Geenstijl

Foto: Intercity Den Helder - Nijmegen, mei 2024

Zullen we 'm er gewoon maar weer in gooien dan. DE TREIN. U zou eigenlijk dinsdag gaan treinen, maar het werd donderdag. Het ging niet eerder, wegens storingen, stakingen, te weinig personeel & blaadjes op het spoor. U hebt alweer een uur staan wachten op een eventuele vierde trein, want de eerste drie van de dag kwamen niet opdagen. Dat moest u trouwens maar gokken want informatievoorziening was er niet en de omroeper stuurde u van spoor tot spoor, maar daar aangekomen stond er alleen een groep asielzoekers uit Ter Apel die u niet alleen in elkaar hebben gerost, maar tevens hebben ontdaan van portemonnee en telefoon. Verdomd daar is een trein! Op het perronbord staat Den Helder, op de trein staat Maastricht en de omroeper heeft het over Arnhem. Yolo! Er staat 5.000 man op het perron te douwen en te trekken om naar binnen te komen. U bent binnen! Het ruikt naar pis, zweet, patatje joppie en mandarijn van vorige week. De schoonmakers hebben staking, of ze bestaan niet, dat kan ook. De prullenbakken puilen uit, er lekt Fristi uit een pakje dat tussen de trapleuning is gedrukt en aan de klink om tussendeuren te openen zit stront. Niet dat u bij die tussendeur kan komen: vier meter bewegen in een trein in Nederland duurt een halfuur. U moet dan ook staan in een halletje want er is natuurlijk geen zitplek, het maakt ook helemaal geen reet uit of u in de spits reist of in het weekend. In de spits is er geen plek want het is te druk, in het weekend is er geen plek want dan zet de NS minder treinen in en dan is het ook te druk. De trein staat eerst nog een halfuur stil want 'er is geen machinist'. Na een halfuur gewacht te hebben in het zweethok zonder airco gaat de trein rijden. U betaalde slechts € 35 euro voor een retourtje voor een poepafstand maar daar krijgt u dan ook heel veel voor terug: een staanplaats, putlucht, kots onder je schoen, geen mogelijkheid tot het opladen van telefoon (inmiddels toch gestolen door asielzoekers), brakke wifi en een keer overstappen op een snelbus want er zijn altijd wel ergens werkzaamheden. De chauffeur van de snelbus is een Pool die vanochtend heeft gezopen, hij heeft geen flauw idee waar de fok hij heen moet rijden, hij doet maar wat, weer een uur vertraging, u zit in de bus naast een zeehond die twee stoelen bezet, u denkt dat ze op weg is naar een klimaatdemonstratie op de A12. Eenmaal uit de bus kunt u weer een kuteind lopen naar de volgende trein. Dat duurt ook weer een uur. De conducteur gedraagt zich of-ie de ceo van de trein is, opa Frans schijt in z'n broek want de wc zit op slot en kleine Vlinderstorm schijt ook in haar genderneutrale broek omdat mama Tineke als een dolle dwaas zit te bellen in de stiltecoupé. Iemand zegt er wat van, hij wordt in elkaar geslagen. Gelukkig heeft de NS wel een noodnummer om naar te WhatsAppen. Als u dat doet, komt er twee uur later niemand opdagen. Ondertussen worden de vier vriendinnen van Thierry Baudet niet lastiggevallen door Marokkanen: zij zaten immers niet in de trein, zij gingen gewoon met de auto. Vier uur later komt u aan op uw sollicatiegesprek, u had met de auto kunnen gaan dat was een halfuur, maar ja. "Goh wat ruik je lekker heb je soms Eau de Patatje Joppie op", vraagt de interviewer. "Ja wijsneus ik zat in de trein." U bent aangenomen en krijgt meteen een auto van de zaak, omdat het in 2024 alleen nog maar kutter en kutter en kutter wordt en het bedrijf geen zak aan je heeft als je iedere dag te laat komt. Einde verhandeling en iedereen leefde nog lang en gelukkig, behalve mensen die afhankelijk zijn van de trein.