Geenstijl

2024

Het is een zekerheidje. De Democratische partij is getrouwd met Biden, uit de polls komt Michelle Obama als eerste alternatief naar voren (PDF). De Republikeinse partij is getrouwd met Trump, die nog steeds een forse voorsprong heeft op Trump-light, beter bekend als Ron DeSantis. De kiezer krijgt een duivels dilemma, naamsbekendheid is leidend, het lukt de VS niet met opvolgers te komen.

Het is bizar dat The Dictator uit 2012 en Idiocracy uit 1999 nog steeds als een soort handleiding functioneren. Filmkenners die het nieuws kijken, leven van deja-vu naar deja-vu. Feit en fictie worden steeds lastiger te onderscheiden en het tijdperk van steeds betere deepfakes dankzij steeds betere artificiële intelligentie moet nog beginnen. We bewegen langzaam naar The Matrix uit 1999.

Wij zien Trump in de ene rechtszaal na de andere als verdachte, Trump ziet al die aandacht louter als gratis zendtijd voor politieke partijen. Voor zijn voorgeleiding in New York kwam Trump aanvliegen vanuit Miami, voor zijn voorgeleiding in Miami kwam hij vanuit New York. Het levert urenlange televisie op hoe hij met zijn Trump-One en bijna presidentiële autocolonne zich verplaatst.

Seksueel grensoverschrijdend gedrag, fraude, een poging tot staatsgreep, diefstal en delen van militaire staatsgeheimen (een delict wat hij van voor tot achter volledig bekend) of een mislukte beïnvloeding door Trump van de verkiezing in Georgia, maakt allemaal niet uit. Elke extra aanklacht tegen Trump bevestigt de “deep state” en Trumps karikatuur als voorvechter van de gewone man.

Kijk je naar de polls tussen Biden en Trump, dan worden dit hele spannende presidentsverkiezingen, het scheelt slechts procenten. Het gebrek aan een duidelijke winnaar, staat straks acceptatie van de uitslag en een vredige overdracht van de macht weer in de weg. Vertrouwen Amerikanen straks de stemcomputers en de onderliggende software? Vertrouwen ze elkaar?

We zitten te laat in het proces dat een partij nog achter een andere kandidaat durft te gaan staan. Dat zou verdeeldheid kunnen zaaien. Alleen een overlijden aan ouderdom of obesitas zou nog een verrassing kunnen geven. Dit is een fundamenteel probleem van een tweepartijenstelsel, waar partijen meer geobsedeerd zijn in elkaars destructie, dan in goed beleid of goede kandidaten.

Biden verdwaalde vorig jaar al in de tuin van het Witte Huis, nadat de juiste route was aangewezen door een lijfwacht. De man heeft goede dingen gedaan, de opvoeding van zijn zoon valt daar iets minder onder. Ik snap niet helemaal hoe de grootste partij van Amerika denkt dat deze man nog vijf jaar meekan. Stemmen democraten op beloften en potentie, of op een vervlogen herinnering?

Biden probeerde studieschulden kwijt te schelden, maar werd teruggefloten door de Amerikaanse Hoge Raad. Voordat je zulke grote uitgaven doet, heb je instemming van het Congres nodig, dit was een schending van scheiding der machten en het budgetrecht van het parlement. Aangezien het politieke proces meestal compleet vastloopt, werkt deze oekaze wel verlammend.

Alle noodhulp tijdens de kredietcrisis en coronacrisis heeft gezorgd voor woekerwinsten, opgeklopte prijzen, oplopende begrotingstekorten en staatsschulden. Bedrijven zijn gered, burgers mogen betalen. Staatsschulden zijn zelfs in rijke landen onhoudbaar, dus langdurige inflatie is de enige uitweg. De ene generatie leeft op de pof, de andere leeft onder de brug. Trickle down economics faalt hard.

Dit gaat het herstel van hun economie hinderen, ook bij ons verslechtert de mentale gezondheid van de jeugd door een gebrek aan humaan perspectief. Een diploma en een goede baan zijn geen garantie meer voor een huis, een relatie en een gezin. De Amerikaanse droom is dood, ons sociale contract ook. Dit geeft steeds meer jongeren die niets meer te verliezen hebben. Dan maak je een kruitvat.

Desinformatie is dan genoeg om een staatsgreep te starten, drie jaar later duizend mensen vervolgen voorkomt geen herhaling. Dat FoxNews 787,5 miljoen moest betalen voor nepnieuws ook niet, daarmee komt het vertrouwen in stemcomputers en de rest van het proces niet terug. Acceptatie van een verkiezingsuitslag begint bij een proces dat zelfs voor een analfabeet controleerbaar is.

De temperatuur in de Franse samenleving wordt sinds 2005 gemeten in het aantal autobranden per dag. Voetballer Mbappé moet oproepen tot kalmte, het lukt politici niet meer. De dood van een zeventienjarige jongen is genoeg voor landelijke rellen. Polarisatie binnen de samenleving en verzuiling van informatie geeft groepen die tegen elkaar worden opgezet, de eerste stap naar geweld.

Wie er wint weet ik niet, wie er verliest weet ik wel.