek het CDA na gedegen onderzoek wéér uit de bus komt als meest onfatsoenlijke partij van het land.

Daar is ie dan, mijn laatste column voor Geenstijl. De oude eik (sommigen zouden zeggen treurwilg) maakt ruimte voor nieuwe groei bij het roze blog.

Het was een mooie rit en leuk om mee te maken hoe een klein blog de gehele NOS redactie keer op keer in verlegenheid bracht met betere, snellere en vooral objectieve verslaggeving. Het zegt veel over Geenstijl en de ontwikkeling die het doorlopen heeft, maar het zegt toch vooral veel over de rest van ons medialandschap… Geenstijl verdient alle support (vooral financiële) en ik hoop dat velen dat zullen gaan of blijven doen!

Anyhoe (ik schrijf dit steenkolen-Engels maar aan elkaar, anders kom ik onderwerp technisch in het vaarwater van Van Amerongen), sinds 2011 heb ik voor verschillende blogs geschreven, waaronder DFT.nl, IEX.nl, Tradeidde.nl, IDDE, en sinds 2020 voor het Geldblog van Geenstijl. Zoals de column van vorige week al beschreef zit er één (zure) rode draad in al deze schrijfsels en dat is de hubris die de maakbare samenleving heet.     

Al sinds de mens bestaat, denkt een bepaalde groep volledige controle te kunnen hebben over alles om hem heen; een king of the hill; een alziend en alwetende entiteit; een mens die de natuur ombuigt naar zijn wil;  een mens die het middelpunt van het universum is. En als een persoon zoals Galileo dan stelt dat de aarde (m.a.w. de mens) helemaal niet in het centrum van het heelal staat, of een persoon zoals Darwin stelt dat de natuur zichzelf vormt in plaats van de menselijke God, dan zijn de rapen gaar.

Vrienden van de show

Weer bijna janken. Want het is er weer een meesterwerk van het onderstaande kaliber DEUTSCHLAND, waar we toen voor de gelegenheid maar meteen een essay over de Duitse ziel omheen schreven. Maar wat betekent de bovenstaande clip Adieu, met als refrein:

Adieu, Goodbye, Auf Wiedersehen
Den letzten Weg musst du alleine gehen
Ein letzes Lied, ein letzter Kuss
Kein Wunder wird geschehen
Adieu, Goodbye, Auf Wiedersehen
Die Zeit mit dir war schön

Is dit soms een... AFSCHEID? Dat zou onacceptabel zijn.